Βρέθηκα νωρίς προχθες το πρωί στην οδό Σισίνη στην γωνία της οποίας με την οδό Ηριδανού βρίσκονται τα ιατρεία των δημοσιογράφων -ποιος θυμάται τα περίφημα «Παπάκια» εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 που έδωσαν τη θέση τους στο κτίριο του ΕΔΟΕΑΠ;- και έγινα μάρτυς της εκτέλεσης μια λεύκας (καβάκι) που έφτανε στο ύψος του τρίτου ορόφου της απέναντι πολυκατοικίας, από ένα συνεργείο του Δήμου Αθηναίων.
Η εκτέλεση της λεύκας, φυσικά και δεν έγινε χωρίς προειδοποίηση και οι εργάτες είχαν στα χέρια τους τη γνωμάτευση του γεωπόνου που υπέγραφε ότι αυτό το ψηλό δέντρο έπρεπε να κοπεί από τη ρίζα γιατί έχει γεράσει και έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο για τους περαστικούς και τα αυτοκίνητα που σταθμεύουν από κάτω του.
Έτσι λοιπόν ήρθε το γερανοφόρο όχημα, βρήκε μια άκρη να μην εμποδίζει και τόσο την κυκλοφορία, ύψωσε τον ειδικό κλουβί με δυο εργάτες που άρχισαν να το κόβουν αρχίζοντας από τα ψηλότερα κλαριά και σιγά – σιγά κατεβαίνοντας προς τα κάτω μέχρι που έφτασαν, τεμαχίζοντας τον χοντρό κορμό στο ύψος του ανθρώπου από το δρόμο. Η δουλειά απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή γιατί δίπλα από το γερανοφόρο όχημα αιωρούνταν καλώδια του δημοτικού φωτισμού της πόλης.
Το γεγονός της κοπής του δέντρου προχθές το πρωί σε ένα δρόμο των αθηναϊκών Ιλισίων έγινε αξιοθέατο για αρκετή ώρα των περαστικών και σημείο εκνευρισμού των οδηγών γιατί εμπόδιζε την κυκλοφορία. Έγινε επίσης και αφορμή πολλών ερωτήσεων στο συνεργείο σχετικά με το κόψιμο του δέντρου, ερωτήσεις που στην συντριπτική τους πλειοψηφία πήγαζαν από την άγνοια της πραγματικής ζωής ή την αφέλεια περί της φύσης των δέντρων και του προορισμού τους στους δρόμους των πόλεων ή στην ύπαιθρο και τα δάση ακόμα.
Ακούστηκαν πολλά: για το λίγο πράσινο της πόλης που καταστρέφει ο Δήμος, για τη σκιά που θα λείψει από την πολυκατοικία, για τα πουλιά που δεν θα βρίσκουν κλαδιά να κάνουν τις φωλιές τους και άλλα πολλά, που συνθέτουν ένα κλασσικό διάλογο του δρόμου. Κάποιοι μίλησαν για τα ωραία καυσόξυλα που προέκυψαν από το κόψιμο του δέντρου, επηρεασμένοι φαίνεται από τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης σχετικά με την τιμή του πετρελαίου. Αυτοί και αν ήταν παντελώς άσχετοι γιατί γνωρίζουν πως το ξύλο της λεύκας δεν κάνει για το τζάκι παρά μόνο για καφάσια φρούτων και παλέτες εμπορευμάτων.
Έγινε ότι έγινε χθες με τη λεύκα στα Ιλίσια. Αλλά τι γύρευε ένα τέτοιο δέντρο στην οδό Σισίνη; Απλά, κάποιος είχε την έμπνευση να το φυτέψει εκεί πριν σαράντα περίπου χρόνια και η οποία, παρά το γεγονός ότι δεν είναι δέντρο που ενδημεί σε τέτοια μέρη μεγάλωσε γρήγορα γιατί οι ρίζες της δε βρήκαν βέβαια τίποτα φλέβες νερού από τον καταπλακωμένο αρχαίο ποταμό Ηριδανό, αλλά ρωγμές στο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης και σιγά – σιγά έφτασε το ύψος της μέχρι τον τρίτο όροφο.
Μεθοδικά λοιπόν και μεγάλη προσοχή έκοψαν τα κλαριά και κατέληξαν στον κορμό, ο οποίος τεμαχισμένος φανέρωσε και τη ζωή του δέντρου, ήτοι τους τραυματισμούς όταν αυτό ήταν μικρό, τα σημάδια από τις αλυσίδες που έδεναν αργότερα τα μηχανάκια, ακόμα και τις κιτρινίλες από τα ούρα των δεκάδων σκύλων που αφόδευσαν πάνω του. Στοιχεία που όλα μαζί, προφανώς και λειτούργησαν ώστε αυτό, αρρωστήσει μια ώρα αρχύτερα από το προσδοκώμενο χρόνο στη ζωή μιας λεύκας καβάκι.
Η υπόθεση τελείωσε γρήγορα και όπως μου υποσχέθηκε ο επικεφαλής του συνεργείου, θα μου τηλεφωνήσει όταν θα πάνε να κόψουν κανένα άρρωστο φοίνικα, κόψιμο το οποίο φαντάζομαι θα είναι εξ’ ίσου θεαματικό, μπορεί και περισσότερο από μια άρρωστη λεύκα η οποία κόπηκε γιατί απλά ήταν επικίνδυνη ενώ των φοινίκων γίνεται για να μην εξαπλωθεί η αρρώστια που τους αφανίζει από το αθηναϊκό και όχι μόνο τοπίο και η οποία οφείλεται σε ένα έντομο που ήρθε στην Ελλάδα από κάποιο εξωτικό μέρος, την εποχή που κολυμπούσαμε στο δανεικό χρήμα και μας έλειπε ο ίσκιος μιας μεγάλης φοινικιάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου