ΤΑ ΚΟΛΧΙΚΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Φούντωσαν τούτες τις ημέρες τα χωράφια στο χωριό από τη νέα χλόη που ευνοεί η δροσιά της νύχτας των τελευταίων ημερών του καλοκαιριού. Η δροσιά ευνόησε επίσης και την ανάπτυξη των αγριόχορτων, σε βαθμό που σε πολλά σημεία ο καθαρισμός του Αυγούστου πήγε χαμένος και πρέπει να τα ξανακόψω τώρα για να μαζέψουμε τα καρύδια. Μαζί με τη χλόη βγήκαν και πλημμύρισαν τα χωράφια τα κυκλάμινα και τα κολχικά, τα οποία πολλοί θεωρούν ως κρόκους που μπορεί να μοιάζουν εκπληκτικά αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με το πολύτιμο αυτό φυτό που φυτρώνει στην Κοζάνη και σπανίως σε άλλα μέρη. 

Τα κολχικά, η διώχτρες όπως τα λένε στον Ασπροπόταμο είναι δηλητηριώδη και τα αποφεύγουν όλα τα πλάσματα αλλά είναι ωραία για να τα βλέπει κανένας και να τα βάζει φόντο στις φωτογραφίες γιατί όπως και να έχει είναι και αυτά μια ομορφιά του φθινοπώρου και εκτός αυτού, όποιος θέλει να μάθει γι’ αυτά και αναζητήσει πληροφορίες μπορεί να κάνει και μια μικρή επανάληψη στην ιστορία της Μήδειας… Δείτε περισσότερα στο http://aspropotamos-org.blogspot.gr/2015/01/blog-post_29.html?spref=fbBottom of Form

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 29092015

ΚΑΘΩΣ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ..

Καλημέρα του κήπου που φθίνει ραγδαία από τον καιρό…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 26092015

ΜΙΑ ΑΧΛΑΔΟΜΗΛΙΑ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΟΞΥΑ

Ο Γιάννης Συντίλας μπροστά στην αχλαδομηλιά του

Στα χωριά που πηγαίνω μου αρέσει να βλέπω δέντρα γεμάτα καρπούς και χαίρομαι διπλά όταν πρόκειται για ποικιλίες που δεν υπάρχουν στην αγορά που όλα τα είδη τείνουν να είναι σαν ίδια στο χρώμα και στη γεύση. 

Αχλαδήμηλα στη Γραμμένη Οξιά

Έτσι, προσκύνησα πραγματικά πριν από λίγες ημέρες, όταν χάρη του 3^ου Ποδηλατικού Άθλου στα βουνά της Ρούμελης, επισκέφτηκα με τον Γιάννη Σιντίλα, συνταξιούχο πυροσβέστη τον κήπου του, μια μηλιά που έλαμπε φορτωμένη καρπούς που δεν ήξερα. Τον ρώτησα και μου είπε πως πρόκειται για αχλαδόμηλα, μια ποικιλία που αγνοούσα και την οποία προώθησαν οι γεωπόνοι κατά την δεκαετία του ’60 σε πολλά ορεινά χωριά. Κάτι ανάλογο είχαν κάνει και στο δικό μου χωριό αλλά σαν παράτησαν οι χωριανοί τα χωράφια τα δέντρα ξεράθηκαν. Στη Γραμμένη Οξυά όμως, όπως φαίνεται και από άλλα δέντρα που είδα, έτυχαν κάποιας φροντίδας και καρπίζουν ακόμη, όπως αυτή η αχλαδομηλιά της οποίας τους καρπούς δοκίμασα και τους βρήκα ωραίους. Όταν έρθει ο καιρός για μπόλιασμα θα επισκεφθώ πάλι αυτό το ωραίο χωριό και ίσως καταφέρω να μεταφέρω το είδος και σε κάποιο δέντρο στο χωριό μου.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24092015

ΜΙΑ ΑΔΕΙΑ ΦΩΛΙΑ ΠΟΥΛΙΩΝ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Έτσι γίνεται συνήθως στον κόσμο των περισσότερων πουλιών· οι φωλιές χτίζονται κάθε άνοιξη και στην κατασκευή τους συμμετάσχουν και τα δυο μέλη του ζευγαριού κουβαλώντας διάφορα ελαφρά και ευλύγιστα υλικά από το περιβάλλον γύρω τους  (χορταράκια, φύλλα, φτερά, μαλλιά) και μια απαράμιλλη τέχνη την κατασκευάζουν σε ένα κλαρί που κατά την εμπειρία τους παρέχει ασφάλεια από τον καιρό και τους εχθρούς τους.

Εκεί λοιπόν στο κλαρί που διάλεξαν κλώθουν τους καρπούς του έρωτά τους, φροντίζουν κατόπιν να μη λείψει τίποτα από τους νεοσσούς τους και αφού δουν πως έχει έρθει η ώρα τους μετά από λίγα μαθήματα πτήσεων και επιβίωσης, ξαμολάνε τα πουλάκια τους στο δάσος να ζήσουν πλέον μόνα τους και ανάλογα πλέον την τύχη τους με τη σειρά τους αυτά την επόμενη άνοιξη θα επαναλάβουν τις ίδιες πράξεις για τη διαιώνιση του είδους τους.

Η φωλιά μετά το πέταγμα των μικρών πουλιών ερημώνει και κανένα πουλί δεν την χρησιμοποιεί ούτε για να βγάλει εκεί ένα βράδυ. Έτσι χωρίς καμιά προσοχή πλέον αρχίζει και φθείρεται από τον αέρα και τις βροχές και τα συνδετικά υλικά τους, το σάλιο κυρίως, διαλύεται και αποσυντίθεται στα υλικά με τα οποία έχει κατασκευαστεί. Είναι ζήτημα χρόνου πλέον να βρεθεί στο έδαφος και να καταστραφεί εντελώς το έργο των πουλιών.

Έτσι κάνουν τα περισσότερα πουλιά– ακολουθούν το ένστικτό τους για τη συνέχεια του είδους τους και η διαφορά τους με τους ανθρώπους (και με κάποια άλλα πλάσματα βεβαίως) είναι ότι δεν δένονται με τα έργα τους γιατί πιστεύουν μέσα τους πως μπορούν να ξαναφτιάξουν φωλιές, το ίδιο καλές και σίγουρες να στεγάσουν ότι πιο πολύτιμο η φύση τους, τα υπαγορεύει και δεν λυπούνται καθόλου όταν τις βλέπουν να διαλύονται.

Έτσι κάνουν τα πουλιά και δεν είναι χαμένος χρόνος να παρακολουθούμε τη ζωή τους γιατί έχουμε πολλά πράγματα να μάθουμε και να διδαχθούμε από αυτά… 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24092015

ΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΛΑΤΑΚΟ

Η σειρά της Καρδίτσας φέτος να διοργανώσει την 4^η Θεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση και το ραντεβού των ορειβατών από τη Θεσσαλία και απ’ όλη την Ελλάδα το Σαββατοκύριακο  26 και 27 Σεπτεμβρίου, στο ορειβατικό καταφύγιο «Ελατάκος» πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα. Όσοι λοιπόν αγαπάτε τις κορυφές κι έχετε τα βουνά στην ψυχή σας, ξεκινάτε. Περισσότερες πληροφορίες στο http://eoskarditsas.blogspot.gr/

ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΚΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΚΑ ΤΟΥ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ

Μια από τις συκιές που απόμειναν στο χωριό και έχουν ακόμη καλά σύκα, στο χωράφι του αείμνηστου Σεραφείμ Πασσή στην Παναγία…

Έχω ζήσει από κοντά και από νοερά την διάλυση της αγροτικής οικονομίας του χωριού μου επί μισό αιώνα ακριβώς, από το 1964 θα έλεγα που άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα τον κόσμο και χρονιά που πήγα για πρώτη φορά σχολείο, στο μονοθέσιο δημοτικό μας με δάσκαλο τον αείμνηστο Γιάννη Καραγιάννη και στην εμπειρία του κόσμου που μάθαινα από το σπίτι άρχισε να προστίθεται και η εμπειρία των γραμμάτων και των βιβλίων.

Οι πρώτες εντυπώσεις που είχα τότε για τα αγαθά ήταν ότι αυτά προέρχονταν από τα κήπια μας, τα χωράφια μας ενώ ελάχιστα (τα πιο καλά νόμιζα τότε) προέρχονταν από την αγορά, είτε από τα μπακάλικα του χωριού είτε από τα εμπορικά του Αγίου Γεωργίου για τα οποία οφείλω κάποια στιγμή να γράψω περισσότερα. Έτσι λοιπόν ήταν αυτονόητο πως οι πατάτες, τα φασόλια, το σιτάρι, το κρασί, το τσίπουρο, το κρέας, το γάλα, το τυρί, το βούτυρο δεν θα έμπαιναν στο σπίτι αν προηγουμένως δεν ασχολούνταν οι γονείς μου, πράγμα που ίσχυε και όλους τους συγχωριανούς εξάλλου και ανάλογα με τη διάθεση που είχε ο καθένας και βεβαίως με την περιουσία που είχε ευημερούσε ή δυσκολεύονταν.

Έτσι γνώρισα τον κόσμο τότε και τώρα, σε μια επιστροφή πάλι στο χωριό ανακαλύπτω πως τίποτα σχεδόν από αυτά δεν ισχύει και για να τον αναστήσω, όπως επιχειρώ νοερά και στην πράξη, ούτε τις δυνάμεις έχω αλλά ούτε και βλέπω και άλλους να συμμετάσχουμε σε αυτή την προσπάθεια. Είναι πάντως ένα θέμα το οποίο αφήνω ανοιχτό και την άνοιξη, με την εμπειρία που αποκόμισα φέτος και την προεργασία που έκανα στα χωράφια και στα δέντρα θα δώσω συνέχεια και αν θα μας μείνουν μόνο οι σημειώσεις.

Στο κλίμα αυτό επιχείρησα να ανιχνεύσω και την περίπτωση των συκιών στο χωριό. Πρόκειται για ένα πολύτιμο δέντρο, αρκετά συνηθισμένο σε πολλά άλλα μέρη και ιδιαίτερα στα πιο χαμηλά υψόμετρα αλλά και με έντονη την παρουσία του και στα δικά μας ορεινά. Δεν επρόκειτο για συκιές όπως της Εύβοιας και της Καλαμάτας, αλλά για κάποια είδη που είχαν προσαρμοστεί στο κλίμα και το υψόμετρο της περιοχής μας και αν τα ευνοούσε ο καιρός τσακίζονταν από τον καρπό. Είχαμε λοιπόν συκιές που έκαναν ωραία σύκα, άσπρα, κόκκινα και μαύρα αλλά εκείνα που ήταν πιο εντυπωσιακά και γλυκά ήταν τα λεγόμενα μελανά λόγω του ότι το χρώμα της φλούδας τους ήταν όπως του παλιού μωβ μελανιού και όταν ωρίμαζαν ήταν πολύ γλυκά. Αξιοσημείωτη δε ήταν και η αντοχή τους στις βροχές και το κρύο του Σεπτέμβρη και έμειναν πάνω στο δέντρο σχεδόν μέχρι τα μέσα του Οκτώβρη. Επόμενο ήταν λοιπόν να επισκεπτόμαστε αυτές τις συκιές και ας μην ήταν δικές μας και να απολαμβάνουμε τους καρπούς τους ακόμη και κρυφά…

Από αυτές τις συκιές, όσο και να τις αναζήτησα στα χωράφια και τις εξοχές του χωριού δεν βρήκα καμία ζωντανή και όπου υπήρχαν, μόνο τα κούτσουρά τους έχουν μείνει μέσα στα βάτα και τις αγριάδες. Από τις άλλες ποικιλίες, ευτυχώς υπάρχουν ακόμη μερικές που καρπίζουν και πρόλαβα να γευτώ τα σύκα τους που η μόνη διαφορά που έχουν με των άλλων περιοχών είναι ότι είναι πιο δροσερά. Απ’ αυτά τις συκιές θα επιχειρήσω να φυτέψω γιατί αποδεδειγμένα και χωρίς ιδιαίτερη περιποίηση καρπίζουν ενώ θα επιχειρήσω να ξαναβάλω και από τις λεγόμενες μελανές που έχουν ακόμα στον Άγιο Γεώργιο για να συνεχίσει έτσι να υπάρχει αυτό το είδος και να γλυκαίνουμε το στόμα μας το φθινόπωρο.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 23092015

ΤΑ (ΛΙΓΑ) ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Σταφύλια στο χωριό ποτέ δεν είχαμε πολλά και τούτο οφείλονταν στο υψόμετρο που δεν βοηθά πολλές ποικιλίες να ευδοκιμήσουν. Παλαιότερα, λένε, πως στα χαμηλά μέρη προς το ποτάμι, υπήρχαν πολλά αμπέλια τα οποία όμως καταστράφηκαν από την φυλλοξήρα και από τότε και πέρα κανένας δεν μπήκε στον κόπο να τα ξαναφτιάξει όπως παλιά. Κάποια ντόπια κλήματα τα οποία δεν προσβλήθηκαν από την φοβερή αρρώστια ή μάλλον κάποια τα οποία αντικατέστησαν οι συγχωριανοί τα πρόλαβα κι εγώ, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 φορτωμένα με σταφύλια ντόπιων διαφόρων ποικιλιών, άσπρα και μαύρα. Λέω κλήματα γιατί επρόκειτο για κρεβατίνες και άλλα ανεβασμένα στα δέντρα για να εξοικονομείται χώρος στα κήπια και να μη τα καταστρέφουν τα ζωντανά. Από αυτά λοιπόν τα κλήματα μάζευαν σταφύλια περί τα τέλη Σεπτεμβρίου οι χωριανοί και ανάλογα τις χρονιές, αν πήγαιναν καλά ή όχι έφτιαχναν ένα μέτριο κρασί και με αυτό πορεύονταν. Αν δεν κατάφερναν να κάνουν καλό κρασί, έφτιαχναν καλούτσικης ποιότητας τσίπουρο.  

Με το πέρασμα του χρόνου και την εγκατάλειψη όλων των καλλιεργειών γύρω και μέσα στο χωριό ξεχάστηκαν και τα κλήματα σε πολλά χωράφια και από τα όποια ορισμένα καταφέρνουν να κάνουν καρπό ο οποίος όμως δεν προλαβαίνει να ωριμάσει γιατί τον τρώνε τα πουλιά και τα τρωκτικά. Όσο για τις κρεβατίνες που ήταν μέσα στο χωριό, σχεδόν σε καμία φέτος δεν είδα ένα σταφύλι της προκοπής γιατί σάπισαν από τις πολλές βροχές ενώ κανένας δεν έκανε κάτι να σώσει τον καρπό, από αδυναμία ή αδιαφορία. Έτσι τα μόνα σταφύλια που έχουμε φέτος είναι από κάτι κλήματα ζαμπέλες που φύτεψε πριν από λίγα χρόνια ο πατέρας μου χωρίς να περιμένει να προκόψουν αλλά αυτές φαίνεται πως βρήκαν κατάλληλο κλίμα, ευδοκίμησαν και χωρίς πολλές φροντίδες δίνουν τα σταφύλια για να φτιάχνουμε το δικό μας τσίπουρο. Από χειμώνα θα κάνω μια προσπάθεια να τις επεκτείνω και πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα έχουμε μια καλή παραγωγή τσίπουρο από ζαμπέλες για το σπίτι και γιατί όχι και την αγορά ενώ παράλληλα προσπαθώ να φυτέψω και τίποτα παλιά κλήματα με ντόπιες ποικιλίες για να νοστιμεύει το αποτέλεσμα αλλά και να δω αν μπορεί να αναστηθεί εκείνος, ο παλιός κόσμος της υπαίθρου.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 23092015

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Μια ημέρα μετά από τη νέα (αριστερή) παρένθεση… 

Τα όνειρά σου μη τα λες γιατί μια μέρα κρύα μπορεί και οι «αριστεροί» να ‘ρθουν στην εξουσία…  (Να με συμπαθά ο ποιητής για τις αλλαγές στο στίχο, δεν μπορούσα να βρω κάτι άλλο που να δένει με την φωτογραφία).

ΑΘΗΝΑ, 21092015

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Ακαδημίας και Ρήγα Φερραίου χθες το μεσημέρι...

Το ότι η ημέρα ήταν η επομένη των εκλογών (το λέω αυτό για να μη νομίσει κανένας πως εμπεριέχει πολιτικό σχόλιο) ουδόλως ενδιάφερε τους αδέσποτους οι οποίοι με τις ορέξεις για αναπαραγωγή δίνουν μια ιδιαίτερη νότα αισιοδοξίας στην πόλη που τη θέση του έρωτα έχει πάρει η κακοκεφιά και η γκρίνια. Για τη συνέχεια των σκυλοερώτων πρέπει να σας πω ότι στον καυγά που ακολούθησε μεταξύ των αρσενικών γιατί δεν ήταν μόνο οι δυο που βλέπετε στη φωτογραφία αλλά και άλλοι πίσω από τα αυτοκίνητα,  η πολύφερνος αλλά δύσκολη νύφη το έσκασε  κι έτσι έμειναν με την επιθυμία στο… χέρι που λέει και ο λαός…

ΑΘΗΝΑ, 22092015

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΨΙΛΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Καλημέρα σας και καλή δύναμη να έχουμε· να ζήσουμε τις συνέπειες της εκλογικής νίκης του «νέου» έναντι του «παλιού» ανεξάρτητα βέβαια αν ο ένας από τους δυο Έλληνες δεν ευθύνεται για το αποτέλεσμα και η Ιστορία σύντομα πιστεύω θα το σχολιάσει ως πρέπει…  

ΑΘΗΝΑ, 22092015

ΕΝΑ ΚΟΠΑΔΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους πιστεύουν πως κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν χωρίς πρώτα να αλλάξουν λιγάκι τον εαυτό τους. (Την προσοχή σας παρακαλώ στην αριστερή πλευρά του κοπαδιού με τα τραγιά να ορίζουν την πορεία των προβάτων).

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 20092015

Καλημέρα σας και καλή Κυριακή να έχουμε όλοι και φυσικά θα είναι καλύτερη αν πάμε νωρίς – νωρίς το πρωί και ψηφίσουμε (πρέπει όλοι να ψηφίσουμε ανεξάρτητα αν μας υποχρεώνει ο νόμος ή όχι για να έχουμε και ένα μέρος ευθύνης) και μετά να έχουμε όλη την ημέρα μπροστά μας να μετανιώσουμε για ότι κάναμε. Υπενθυμίζουμε, πως μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται και ούτε επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία…  

ΤΑ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΟΝΙΑΣΗ…

Κρατήθηκα, ομολογώ τούτες τις ημέρες μακριά από αυτό που λέμε «εκλογική διαπάλη» και τούτη γιατί για πρώτη φορά από τότε που άρχισα να ψηφίζω και βεβαίως μετά από 35 χρόνια παρουσίας σε μια δουλειά που η πολιτική ήταν η κυριότερη ενασχόλησή της – στην αείμνηστη Ελευθεροτυπία - ένιωσα πως η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μου έδεσε τη γλώσσα και κυρίως μου προσέβαλε την αριστερά που πίστευα.

Έτσι αφιερώθηκα απερίσπαστος στα χωράφια μου, τις καλλιέργειες και τα δέντρα μου και προετοίμασα το έδαφος έτσι ώστε του χρόνου να έχω ένα σπουδαίο ξεκίνημα ως αγρότης ενώ παράλληλα πάσχιζα να κρατήσω σημειώσεις από αυτή την περίοδο ζωής για να φτιάξω ένα βιβλίο για τον αγώνα της επάρκειας, όπως έχω ανακοινώσει πριν από λίγο καιρό. Δεν θα επεκταθώ σήμερα σε αυτό αλλά δεν μπορώ να μην σας μεταφέρω μια εξαιρετική εμπειρία η οποία πέρα από όρια της αγροτικής οικονομίας η σημασία της είναι άκρως πολιτική και καθόλου τυχαία, ομοιάζει με την πολιτική σκηνή και τις πρακτικές της.

Πρόκειται για την καλλιέργεια των κολοκυθιών, κάτι που ήθελα πολύ να πετύχω και μάλιστα φρόντισα να φυτέψω διάφορες ποικιλίες να δω ποιες σηκώνει ο τόπος. Το πήρε είδηση η μάνα μου η οποία έχει εμπειρία οκτώ δεκαετιών στους κήπους και με προειδοποίησε πως δεν θα κάνω τίποτα γιατί όπως τα φύτεψα κοντά κοντά στον κήπο, οι μέλισσες που κάνουν την επικονίαση, θα πάνε σε όλα τα λουλούδια θα μεταφέρουν γύρη από τη μια ποικιλία στην άλλη και θα τις μπερδέψουν. Δεν την άκουσα και τελικά από τις δέκα ποικιλίες που φύτεψα, μόνο μια ήταν καθαρή και όλες οι άλλες μπασταρδεύτηκαν και αυτή η κολοκυθιά την οποία μάλλον δεν επισκέφτηκαν την κρίσιμη στιγμή οι μέλισσες επειδή ήταν πνιγμένη στα βλήτα, βγήκε μόνο ένα και μονάκριβο άσπρο κολοκύθι.

Το δίδαγμα από αυτή την ιστορία είναι ότι πρέπει να προσέχουμε γιατί αυτό που σπέρνουμε, κολοκύθια ή ιδέες, πολλές φορές δεν είναι βέβαιο πως θα μας αποδώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και βεβαίως να ακούμε και λιγάκι τους παλαιότερους. Η πείρα τους είναι πολύτιμη και απαραίτητη όταν καταπιανόμαστε για πρώτη φορά με πράγματα που δεν γνωρίζουμε καλά, ανεξάρτητα αν αυτά είναι τα ταπεινά κολοκύθια ή τα λουλούδια της αριστερής διακυβέρνησης που έβγαλαν άλλο καρπό από αυτό που περιμέναμε. Και στην περίπτωση, δεν φταίνε μόνο οι μέλισσες αλλά και οι μύγες που τους μύγιαζαν…   

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 19092015

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑΜΕ ΤΟΥΣ ΗΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι. Καλή, ψύχραιμη και μετρημένη γιατί στο τέλος της θα κληθούμε να δούμε με ποιο τρόπο θα πληρώσουμε το λογαριασμό για το πολιτικό γλέντι στο οποίο δεν είχαμε και όλοι θέση…

Εμβληματικά, του καλοκαιριού φυτά τα ηλιοτρόπια γέρνουν κι αυτά μαζί με τους καρπούς τους στην εποχή που αλλάζει αποχαιρετώντας τον ήλιο που τα έθρεψε τόσους μήνες στο χωράφι και οι μέλισσες, προλαβαίνουν δεν προλαβαίνουν, να τρυγήσουν τους τελευταίους χυμούς τους. Έτσι ευτυχώς συμβαίνει στο κόσμο των φυτών και στα χωράφια, ενώ σε άλλους χώρους, όπως η πολιτική να πούμε και να είμαστε λίγο μέσα στην επικαιρότητα, οι λογής ήλιοι,αστέρες και αστεράκια, σβήνουν και έτσι ανακουφίζεται ο κόσμος. 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ 14092015

ΤΟ 31ο ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΒΛΑΧΩΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ήθελα δεν ήθελα, επέστρεψα για λίγες ημέρες στην Αθήνα και τούτο βεβαίως και δεν έγινε για την πολιτική επικαιρότητα αλλά για ένα άλλο μεγάλο γεγονός που ήθελα να ζήσω και να απολαύσω, το 31^ο Αντάμωμα των Βλάχων που ξεκίνησε χθες από τον Πειραιά όπου μπροστά το Δημοτικό Θέατρο παρουσιάστηκαν χορευτικά από το Σύλλογο Αγίου Σπυρίδωνος Πιερίας, δρώμενο με το βλάχικο γάμο από το Σύλλογο Κοκκινοπλιτών και η εκδήλωση έκλεισε με χορό απ’ όλους τους παρευρισκόμενους. Το Αντάμωμα θα συνεχιστεί απόψε στο Ζάππειο όπου θα τιμηθούν οι Βλάχοι εθνικοί ευεργέτες και αύριο το πρωί στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου θα παρουσιαστούν 130 Σύλλογοι Βλάχων απ’ όλη την Ελλάδα με 1200 χορευτές. Καλή αντάμωση λοιπόν στο Ζάππειο και στο Καλλιμάρμαρο…

ΑΘΗΝΑ, 12092015