ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ…

Α, δεν είδα μόνο τα στρώματα και ο νοικοκυριό των αστέγων που δεν μπορεί να φορολογήσει η κυβέρνηση σήμερα στο άλσος και μου έδωσαν ωραίες ιδέες. Απόλαυσα και τα τζιτζίκια που είχαν ξετρελαθεί να τραγουδάνε μέσα στη ζέστη του μεσημεριού, ξέγνοιαστα, ελεύθερα, μακριά από τις σκοτούρες που έχουν άλλα έντομα, όπως τα μυρμήγκια για παράδειγμα ή οι μέλισσες που πεθαίνουν στη δουλειά για να έρθει μια μέρα ο άνθρωπος και να τρυγήσει με το έτσι θέλω τον κόπο τους. Καλή ώρα όπως κάνει η κυβέρνηση, μέρα παρά μέρα τώρα με καινούργια μέτρα και νέους τρόπους φορολογίας…
….
Μου ήρθε η ιδέα να κάτσω σε ένα παγκάκι και να τα ακούω μέχρι να βραδιάσει να ψέλνουν τον ύμνο της ελευθερίας του καλοκαιριού αλλά μαζεύτηκα γιατί κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου φρόνιμο. Όσο και να το γιάλισαν το Πεδίον του Άρεως, σε κανέναν δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, χώρια δε που βρωμάει απ’ άκρη σαν αποχωρητήριο πάλι…