Δεν θα πω κάτι καινούργιο καθώς ήταν γνωστό από τις 26/06 την ημέρα της μεγάλης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για να μην υπογραφτεί η 5η δόση του δανείου που δεν μας έδωσαν ακόμη οι δανειστές μας και έπνιξε η Αστυνομία στα δακρυγόνα και τα χημικά την Αθήνα, ότι κάποιοι (εντελώς αχαρακτήριστοι για μένα) έσπασαν τη μύτη του ανδριάντα του μεγάλου μας ποιητή, Κωστή Παλαμά.
Το θυμήθηκα χτες περνώντας μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου και το σημειώνω για να μη το ξεχάσουμε και να το κουβεντιάσουμε πάλι. Άλλο είναι να βάφει (όποιος και να είναι αυτός) μια επιφάνεια με σπρέι γιατί υπάρχουν πολύ ισχυρά χημικά που την καθαρίζουν και άλλο να αρχίζει να πελεκάει και να ακρωτηριάζει αγάλματα, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά, του Σολωμού, του Ρήγα, του Παλαμά, της Μελίνας...
Κι όποιος φτάνει σε αυτό το σημείο, φυσικά και δεν φέρει ολόκληρη την ευθύνη. Σίγουρα ένα μέρος αλλά το περισσότερο είναι του Δήμου των πολιτών και της Κοινωνίας των ανθρώπων μέσα στην οποία μεγάλωσε, ζει και ενεργεί ο κάθε «αχαρακτήριστος» τύπος. Κι ένα μέρος ευθύνης ακόμη φέρει και το ανεκδιήγητο σχολικό σύστημα που φτιάξαμε ή ανεχτήκαμε να φτιάξουν οι όποιοι άλλοι, σε τούτη εδώ την άμοιρη χώρα που ζούμε.
ΑΘΗΝΑ 14/09/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου