ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΓΕΜΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Στο άνδηρο του Πικιώνη στου Φιλοπάππου

Τόση διάθεση για μουσική, ομολογώ πως δεν ήξερα ότι υπάρχει στην πόλη μας. Ή αφορμή για να το διαπιστώσω αυτό ήταν η χτεσινή «Ευρωπαϊκή γιορτή της μουσικής» που εορτάστηκε σε διάφορα σημεία των Αθηνών με συναυλίες στις οποίες η είσοδος για το κοινό ήταν ελεύθερη. Καθώς μάλιστα το έλεγαν χθες τα ποδαράκια μου πήρα από νωρίς τους δρόμους του κέντρου και με ένα μίνι μαραθώνιο κατάφερα να περάσω από αρκετά σημεία να δω τι γίνεται και να κάνω κάποιες φωτογραφίες απ’ αυτό το γεγονός.

Στην Πνύκα, η μεγάλη συναυλία

Πρώτα - πρώτα πέρασα από την πλατεία Κλαυθμώνος αλλά ήταν πολύ νωρίς και μόνο τους τεχνικούς είδα να προετοιμάζονται για τη συναυλία που θα ακολουθούσε κι έτσι προχώρησα προς το Σύνταγμα, όπου είδα μεγάλα ηχεία και τους τεχνικούς πάλι να ετοιμάζονται και λίγο νεαρόκοσμο που χόρευε από αυτές τις μουσικές που δεν ξέρω καλά και όλη η ατμόσφαιρα μου θύμισε τον περσινό Ιούνη των «αγανακτισμένων» αλλά στο πολύ βαριεστημένο και άτονο. Πραγματικά, αν δεν υπήρχαν οι εγκαταστάσεις με τα μουσικά μηχανήματα, όποιος περνούσε από εκεί θα νόμιζε πως το ημερολόγιο μετρούσε στον Ιούνη του 2011 αλλά πουθενά δεν φαινόταν ένας στοιχειώδης έστω πολιτικός λόγος.

Στο Μοναστηράκι, μια ωραία εικόνα της αθηναϊκής νύχτας

Από εκεί τράβηξα βιαστικά προς του Φιλοππάπου όπου γίνονταν τρεις συναυλίες. Στην Πνύκα, με τη συμφωνική ορχήστρα και τη μεικτή χορωδία του Δήμου Αθηναίων, όπου μου άρεσε ο κόσμος που κάθονταν στις αρχαίες πέτρες και απολάμβανε μέχρι να αρχίσει η συναυλία ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα πίσω από το Αιγάλεω. Μια μοναδική αττική ομορφιά θα έλεγα, την όποια ίδια και ανώτερη συνάντησα αργότερα στο άνδηρο Πικιώνη στη συναυλία του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων υπό τη διεύθυνση του Χρίστου Χαλκιά και τραγουδιστές την Vivian Daglas και τον Κωνσταντίνο Μάτσικα.

Στο Μοναστηράκι η μπάντα με τα αφρικάνικα

Δεν πήγα προς το νοτιοδυτικό νταμάρι όπου έπαιζε η Big Band του Δήμου Αθηναίων συνθέσεις και ενορχηστρώσεις πρωτοπόρων δημιουργών της Band φιλοσοφίας και κατηφόρισα βιαστικά πάλι προς το Μοναστηράκι όπου ένα γνωστό από τα Σαββατοκύριακα συγκρότημα έπαιζε αφρικάνικη μουσική. Ανεβαίνοντας προς τα επάνω πέρασα από την οδό Καλαμιώτου και Αθηναίδος, όπου στο κατάστημα APERITIF όπου έπαιζε η ορχήστρα του Γιώργη Χριστοδούλου τάνγο και άλλους χορούς και χόρεψαν οι AthensLindy Hop.

Στο Aperitif, στην οδό Καλαμιώτου

Πέρασα πάλι από το Σύνταγμα όπου η κατάσταση έμοιαζε περισσότερο με τον Ιούνιο του 2011 και από εκεί πάλι στην Κλαυμώνος όπου τη συναυλία με σύγχρονες μουσικές είχε διοργανώσει η εφημερίδα ATHENS VOICE. Εκεί είδα αρκετό κόσμο και στην πίστα ένα συγκρότημα που έπαιζε και φορούσε κάτι πράσινα ρούχα με τη φίρμα μιας μπύρας. Κάθισα λίγο εκεί και κατέληξα στο Προδόρπιο να δω τι ψάρια έπιασα σχετικά με τις φωτογραφίες και να κάνω τις σημειώσεις μου κείμενο για την χθεσινή μουσική νύχτα την οποία όπως κατάλαβα άρεσε πολύ στους Αθηναίους και τους λίγους ξένους που την έζησαν και απορώ γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται συχνότερα. Όχι σε όλα, αλλά σε ορισμένα ιδιαίτερα σημεία θα μπορούσε να γίνονταν κάθε εβδομάδα τουλάχιστον και να αποτελεί σπουδαίο γεγονός.

Στην Κλαυθμώνος, το συγρότημα παίζει στα χρώματα της μπύρας.

Στο γεγονός θα επανέλθω σύντομα καθώς θεωρώ πως με κάτι τέτοια και άλλα πολλά θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε την αρνητική εικόνα που έχει δημιουργηθεί για την Αθήνα και ιδιαίτερα για το κέντρο της, τόσο από τους ξένους αλλά και από τους ίδιους τους Αθηναίους που τα τελευταία χρόνια για διάφορους λόγους έχουν απομακρυνθεί από το ιστορικό κέντρο και τις παλιές γειτονιές και να ζωντανέψει πάλι η ρημαγμένη πόλη.