ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Το ποτό με τα ρόδια που έφτιαξε η Πάτρα δεν ήταν ακόμη ώριμο κι έτσι ανανεώσαμε το ραντεβού μας να το δοκιμάσουμε...

Επισκέπτομαι συχνά σπίτια στα χωριά και πάντα χαίρω μιας ιδιαίτερης περιποίησης από τους ανθρώπους που μου ανοίγουν την πόρτα τους. Μιλάω μαζί τους και αν βγαίνει συνέντευξη σχετικά με αυτά που κάνω, προχωράμε. Αν δεν βγαίνει, πάλι καλά περνάμε γύρω από ένα τραπέζι φορτωμένο με καλούδια της ντόπιας γης και γεύσεις που έχουν τη βάση τους σε αυτά τα πολύτιμα προϊόντα και η νοικοκυρά, με βάση την εμπειρία της και τη φαντασία της πάντα καταφέρνει να βάλει την υπογραφή της στις νοστιμιές που μας προσφέρει. Ομολογώ δε πως μπορεί να μοιάζουν όλα μεταξύ τους αλλά σε κάθε σπίτι η γεύση είναι διαφορετική και τούτο οφείλεται στον τρόπο που κάθε μια της τα φτιάχνει.

Έτσι ένοιωσα και χθες, σαν περπατώντας στην κάτω γειτονιά του χωριού, την Παναγία που λέμε και βρίσκεται κοντά στην εκκλησία της Παναγίας (Γενέσιον) και το πανάρχαιο νεκροταφείο με τις πέτρινες πινακίδες, συνάντησα ένα ζευγάρι συγγενών μου, τον Κώστα Μάμαλη και την Γυναίκα του Πάτρα που συνταξιούχοι ζουν πολλούς μήνες στο χωριό και ασχολούνται συστηματικά με τους κήπους και τα δέντρα του χωραφιού τους.

Ο χειμώνας όπου να'ναι έρχεται και ο Κώστας φροντίζει να έχει και το τζάκι τις προμήθειές του...
Τον Κώστα τον βρήκα να λιανίζει με το αλυσοπρίονο τα ξύλα του χειμώνα ενώ η Πάτρα ασχολούνταν με τα οικιακά. Καθίσαμε λίγο στην βεράντα και είπαμε τα δικά μας αλλά το μάτι μου είχε καρφωθεί σε μια μεγάλη μποτίλια που η Πάτρα έφτιαχνε ένα εξαιρετικό ποτό με σπόρους ροδιού. Δεν ήταν ώριμο ακόμη και μου υποσχέθηκε να με κεράσει την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούμε. Της ζήτησα μόνο να σταθεί με την μποτίλια στα χέρια δίπλα στα κόκκινα χρυσάνθεμα που στολίζουν την αυλή της για να κοσμήσω το παρόν κειμενάκι.

Όσο για τη συνταγή που ακολουθεί, δεν είναι δα και κανένας γρίφος. Σπόρια καθαρά από ώριμο ρόδι, καλό τσίπουρο και ζάχαρη. Όλα αυτά τα βάζει μέσα σε ένα μεγάλο μπουκάλι και το αφήνει στο ήλιο μέχρι να ζυμωθεί καλά το μίγμα. Τούτο το καταλαβαίνει από τη διαύγεια και μόλις δει πως έχει καθαρίσει, το βγάζει, το σουρώνει και το κρατάει σε ένα όμορφο μπουκάλι και το βάζει σε τέτοιο σημείο στο σαλόνι ώστε να το βλέπουν όλοι όσοι επισκέπτονται το σπίτι, να τη ρωτάνε και αυτή να απαντάει με καμάρι για το δημιούργημά της. Εξυπακούεται πως η Πάτρα αλλά και άλλες νοικοκυρές στο χωριό εκτός από τα ρόδια χρησιμοποιούν και άλλους καρπούς, όπως τα κράνια για παράδειγμα ή τα βύσσινα και φτιάχνουν επίσης εξαιρετικά και με μοναδικές γεύσεις ποτά.