ΟΙ ΜΟΥΝΤΖΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ…

Καλά είναι να ξυπνάει κάποιος μπροστά σε μια θάλασσα και σε ένα βουνό ή σε ποτάμι βεβαίως και ακόμα καλύτερα είναι να μένει εκεί όλη την ημέρα, ανεξάρτητα αν πρόκειται για καύσωνα όπως σήμερα ή οποιαδήποτε μέρα της χρονιάς…

Δυστυχώς όμως δεν τα φέρνει πάντα έτσι η ζωή και αυτά δεν μπορούμε να τα κάνουμε παραπάνω από λίγες μέρες του χρόνου, στις διακοπές από τη δουλειά - αν έχουμε βέβαια δουλειά έτσι που καταντήσαμε και βεβαίως και τα ανάλογα χρήματα να πορευτούμε.

Πέρα όμως απ’ αυτή την ουσιαστική λεπτομέρεια, μπορούμε όμως να κάνουμε όλα τα ωραία του καλοκαιριού που προανέφερα και νοερά από τον καναπέ του σπιτιού μας και θα είναι η μόνη φορά νομίζω δικαιολογημένη αυτή η στάση ζωής που τελευταία απορρίψαμε με τη διαρκή παρουσία μας στο Σύνταγμα και τη συμμετοχή μας στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και στις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας που γίνονται εκεί…

Δεν ξέρω αν συνεχίζουν ή μάλλον είχα λόγω δουλειάς μέχρι σήμερα ελάχιστη πληροφόρηση για το τι γίνεται εκεί. Σήμερα που απελευθερώθηκα από την έκδοση του βιβλίου για το οποίο, αν δεν δω τυπωμένη και την τελευταία σελίδα δεν σας ξαναγράφω τίποτα, θα περπατήσω μέχρι εκεί να δω τι γίνεται και τι μέλλει να γίνει τις επόμενες μέρες.

Για να μη ξεχνιόμαστε όμως, οι μούντζες δεν χάνουν ποτέ την επικαιρότητά τους και δεν πρέπει να τις στέλνουμε μόνο όταν αδειάζει η τσέπη μας. Μούντζα θέλουν και σήμερα για το πώς κατάντησαν αυτή την πόλη. Το λέω αυτό γιατί θυμάμαι με τρόμο τον καύσωνα του 1987 και τις εκατόμβες των νεκρών που θρηνήσαμε εξαιτίας της τραγικής ανετοιμότητας του κράτους και της εγκληματικής ολιγωρίας των υπηρεσιών του...