Η «ΕΚΤΕΛΕΣΗ» ΔΥΟ ΣΤΕΡΦΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ

Ήταν κάποια δέντρα τα οποία θυμάμαι πότε φυτεύτηκαν και παρακολουθούσα συστηματικά το μεγάλωμά τους. Συγκεκριμένα, ήταν κάποιες καρυδιές που φυτέψαμε το 1971 στο μεγάλο χωράφι κοντά στο σπίτι που λέγεται καλείται Καριές επειδή ευδοκιμεί εκεί αυτό το είδος και ο καρπός τους ήταν παραδοσιακά το βασικό έσοδο για τα σπίτι μας. Ορισμένες μάλιστα από τις παλαιότερες πρέπει να μετρούσαν ζωή αιώνος και πάνω και υπολόγιζαν πως τις είχαν φυτέψει οι πρόγονοι πριν και από την επανάσταση του 1821 και από τις οποίες σήμερα σώζονται και καρπίζουν ακόμη αρκετές.

Έπρεπε όμως να ανανεωθούν και γι’ αυτό ο πατέρας μου εκείνη τη χρονιά φύτεψε καμιά εκατοστή καρυδιές σε όλο το χωράφι τις οποίες φροντίσαμε αρκετά και τις φυλάξαμε επί χρόνια από τα ζώα και αρχίσαμε να μαζεύουμε τον καρπό τους που χρόνο με το χρόνο αύξανε σημαντικά. Οι καρυδιές πρέπει να πω ότι ποτέ δεν δίνουν καρπό σαν αυτόν που προήλθε το δέντρο και πολλές φορές βγαίνουν και εντελώς άκαρπες και γι’ αυτό πρέπει να γίνεται η επιλογή τους από την πρώτη καρποφορία και να αφήνονται να μεγαλώσουν αυτές που κάνουν αποδεδειγμένα καλό καρπό.

Από εκείνες λοιπόν τις εκατό καρυδιές ήταν και ορισμένες που δεν έκαναν καλό καρπό και παρόλο που τις πήραμε είδηση νωρίς δεν τις κόψαμε και τις αφήσαμε να μεγαλώσουν όπως και οι διπλανές τους. Ένας λόγος μάλιστα που αφέθηκαν να μεγαλώσουν ήταν ότι εκείνη την εποχή το ξύλο της καρυδιάς είχε μεγάλη αξία και δεν έπιαναν χώρο τους χαρίστηκε η ζωή. Αυτό όμως δεν μπορούσε να συνεχιστεί επ’ άπειρον και επειδή μετά το θάνατο του πατέρα τον Νοέμβρη πήρα την απόφαση να ξαναφτιάξω τα χωράφια και να φυτέψω καινούργια δέντρα, σήμερα εκτέλεσα δυο καρυδιές «στέρφες», όπως τις αποκαλούσε η μάνα μου και επειδή το ξύλο τους δεν έχει πια καμιά αξία τις λιάνισα για το τζάκι και από δυο δέντρα έβγαλα υπολογίζω ένα μεγάλο φορτηγό ξύλα.

Είχα πολλά χρόνια να δουλέψω αλυσοπρίονο και σήμερα του έδωσα και κατάλαβε με τις καρυδιές που έκοψα. Η Άρτεμη μου έφερε δυο φορές καφέ και νερό στο χωράφι και κάποια στιγμή έφερε και τη μηχανή να αποθανατίσει μια μεγάλη στιγμή για το χωράφι…

Στη θέση τους του χρόνου και αφού καθαρίσω όλο το χωράφι από τα αγριόδεντρα και τα βάτα θα φυτέψω πάλι καρυδιές και πιστεύω να μου βγουν καλές. Καλού – κακού όμως δίπλα τους θα βάλω και μηλιές που ευδοκιμούν πολύ στο χωριό μας καθώς και κερασιές, κυδωνιές και βυσσινιές. Έτσι θα εκτελέσω το χρέος μου απέναντι στο χωράφι φυτεύοντας το πάλι με δέντρα αλλά θα κρατήσω και την παράδοση που θέλει να στην επόμενη γενιά να μαζεύουν τον καρπό τους και να μας θυμούνται, όπως εγώ καλή ώρα τον μακρινό πρόγονο Γιάννη Μοσχούτη, τον παππού Ηλία Παπαδόπουλο και τον πατέρα μου φυσικά από τον οποίον πήρα τώρα τη σκυτάλη στα χωράφια και τα δέντρα…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 16052015