ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΕΡΑΣ

Δεν θα έκλεινε με άλλο τρόπο, παρά με επεισόδια στο Σύνταγμα και μπροστά στη Βουλή και η σημερινή πορεία διαμαρτυρίας, η μεγαλύτερη απ’ όσες έχω ζήσει μέχρι σήμερα. Οι αριθμοί των διαδηλωτών ποικίλουν για κάθε μέσο ενημέρωσης απ’ όσο ακούω, αλλά το γεγονός είναι ότι ποτέ η Αθήνα δεν είδε τόσο κόσμο στους δρόμους και μάλιστα κόσμο αποφασισμένο να διαδηλώσει σθεναρά την αντίθεσή του στα όσα ετοιμάζει η κυβέρνηση.

Τούτο όπως καταλαβαίνετε ακυρώθηκε εν μέρει από τα επεισόδια που προκλήθηκαν πάλι μεταξύ «μπαχαλάκηδων» και της Αστυνομίας και απ’ ότι ακούω στο ραδιόφωνο συνεχίζονται ακόμα. Ούτε κι αυτό είναι καινούργιο, πάντα έτσι γίνεται μέχρι να εξαντληθούν από τους επιτιθέμενους τα «πυρομαχικά» ή να αποσυρθούν από κόπωση ή αδυναμία. Οπότε η κατάσταση επανέρχεται στη γνωστή σιωπή της πόλης μου μυρίζει καμένα σκουπίδια, χημικά και κατεστραμμένες εγκαταστάσεις, δημόσιες ή ιδιωτικές.

Το καινούργιο πάντως σήμερα στην πορεία είναι ότι οι «μπαχαλάκηδες» δεν ακολούθησαν το γνωστό δρομολόγιο από Ομόνοια μέσω Σταδίου στο Σύνταγμα αλλά ανέβηκαν την Πανεπιστημίου. Τούτο έγινε γιατί, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού διαδηλωτών η Σταδίου ήταν γεμάτη από μέλη του ΠΑΜΕ κι έτσι άλλες οργανώσεις και συντεχνίες καθώς και ομάδες ανεξάρτητων διαδηλωτών ανέβηκαν την Πανεπιστημίου απ’ όπου και ξεκίνησαν τα επεισόδια και μετά επεκτάθηκαν στην Πλατεία Συντάγματος και γύρω από τη Βουλή.

Το λέω αυτό γιατί από το σημείο που καθόμουν στη Σταδίου, δεν είδα παρά ελάχιστες μικρές ομάδες από αγουροξυπνημένους και ήρεμους «μπαχαλάκηδες» να ανεβαίνουν προς την πλατεία με ένα καφέ στο χέρι και βεβαίως αυτοί ούτε κατά διάνοια δεν θα έκαναν τίποτα γιατί ξέρουν πολύ καλά πως τα παλληκάρια του ΠΑΜΕ δεν αστειεύονται. Αντιθέτως από την Πανεπιστημίου που περπατούσαν διάφορες άλλες διαμαρτυρόμενες ομάδες, τα πράγματα ήταν διαφορετικά και οι κινήσεις τους και η μεταφορά υλικών ήταν άνετη…

Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Φαντάζομαι πως βλέπετε εικόνες στις τηλεοράσεις σας για τις οποίες οι συγκρούσεις είναι το αγαπημένο θέμα και αφιερώνουν αρκετό χρόνο σε αυτές ενώ ορισμένα άλλα στοιχεία, τα κυριότερα, τους διαφεύγουν γιατί δεν μπορούν να τα καταλάβουν ή απλά δεν θέλουν. Έτσι βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος και αυτή δυστυχώς την εικόνα μεταφέρουν και στους τηλεθεατές και όσους τους δίνουν σημασία.