ΟΙ ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ ΓΡΥΛΛΟΙ…

Περπατώντας λίγο πριν ξημερώσει στο κατάστρωμα πήρε το αυτί μου πίσω από ένα πύργο του εξαερισμού ένα επίμονο μελωδικό τρίξιμο σαν αυτά που κάνουν οι γρύλλοι στα χωράφια σαν καλούν την ερωτική τους σύντροφο και θεωρώντας πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, υπέθεσα πως κάποια λαμαρίνα τρίβεται σε κάποιο σημείο και μοιάζει ο ήχος.

Σαν πλησίασα όμως, το τρίξιμο σταμάτησε και άρχισε πάλι σαν απομακρύνθηκα. Άρχισα να αμφιβάλλω για την περίπτωση της λαμαρίνας και να ενισχύεται η άποψη για γρύλλο και ρώτησα μάλιστα και ένα άλλον που βρέθηκε εκεί αν αυτό που ακούει είναι γρύλλος ή κάτι διαφορετικό. Έστησε κι αυτός τα αυτί του προς τον ήχο που συνέχιζε, περίπου συμφωνήσαμε πως πρόκειται για γρύλλο και αρχίσαμε να μιλάμε για το πώς μπορεί αυτό το έντομο του αγρού να ταξιδεύει στη θάλασσα. «Πετάνε» είπε «κι έτσι μπορεί να βρέθηκαν από κανένα χωράφι της Κω ή της Πάρου στο πλοίο».

Δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε όταν ξαφνικά στο λείο κατάστρωμα φάνηκε να περπατάει βιαστικά προς τη μεριά που ακούγονταν το τρίξιμο ένας γρύλλος που σίγουρα ήταν θηλυκός. Του έκοψα για λίγο το δρόμο να γίνει η απαραίτητη φωτογραφία – ντοκουμέντο και μετά τον άφησα να πάει να βρει το ταίρι του πίσω από τον εξαεριστήρα και το κατάλαβα πως συναντήθηκαν σαν σταμάτησε το μελωδικό τρίξιμο των δυο λαθρεπιβατών…

ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΡΟΔΟΣ, 09092010