Και να το ήθελε κάποιος άνθρωπος, να σπείρει στην εσοχή του ασβεστωμένου τοίχου στον περίβολο της Παναγίας της Πανοχωριανής, (λίγο πιο πάνω από τη Λαγκάδα της Αιγιάλης στην Αμοργό) τη φετινή γενιά του ποώδους φυτού με το καμαρωτό μωβ σκουφάκι το οποίο παντού στην Ελλάδα καλείται κούκος, ούτε που ποτέ θα το κατάφερνε.
Και να όμως που ο αέρας που δεν ξεχωρίζει ψηλούς ή κοντούς τοίχους, ασβεστωμένες επιφάνειες ή λιθοσωρούς, άδειασε εκεί την ποδιά του και κατόρθωσε και έχωσε σε κάποια κρυφή ρωγμή του ασβέστη λίγους σπόρους. Με τη βοήθεια δε της υγρασίας του χειμώνα αυτοί κυοφόρησαν το καινούργιο φυτό το οποίο μεγάλωσε ταχύτατα, έβγαλε λουλούδια και έδεσε κιόλας το σπόρο για την επόμενη γενιά γιατί φοβάται την αναβροχιά που θα φέρει η άνοιξη και την ξηρασία που θα ακολουθήσει ως το επόμενο φθινόπωρο.
Τον ίδιο κύκλο ζωής του ωραίου κούκου στις ρωγμές ενός τοίχου, ακολουθούν και άλλα, λιγότερο συμπαθή φυτά, όπως τα παράσιτα και τα ζιζάνια - οι τσουκνίδες για παράδειγμα ή ορισμένα άλλα που καμώνονται τα αθώα αλλά στα φύλλα τους μπορεί και να κρύβουν δηλητήριο- χωρίς όμως τα οποία, φυσικά και θα ήταν φτωχότερος ο κόσμος μας.
Προς αποφυγήν δε των δυσάρεστων συνεπειών που θα είχε μια επαφή ή ακόμη το ελάχιστο ενδιαφέρον στα διάφορα είδη της δεύτερης κατηγορίας, συνιστάται απλά η εμπειρία που αποκτάται δια της προσεκτικής γνωριμίας με τα διάφορα είδη της χλωρίδας του κήπου, της εξοχής, ακόμα και με τα λουλούδια των δικτυακών «τοίχων»…
ΑΜΟΡΓΟΣ, 17032011
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία, τα λόγια σου είναι "φαρμάκι και αντίδοτο" μαζί... ανάλογα με το ποιός τα διαβάζει.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτογραφία πανέμορφη.... Η φύση ακόμα μια φορά μας βάζει τα γυαλιά....