ΩΣ Η ΣΚΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΑΛΙΟ ΚΟΣΜΟ

Στο χωράφι μας, στις Καριές, χθες όπου φυτέψαμε πατάτες. Η μνήμη αδυνατεί να υπολογίσει πόσες γενιές ανθρώπων έζησαν απ’ αυτό και πόσα χέρια προγόνων έσκαψαν, φύτεψαν, σκάλισαν, πότισαν, σόδεψαν τον καρπό του και η μάνα μου, για μια ακόμη φορά μπαίνει στον αγώνα για της καλλιέργειας. Χωρίς τον πατέρα φέτος και σαφώς με λιγότερες δυνάμεις και απαιτήσεις. Η ίδια, εκπληρώνει για μια ακόμη φορά το ετήσιο, απαράγραπτο, χρέος προς τη γη που ποτέ δεν έφυγε από κοντά της… 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 25042015