ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΑΤΑΞΙΕΣ ΜΙΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑΣ

 

Οι κουτσουπιές είναι από τα δέντρα που μου αρέσουν πάρα πολύ όταν αυτά είναι ανθισμένα την άνοιξη, στο ύπαιθρο άτακτα απλωμένα στο δάσος ή στις δεντροστοιχίες της πόλης. Μου αρέσουν επίσης και το φθινόπωρο όταν είναι γεμάτες με τον καρπό τους που μοιάζει με ξερά φασόλια και με αυτόν κάποια ζωντανά του δάσους σίγουρα χορταίνουν.

Δεν μπορώ όμως να πω ότι μου αρέσουν όταν τις βλέπω ανθισμένες τον Οκτώβριο (σαν αυτή που είδα προχθές στο δρόμο που οδηγεί από τους Πενταγιούς στο Τρίστερνο) και μου προκάλεσε εντύπωση καθώς τούτο είναι φαινόμενο που σίγουρα έχει να κάνει με την αταξία του καιρού, ειδικά φέτος που δεν λέει ακόμα να κρυώσει και να πάμε στο χειμώνα.

Το γεγονός, αποτελεί και «είδηση» για τα ΜΜΕ που κάτι τέτοια τα τραβάνε μέχρι να σκάσουν χάρη της κυκλοφορίας των εντύπων παλαιότερα και της τηλεθέασης πλέον χωρίς βέβαια να εξετάσουν ή να ρωτήσουν κανέναν ειδικό ή ένα χωριάτη τουλάχιστον, απ’ αυτούς που ζουν ακόμη στην ύπαιθρο και γνωρίζουν αρκετά πάνω σε τέτοια ζητήματα.

Ένας από αυτούς με καθησύχασε κι εμένα που είδα τα λουλούδια της κουτσουπιάς σαν φοβερό προμήνυμα δεινών που θα ακολουθήσουν λέγοντάς μου, πως τούτο συχνά συμβαίνει με αυτά τα δέντρα και ορισμένα άλλα επίσης που ανθίζουν δυο φορές το χρόνο αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μόλις τους περάσει η απρόοπτη αυτή διάθεση ανθοφορίας, πέφτουν αμέσως τα λουλούδια τους και συμορφώνονται με τα άλλα ομοειδή τους στον καιρό του χειμώνα και ανθίζουν πάλι την άνοιξη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Μοιάζουν μου είπε με τις αταξίες της νεότητας που τα χρόνια που ακολουθούν τις σβύνουν από κάθε μυαλό και σώμα και όλα προχωρούν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα…

ΠΕΝΤΑΓΙΟΙ ΔΩΡΙΔΑΣ, 29102013