ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΦΟΡΑΕΙ ΓΡΑΒΑΤΑ…

 

Στον κόσμο τους τα δέντρα δεν χρειάζονται στολίδια, ούτε οι μόδες τους ταιριάζουν. Έχουν τα κλαδιά τους, τα φύλλα τους, τους καρπούς τους, το μπόι τους και με όλα αυτά ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο στο δάσος, στις δεντροστοιχίες ή τους δεντρόκηπους. Καμιά φορά όμως αφήνουν τίποτα πιο αδύνατα κλαριά να στηριχθούν πάνω τους να ζήσουν ή ακόμα και τον άπληστο κισό να βυζάξει χυμούς από τα κορμιά τους για να μπορέσει κι αυτός να ζήσει κι ας τα πνίξει κάποια μέρα.

Με τη σειρά του έρχεται ο άνθρωπος και για λογαριασμό του, άλλοτε να κουρεύει όπως θέλει για να φτάνει τους καρπούς καλύτερα, άλλοτε τα περιορίζει σε πολύ μικρό χώρο για να τα εκμεταλλεύεται καλύτερα, τους αλλάζει τη φύση με εμβολιασμούς, τα προστατεύει από ζώα και άλλους κινδύνους με φράχτες και φυσικά, μπορεί με ένα πριόνι ή ένα τσεκούρι να τα σκοτώσει σε μια στιγμή και να τα κάνει αμέσως καυσόξυλα ή σανίδια για παλέττες.

Αυτά είναι μέσα στη φύση των δέντρων και τα υπομένουν όλα αγγόγυστα γιατί απλά δεν έχουν πόδια να σηκωθούν να περπατήσουν για να γλυτώσουν. Το ίδιο συμβαίνει και σαν ο άνθρωπος, εξασκώντας την απόλυτη εξουσία του πάνω στα δέντρα, αποφασίζει να τα στολίσει, όπως κάνουν για παράδειγμα τα Χριστούγεννα με τα λαμπάκια και άλλες ανοησίες που για λόγους ευκολίας τις αφήνουν όλο το χρόνο πάνω στα δέντρα να σαπίζουν τα πλαστικά καλώδια και τα κρέμονται σαν κουρέλια οι φτηνές πλαστικούρες.

Στην περίπτωση, ξεχωρίζει ο άγνωστος για μένα άνθρωπος, ο οποίος θέλησε με ένα τρόπο, να δώσει επισημότητα σε ένα νεαρό πλάτανο, λίγο έξω από το Αλεποχώρι της Δωρίδας και μάλλον τα κατάφερε, αλλά ξέχασε πως η γραβάτα δεν φοριέται όλες τις ώρες και τις ημέρες και σαν ξεχαστεί στο λαιμό κάποιου, εκτός από ότι γεμίζει σάλια και σάλτσες, καταλήγει να μοιάζει με στριμένο άντερο, όσο καλής ποιότητας ή οίκου κι αυτή είναι…

ΠΕΝΤΑΓΙΟΙ ΔΩΡΙΔΑΣ, 29102013