ΜΙΑ ΑΧΛΑΔΟΜΗΛΙΑ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΟΞΥΑ

Ο Γιάννης Συντίλας μπροστά στην αχλαδομηλιά του

Στα χωριά που πηγαίνω μου αρέσει να βλέπω δέντρα γεμάτα καρπούς και χαίρομαι διπλά όταν πρόκειται για ποικιλίες που δεν υπάρχουν στην αγορά που όλα τα είδη τείνουν να είναι σαν ίδια στο χρώμα και στη γεύση. 

Αχλαδήμηλα στη Γραμμένη Οξιά

Έτσι, προσκύνησα πραγματικά πριν από λίγες ημέρες, όταν χάρη του 3^ου Ποδηλατικού Άθλου στα βουνά της Ρούμελης, επισκέφτηκα με τον Γιάννη Σιντίλα, συνταξιούχο πυροσβέστη τον κήπου του, μια μηλιά που έλαμπε φορτωμένη καρπούς που δεν ήξερα. Τον ρώτησα και μου είπε πως πρόκειται για αχλαδόμηλα, μια ποικιλία που αγνοούσα και την οποία προώθησαν οι γεωπόνοι κατά την δεκαετία του ’60 σε πολλά ορεινά χωριά. Κάτι ανάλογο είχαν κάνει και στο δικό μου χωριό αλλά σαν παράτησαν οι χωριανοί τα χωράφια τα δέντρα ξεράθηκαν. Στη Γραμμένη Οξυά όμως, όπως φαίνεται και από άλλα δέντρα που είδα, έτυχαν κάποιας φροντίδας και καρπίζουν ακόμη, όπως αυτή η αχλαδομηλιά της οποίας τους καρπούς δοκίμασα και τους βρήκα ωραίους. Όταν έρθει ο καιρός για μπόλιασμα θα επισκεφθώ πάλι αυτό το ωραίο χωριό και ίσως καταφέρω να μεταφέρω το είδος και σε κάποιο δέντρο στο χωριό μου.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24092015