ΟΙ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Το μικρό λιβάδι με τις παπαρούνες στα Αγριανά

Ούτε πρόπερσι που το Πάσχα έπεφτε στις αρχές Απριλίου, αν θυμάμαι καλά, ήταν τόσο βροχερός ο καιρός και έκανε αρκετό κρύο, είναι το φετινό μεγαλοβδόμαδο…

Και καλά να ήμουν στα Άγραφα, στην Ευρυτανία ή στη Μακεδονία, θα μπορούσα κάπως να το δικαιολογήσω. Αλλά στην Κρήτη που πάντα άκουγα πως έχει περισσότερη ηλιοφάνεια από οπουδήποτε στην Ελλάδα και το κλίμα της είναι πιο γλυκό, ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό το πράγμα.

Όπως εξάλλου δεν καταλαβαίνω γιατί στα πέριξ του Ηρακλείου και στη Χερσόνησο, δεν έχω δει πουθενά ανθισμένες πασχαλιές που είναι γεμάτος ο τόπος στη Δυτική Φθιώτιδα αυτές τις μέρες, όπως και κουτσουπιές μακριά στην εξοχή. Πραγματικά, μόνο στο Ηράκλειο, σε δεντροστοιχίες στους δρόμους και στα τείχη, έχω δει αρκετές κουτσουπιές, κάποιες λίγες επίσης δίπλα στην Εθνική Οδό και ελάχιστες χτες στη διαδρομή ως τα Μάταλα. Δεν τις σηκώνει φαίνεται η κρητική ύπαιθρος ή δεν φρόντισε κανένας να φυτέψει κάποιες.

 Το μωβ συννεφάκι στα Αγριανά που έμοιαζε με πασχαλιά

Τέλος πάντων, δεν μου λείπουν δα και τόσο πολύ οι κουτσουπιές αλλά σήμερα που περπάτησα από τη Χερσόνησο ως τον ωραίο οικισμό των Αγριανών (αύριο θα δείτε φωτογραφίες και κείμενα γι’ αυτόν) από είδα από μακριά ένα μωβ συννεφάκι σε μια αυλή και πλησίασα νομίζοντας πως είναι πασχαλιά. Σαν το ζύγωσα, είδα πως επρόκειτο για κάποιο άλλο καλλωπιστικό φυτό και κατάλαβα πως μόνο σαν περάσω τα διόδια προς τη Λαμία θα δω πασχαλιές και θα καταλάβω φέτος πως έρχεται Μεγάλη Παρασκευή.

Εκείνο όμως που περίμενα να δω χτες στη διαδρομή ως τα Μάταλα, ήταν λιβάδια με πολλές ανθισμένες παπαρούνες, όπως στον κάμπο του Σπερχειού και στα χωριά της Καρδίτσας. Τίποτα όμως. Παντού σε όσα λιβάδια έβλεπα και σε κάποια χέρσα χωράφια δεν έβλεπα παρά μόνο τα κίτρινα λουλούδια της αγριάδας και που και που λίγες μαργαρίτες. Φαίνεται πάλι πως δεν τις σηκώνει και αυτές ο τόπος ή μπορεί να μην φυτρώνουν γιατί έπαψε η καλλιέργεια των δημητριακών τα οποία αρέσει πολύ στις παπαρούνες να τα πλησιάζουν και να μεγαλώνουν αντάμα.

Τέτοιες σκέψεις έκανα σήμερα το πρωί σαν περπατούσα το δρόμο των Αγριανών και ξαφνικά, πίσω από ένα οργωμένο λιοστάσι είδα κάτι να φλογίζει μέσα σε ένα χωράφι και κατάλαβα πως ήταν παπαρούνες. Ήταν οι πιο πολλές που είδα μέχρι σήμερα στην Κρήτη και χάρηκα πως έστω και σε αυτό το μικρό το χωραφάκι οι κατακόκκινες παπαρούνες δίνουν το παρόν τους και στο Πάσχα της Κρήτης.

ΥΓ. Για να μην αδικήσω με αυτό το κείμενο την Κρήτη, σημειώνω πως δεν έχω πάει αυτές τις ημέρες παραπέρα από το Ηράκλειο, τη Χερσόνησο και έκανα τη διαδρομή ως τα Μάταλα. Ενδεχομένως σε άλλα μέρη να υπάρχουν πολλές παπαρούνες, κουτσουπιές και πασχαλιές που δεν έτυχε να δω και επιφυλάσσομαι να αποκαταστήσω την αλήθεια με την πρώτη ευκαιρία…