ΠΩΣ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ

Τα μυρμήγκια ως γνωστόν αγωνίζονται όλο το καλοκαίρι να συγκεντρώσουν μια ποσότητα τροφής, ανάλογη με τα μέλη κάθε φωλιάς, για να έχουν να τρώνε και το χειμώνα που όλα τα χορτάρια της γης σβήνουν από το κρύο και λιώνουν από το χιόνι και τις παγωνιές.

Γι’ τούτο, όλο το καλοκαίρι κάθε που ξημερώνει, τα μυρμήγκια ξεκινάνε συντεταγμένα το ένα πίσω από το άλλο ως μια μακριά σειρά στρατιωτών ή εργατών που πάνε στο εργοστάσιο και πηγαίνουν στο λιβάδι όπου με τις παντοδύναμες σιαγόνες τους, άλλα κόβουν χορτάρια, τεμαχίζουν φύλλα, αποκολλούν σπόρους και άλλα μεταφέρουν τη συγκομιδή στους αποθηκευτικούς χώρους που έχουν σκάψει μέσα στο χώμα.

Κάθε μέρα γίνεται αυτή η δουλειά χωρίς κανένας να τους δίνει διαταγή. Στην κοινωνία τους βεβαίως και υπάρχει κάποιος αρχηγός, ιεραρχία και τάξεις, λένε οι μυρμηγκολόγοι, αλλά τούτο δεν σημαίνει τίποτα αφού στο σύνολό τους όλα αγωνίζονται για τον κοινό στόχο: την επάρκεια στη διατροφή. Κανένα μυρμήγκι δεν εξαιρείται του αγώνα για την τροφή, όχι για την τιμωρία ή τον αποκλεισμό ενδεχομένως από την κοινωνία της, αλλά γιατί κάτι τέτοιο είναι πέρα από τη φύση τους και αδιανόητο για το είδος τους.

Την καθημερινή αυτή τάξη αυτή στον κόσμο των μυρμηγκιών χαλάει μόνο η ξαφνική νεροποντή και ειδικά στην περίπτωση που το νερό μπει μέσα στη φωλιά και βρέξει τα αποθέματά τους. Τότε είναι που αναβάλλεται αυτομάτως η συγκομιδή και η μεταφορά της τροφής από το χωράφι και όλα τα μυρμήγκια αρχίζουν να βγάζουν με νευρικές κινήσεις τη βρεγμένη τροφή από τη φωλιά να στεγνώσει στον ήλιο για να μη σαπίσει και να την ξαναβάλουν στη θέση της μόλις καταλάβουν πως έχει φύγει από πάνω της η υγρασία.

Έτσι έγινε και προχθές στα χωράφια του Κρέντη, όπου σε δεκάδες μυρμηγκοφωλιές, όλα τα μυρμήγκια πάσχιζαν να σώσουν τη τροφή τους για να καταφέρουν να ζήσουν το χειμώνα εκεί κάτω στη γη που είναι κρυμμένα χωρίς κανένα απ’ αυτά να εξαιρείται από την κοινή προσπάθεια για τη συντήρηση του πληθυσμού της φωλιάς και τη συνέχεια του είδους.