Το θυμήθηκα λίγο πιο πριν στο λιμάνι, περιμένοντας στη μπρίζα μου (αριστερά στα Goodies η καλύτερη θέση στο BLUE STAR για οκτώ ώρες δουλειά, όσο διαρκεί δηλαδή το ταξίδι ως την Αμοργό) ότι σήμερα το πρωί είδα ότι εορτάζουν οι 40 παρθένες. Βέβαια είχα δει και κάτι αναρτησούλες από ορισμένες φίλες του δικτυακού χώρου σχετικά με αυτή την πολυπληθή εορτή, για την οποία δεν έτρεξαν δα και στην εκκλησία της γειτονιάς τους να ανάψουν κερί η κάθε μια στη δική της αγία, αλλά όπως κατάλαβα κι αυτές το πληροφορήθηκαν από το πάντα πρόθυμο γι’ αυτά τα πράγματα εορτολόγιο και έκαναν τα σχόλιά τους. Δεν έδωσα όμως και πολλή σημασία στο διάλογο γιατί όποιος ανακατεύεται με πράγματα που δεν γνωρίζει, όλο και κάτι έχει να χάσει σε αυτόν τον κόσμο… Τέλος πάντων, το θυμήθηκα πάλι σαν είδα μοιρασμένες και στις δυο πλευρές του λιμανιού, τις περίφημες κόρες του Αγγούδημου (Μιλένα, Νταλιάνα, Δημητρούλα, Ανθή –Μαρίνα, Ροδάνθη κα) άλλα μνημεία των διακοπών μας μια άλλη εποχή η οποία όπως και να έχει ήταν πιο κοντά στην παρθενία της ψυχής τουλάχιστον των τρανότερων από εμάς αλλά οπωσδήποτε και του τόπου που τότε μας άρεσε. Βέβαια είχα διαβάσει χθες στις στήλες μιας οικονομικής εφημερίδας ότι αυτά τα πλοία τα οποία παράτησαν στο λιμάνι να σαπίζουν, θα απομακρυνθούν να μη ρυπαίνουν – τώρα μάλιστα που τέλειωσε και η τουριστική περίοδος κι έτσι είναι σαν να βρήκα έτοιμο το θέμα για τούτο εδώ το μικρό κείμενο – συμβολή στη μεγάλη μέρα των μαρτυρησάντων σαράντα παρθένων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου