ΔΥΟ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟ



Το σπίτι στη γωνία της οδού Μαγνησίας με Ζολιώτη, στον Άγιο Παντελεήμονα που έγινε η αφορμή να καταλάβω πόσο αναγνωρίζουν το έργο του Νίκου Βατόπουλου οι Αθηναίοι.

Έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση πως δεν μπόρεσα να πάω σήμερα μαζί με τους φίλους από την ομάδα «ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» στην Καισαριανή. Μια υποχρέωση με ανάγκασε να μείνω στο κέντρο της πόλης και καθώς στο δρόμο μου ήταν και η οδός Μαγνησίας, όπου είναι ακόμη όρθια κάποια ωραία σπίτια του μεσοπολέμου. Επόμενο ήταν μιας και είχα τη μηχανή μαζί μου, τη μεγάλη με τον ευρυγώνιο,να τον στρέψω στο θέμα παραβλέποντας τις σκληρές σκιές που εξαιτίας θα αναγκαστώ να επιστρέψω μια μέρα για να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.

Τέλος πάντων, εστίασα όσο μπορούσα στην πρόσοψη και στις λεπτομέρειες ενός σπιτιού που έμοιαζε να το έχουν παρατήσει πριν από λίγο καιρό, στη γωνία Μαγνησίας και Ζολιώτηεστίασα και στο διπλανό που ρημάζει πολλά χρόνια κι εκεί πάνω, με χαιρέτισε ένας κύριος, Βασίλη τον έλεγαν που ζει δίπλα από τα σπίτια «θέματα», πιάσαμε κουβέντα και αμέσως με ρώτησε «αν είμαι ο κύριος Βατόπουλος». « Όχι» του λέω, «είναι όμως φίλος μου ο Νίκος». «Α,» μου λέει, «με συγχωρείται, δεν τον ξέρω προσωπικά αλλά παρακολουθώ τι γράφει στην Καθημερινή και μου αρέσουν πολύ. Να του πείτε ένα ευχαριστώ όταν τον δείτε για όσα κάνει για την πόλη και να συνεχίσει γιατί πρέπει να σωθούν τα όμορφα σπίτια που γνωρίσαμε στην Αθήνα».

Μου άρεσε πολύ ο λόγος που πιάσαμε κουβέντα με αυτόν τον ενδιαφέροντα άνθρωπο, κανονίσαμε μάλιστα να βρεθούμε κάποια στιγμή να πούμε περισσότερα για τη γειτονιά του αλλά μου άρεσε περισσότερο, πως αυτά που γράφει ο Νίκος Βατόπουλος και κατά συνέπεια και πρωτοστατεί για την πόλη,αναγνωρίζονται και ας μας μπερδεύουν καμιά φορά στο δρόμο. Προτείνω την άλλη φορά να πάμε όλοι μαζί από την ομάδα στον Άγιο Παντελεήμονα και είμαι βέβαιος πως θα αποκτήσουμε εκεί πολλούς νέους φίλους...

ΑΘΗΝΑ, 15032014