ΑΜΠΕΛΟΦΥΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟ

 

Ο μύθος της λαϊκής αγοράς όπως πολλοί θέλουν να τον πιστεύουν, είναι ότι τα προϊόντα που φέρνει ο παραγωγός κάθε μέρα προέρχονται από το περιβόλι του και μάλιστα τα έχει κόψει πρωί - πρωί και τα έχει φροντίσει για να είναι φρέσκα και δροσερά, μιας και μπήκαμε στο καλοκαίρι...

Με το πρώτο βήμα όμως σε μια λαϊκή, τούτο βέβαια αποδεικνύεται σωστός μύθος καθώς οι μπανάνες για παράδειγμα έχουν κοπεί πρίν από ένα μήνα από την Κόστα Ρίκα ή τα μήλα τον περασμένο Σεπτέμβριο από την Αγιά ή το Πήλιο. Με λίγα λόγια, τα περισσότερα από τα προσφερόμενα είδη έχουν περάσει μέσα από το κύκλωμα της αγοράς και έχουν αλλάξει πολλά χέρια εμπορευόμενων μέχρι να φτάσουν στον πάγκο της λαϊκής. Το γεγονός όμως έχει και τα καλά του καθώς ο καταναλωτής βρίσκει μια τεράστια ποικιλία προϊόντων.

Πέρα όμως αυτών, ο καταναλωτής και μάλιστα ο υποψιασμένος και ασφαλώς εκείνος που πηγαίνει στην ίδια λαϊκή αγορά πολλά χρόνια και γνωρίζει πωλητές και παραγωγούς μπορεί να βρεί και πράγματα εποχικά πολύ ενδιαφέροντα. Όπως για παράδειγμα αμπελόφυλλα για ντολμάδες από καλό αμπέλι και μάλιστα αράντιστα, όπως αυτά που είδα σήμερα το πρωί στη λαϊκή αγορά της οδού Αλκαμένους από τις πιο μεγάλες της Αθήνας.

Εκεί λοιπόν γνώρισα την Δημήτρη Λέκκα, παραγωγό από την Αρχαία Κόρινθο ο οποίος είχε αμπελόφυλλα στον πάγκο του, πιάσαμε κουβέντα και μου είπε ορισμένα πράγματα, χρήσιμα για όποια νοικοκυρά σκέφτεται να φτιάξει νοστιμιές με αυτά. Ο Δημήτρης μου είπε πως τα καλύτερα είναι από τη σταφίδα και αυτός αφήνει καμμιά διακοσαριά κούτσουρα (έτσι λένε οι αμπελουργοί τα κλήματα) από το αμπέλι του με κορινθιακή σταφίδα αράντιστα για να μην τρώνε οι καταναλωτές χημικά και εντομοκτόνα και από τα οποία κληματα βεβαίως δεν περιμένει να τρυγήσει και σταφύλια γιατί χωρίς φύλλα δεν θα ωριμάσουν σχεδόν καθόλου. Τα αμπελόφυλλά τα μαζεύει μαζί με τη γυναίκα του Εύα πολύ νωρίς το πρωί για να διατηρήσουν τη φρεσκάδα τους μέχρι τον πάγκο και η περίοδος συλλογής για να είναι τρυφερά δεν πάει παραπέρα από τα τέλη του Ιουνίου γιατί μετά γεμίζουν ξυλώδεις ίνες. Αυτά είναι πάνω κάτω τα μυστικά των αμπελόφυλλων με τα οποία η νοικοκυρά που ξέρει πώς να τα βράσει χωρίς να λυώσουν και να τυλίξει με αυτά διάφορα παρασκευάσματα θα φτιάξει υπέροχα φαγητά αντιπροσωπευτικά της ελληνικής κουζίνας.

Αράντιστα λοιπόν και τρυφερά τα αμπελόφυλλά του Δημήτρη Λέκκα και μοναδικά γιατί στην αγορά (επιστώ την προσοχή σας απλά) κυκλοφορούν πολλών ειδών αμπελόφυλλά και σε διάφορες συσκευασίες συντήρησης που εκτός του ότι δεν δείχνουν την προέλευσή τους δεν γνωρίζουμε πότε συλλέχθηκαν και αν όντως γι’ αυτό ήταν η κατάλληλη περίοδος...

ΑΘΗΝΑ, 31052014