Κατά γενική παραδοχή αυτό που έγινε στην Αθήνα είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Τόσος κόσμος να βγει στους δρόμους και τις πλατείες χωρίς κανένα πανό να ανεμίζει πάνω από τα κεφάλια τους και κανένα κομματικό ή άλλο μηχανισμό να τους καθοδηγεί, είναι μια σπάνια στιγμή για την ιστορία αυτής της πόλης και της Ελλάδας ολόκληρης.
Ήταν μια συγκέντρωση η χθεσινή που στην κορύφωσή της ξεκινούσε από την Ομόνοια και κατέληγε σχεδόν μετά τον Εθνικό Κήπο. Κι όταν λέω συγκέντρωση αθροίζω σε μια τις τρείς διαφορετικές συγκεντρώσεις, αυτή στα Προπύλαια των «ανησυχούντων», των «αγανακτισμένων» στην «Πάνω Πλατεία», και των «σκεπτόμενων» στην «Κάτω Πλατεία» και βάζω μέσα σε όλοστον κόσμο και τους διερχόμενους και τους τουρίστες.
Έγινε κάτι το πρωτοφανές χθες στην Αθήνα και η οδός Πανεπιστημίου λειτούργησε σαν η γέφυρα για να συναντηθούν άνθρωποι κάπως διαφορετικοί μεταξύ τους, διαφορετικοί στη ζωή αλλά και στην σκέψη. Και τούτο φάνηκε όταν ο κόσμος που πήγε να ακούσει τους πνευματικούς ανθρώπους δεν χωρούσε μπροστά στα Προπύλαια και τους γύρω δρόμους και άρχισε να βαδίζει με δυσκολία προς το Σύνταγμα για να αισθανθεί πιο άνετα και για να δει όμως και από κοντά τι πραγματικά συμβαίνει εκεί πέρα γιατί όσο και να έχει, η πληροφόρηση από εκεί είναι κάπως αποσπασματική και οπωσδήποτε επιλεκτική…
Στην "Κάτω Πλατεία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου