ΕΝΑ JUKE BOX ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Να κλείνουμε σιγά – σιγά με τα χθεσινά και τα προηγούμενα γιατί από εδώ και πέρα μας περιμένουν δουλειές με φούντες – στην πραγματικότητα αλλά και στον δικτυακό κόσμο…

Για τα πράγματα που αποσύρονται ο λόγος, αυτά που φτάνουν ως παλιά, μεταχειρισμένα, κλεμμένα, αγορασμένα στο παζάρι της Κυριακής στο Μοναστηράκι. Οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου ή μάλλον και οτιδήποτε έχουν φτιάξει τα χέρια των ανθρώπων και οι μηχανές που δημιούργησε ο νους τους, ακόμα και σκουπίδια -πολλά σκουπίδια- φτάνουν κάθε Κυριακή στο Μοναστηράκι και προκαλούν τον κόσμο.

Έτσι ανάμεσα σε όλα αυτά, είδα χθες στην καρότσα ενός DATSUN ένα ωραίο Juke Box, μάρκας Symphonie η οποία φαντάζομαι πως ήταν αμερικάνικη. Αρκετά ταλαιπωρημένο, όχι τόσο από τη χρήση γιατί όπως είδα στη δισκοθήκη του δεν πρέπει να ανανεώθηκε από το “Mamy Blue” και εντεύθεν αλλά από την εγκατάλειψη σε κάποια αποθήκη πιθανώς, ήταν δεμένο με ένα σκοινί και βουβό προκαλούσε τα βλέμματα των περαστικών.

Αρκετοί ήταν εκείνοι που στέκονταν και ρωτούσαν την τιμή του, αλλά το έκαναν από περιέργεια περισσότερο παρά από συλλεκτικό ενδιαφέρον γιατί όντως ήταν απαγορευτική ακόμα και για ένα χοντρό πορτοφόλι και απομακρύνονταν με ένα ύφος νοσταλγίας στο πρόσωπο. Νοσταλγία που προκαλούσε το ίδιο το Juke Box στη θέα του γιατί έφερνε στη μνήμη τα χρόνια που η ακρόαση μιας μουσικής επιτυχίας για τους νέους ήταν δημόσια και μάλιστα με αντίτιμο, σε κάποιο καφενείο, σε μια ταβέρνα οπουδήποτε στην Ελλάδα και τα επακόλουθα ανάλογα με το νεωτερισμό που τους διακατείχε ή τις μόδες που τους άρεσαν.

…

Ρώτησα την κυρά που ήταν καθισμένη στην καρότσα του DATSUN που το βρήκε και με παρέπεμψε στον άντρα της ο οποίος απουσίαζε κάπου για άλλες δουλειές. Έτσι δεν έμαθα, από πια περιοχή τουλάχιστον το μάζεψαν για να μεταφερθώ, νοερά έστω, σε ένα χώρο που σίγουρα δεν υπάρχει πια και να αναζητήσω κάποιες ρίζες που να δένουν κι εμένα με αυτό.