ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΝΤΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Έτσι έχουν όλα τα ωραία πράγματα σε τούτη τη ζωή• κάνουν τον κύκλο τους και κάποια στιγμή, όπως αθόρυβα είχαν ανατείλει, σβήνουν. Σαν τις εποχές που σιωπηλά η μια διαδέχεται την άλλη και σ’ εκείνο το σημείο της αόρατης γέφυρας που σμίγουν, ο καιρός μπερδεύεται κάπως και πότε θυμίζει τη μία και πότε την άλλη…

Λίγες μέρες διαρκεί αυτή η αμφιβολία και κατόπιν όλα παίρνουν το δρόμο τους. Η επόμενη εποχή βάζει τη σφραγίδα της στο ημερολόγιο και οι άνθρωποι που έχουν μάθει πλέον να ρυθμίζουν τη ζωή τους με ημερομηνίες και διήμερα ανάπαυσης από την εβδομάδα εργασίας προσαρμόζονται στις επίκαιρες υποχρεώσεις. Μόνο που στην ψυχή τους, όπως και ακριβώς συμβαίνει και στα δέντρα μετά από κάθε χυμώδη και φωτεινή περίοδο αθροίζεται άλλος ένας κύκλος ζωής που δεν δηλώνει τίποτα άλλο παρά τη λάμψη μιας δύναμης που ήρθε από τον αιθέρα, πύρωσε τη θάλασσα και κατέβασε τον κόσμο στις ακτές για να απολαύσουν ακόμα ένα καλοκαίρι το Αιγαίο.

Από εκείνα όμως τα στοιχεία που θεμελιώνουν τη μοναδικότητα κάθε καλοκαιριού είναι και οι ποικίλες πράξεις που στοχεύουν στην πλήρωση όλων των αισθήσεων, πράξεις αρχαϊκές, πανομοιότυπες με εκείνου του ανθρώπου που για πρώτη φορά κατάφερε να κουμαντάρει πάνω στα αρχαία νερά του Αιγαίου ένα ξύλο και με ένα πανί, ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι, αυτό που δεν τέλειωσε ποτέ καθώς ο ένας σταθμός διαδέχεται τον άλλο και επί του προκειμένου, το ένα καλοκαίρι το προηγούμενο σε μια ατέλειωτη σειρά ετών μέχρι τότε που μπορεί να σβήσει ο κόσμος.

Ως τότε, πάντα θα βλέπουμε έναν άνθρωπο να προσπαθεί να ξεκινήσει το ίδιο ταξίδι στο Αιγαίο…