ENA ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ «ΚΟΙΜΩΜΕΝΗΣ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ»

 

Μπορεί το σώμα μου να είναι «δεμένο» τούτες τις ημέρες στην Αθήνα και τα μάτια μου καρφωμένα σε μια οθόνη μια και ως το τέλος της εβδομάδας πρέπει να στείλω το βιβλίο «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» στο τυπογραφείο αλλά η ψυχή μου πετάει στα Άγραφα και η καρδιά μου χτυπάει σε κάποιες κορφές και στις πλαγιές του Μέγδοβα…

Έτσι θυμήθηκα τούτο το απόγευμα πως πριν από 12 χρόνια ακριβώς σαν σήμερα, ήμουν με ένα φίλο στα Άγραφα, τον Νίκο Μπαλωμένο και συγκεκριμένα στο άδειο χωριό Τροβάτο και αγναντεύαμε τον ήλιο που κατέβαινε στη δύση του φωτίζοντας με εκπληκτικό τρόπο την «Κοιμωμένη των Αγράφων», το γιγαντιαίο σώμα γυναίκας που σχηματίζουν οι αιχμηρές κορυφές των Πέντε Πύργων (κεφάλι) και Φλυντζάνι (το στήθος).  

Ήταν μια εκπληκτική στιγμή, καθώς οι σκιές της νύχτας δεν άρχισαν να περπατάνε πάνω στην πλαγιά και να σβήνουν τις λεπτομέρειες των βράχων ενώ το φως του χειμώνα που ενέσκηψε την επόμενη ημέρα έδινε μια απόκοσμη εικόνα στην τόπο. Τα λίγα σπίτια που φαίνονταν στον αυχένα πάνω από το χωριό Μεγάλα Βραγγιανά,απλά σχολιάζαν πως κάπου εκεί από κάτω, μπορεί να κάπνιζαν λίγα τζάκια και κάποια πόρτα μπορεί να άνοιγε.

Αυτή ήταν μόνο μια στιγμή απέναντι στο μοναδικό αυτό τοπίο των Αγράφων αλλά και κάθε άλλη στιγμή της ημέρας, είτε πρόκειται για το πρωί ή το απόγευμα είναι μοναδική και δεν χορταίνουν τα μάτια εικόνες και ομορφιές από αυτό τον υπέροχο τόπο.

 

ΑΘΗΝΑ, 13112013

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η φωτογραφία όπως και κάποιες άλλες που θα δείτε σε επόμενες δημοσιεύσεις είναι τραβγηγμένες με αναλογική μηχανή, μια σπουδαία NIKON 90 και η διαφάνειες σκαναρισμένες σε κανονικό εργαλείο.