ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑ…

Άδεια η Πατησίων σήμερα το απόγευμα, όπως την είδα από την ταράτσα του καφενείου του Chontos Center στην πλατεία Αμερικής.

Δεν ήμουν εδώ τον Δεκαπενταύγουστο για να έχω ένα στοιχείο σύγκρισης, αλλά σήμερα το απόγευμα που χρειάστηκε να κινηθώ σε πολλά σημεία της πόλης, κάπως έτσι μου έδειχνε η πόλη αλλ’ όμως δεν είχε ούτε τη λάμψη εκείνης της ημέρας, ούτε τη σκιά της εορταστικής απουσίας όπως την έχω γνωρίσει κάποιες άλλες χρονιές που έμεινα αυτές τις ημέρες εδώ.

Γυναίκα με κόκκινο φουστάνι κάθεται πάνω στο γκρίζο παγκάκι και περιμένει το λεωφορείο στη στάση Ρηγγίλης, στις 7 το απόγευμα...

Αντιθέτως είχε κάτι βαρύ που την πλάκωνε και δεν ήταν το γκρίζο βαρομετρικό χαμηλό που στάθηκε στον ουρανό της Αθήνας, ούτε γιατί σαν απόγευμα Τετάρτης ήταν κλειστά τα μαγαζιά και άρα δεν υπήρχε κίνηση ούτε στην Πατησίων όπως βλέπετε στη φωτογραφία. Ο λίγος κόσμος που είδα να περπατάει στους δρόμους και να περιμένει στις στάσεις των λεωφορείων έμοιαζε απελπισμένος και ανήσυχος από κάτι αόρατο που απλώνονταν παντού και έπνιγε εκτός από την όραση και την ψυχή. Την ίδια ανησυχία έβγαζε και μια ασυνήθιστη ησυχία στους δρόμους που προφανώς προέρχονταν από τη ελάχιστη κυκλοφορία των αυτοκινήτων καθώς και των μειωμένων δρομολογίων των αστικών.

Πήγα να συνδυάσω τη στάση του σκύλου με το χάρι του επαίτη στο πεζοδρόμιο της Ασκληπιού αλλά μου προέκυψε άλλο αποτέλεσμα, πιο ενδιαφέρον...

Δεν την έχω ξαναδεί ποτέ έτσι την πόλη, την τελευταία ημέρα του Αυγούστου, με ανησύχησε κάπως και ομολογώ πως με έπιασε κι ένας λίγος φόβος καθώς λόγω της υγρής συννεφιάς η νύχτα έπεσε στην Αθήνα νωρίτερα κατά ένα τέταρτο απόψε…