Η ΠΑΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΗΣ…

Έψαχνα χθες το απόγευμα στο αρχείο να ανακαλύψω καμιά ωραία φωτογραφία για τη σημερινή πρωτομηνιά αλλά δεν εύρισκα τίποτα που να ταιριάζει με την αρχή ενός καινούργιου μήνα που σαν αυτόν δεν έχει ζήσει ποτέ μέχρι σήμερα η Ελλάδα…

Ένα μήνα που κοντά στο κλείσιμό του που θα αρχίσει και για τα καλά το φθινόπωρο, υποθέτω πως θα καταλάβουμε επιτέλους σε τι λάκκο μας έβαλε τόσα χρόνια το «πολιτικό προσωπικό» της χώρας όπως ορισμένοι αποκαλούν δήθεν χαριτωμένα το άθλιο σκυλολόι που κυβέρνησε και διαχειρίστηκε τα πράγματα της Ελλάδας τα τελευταία 40 χρόνια.

Τελικά κατάφερα να ξεχωρίσω μια, πρόσφατη μάλιστα από το τελευταίο ταξίδι στην Αμοργό στα μέσα του Αυγούστου, που δείχνει κάποια από τις πάπιες που ζουν στο λιμάνι των Καταπόλων να στέκεται πάνω στο τσιμέντο στην άκρη του λιμανιού σκεπτική στο ένα της ποδάρι και μοιάζει σαν να ζυγίζει τον ισχνό ίσκιο της στο φως του μεσημεριού.

Έτσι σκέφτομαι κι εγώ πως θα καταντήσουμε πολύ σύντομα αν δεν κάνουμε κάτι να αλλάξουμε τα πράγματα. Μόνοι μας με τον ίσκιο μας που συνεχώς θα αδυνατίζει η μπορεί να μην φαίνεται καθόλου, όχι από τη συννεφιά του χειμώνα που θα πλακώσει αλλά από την αδυναμία, πραγματική δυστυχώς και όχι μεταφορική όπως ξέραμε μέχρι τώρα…