ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ!!!

Με τον κυρ Λευτέρη Μάργαρη μπροστά στην είσοδο του ξυλουργείου του το οποίο βρίσκεται στον πάτο του χωριού και είναι έτοιμο να λειτουργήσει ξανά. (Η φωτογραφία από τον Ηλία Βροχίδη).

Συναντηθήκαμε πρώτη φορά το καλοκαίρι και αρχίσαμε μια μεγάλη κουβέντα για τη ζωή που πέρασε ο αειθαλής Λευτέρης Μάργαρης (1915) από το Φουρνά Ευρυτανίας και προχθές, κάτσαμε πάλι στο τραπέζι, δίπλα από τη σόμπα με εξαιρετικό κρασί, μεζεδάκια και την κυρά του, την ακούραστη Δήμητρα και αρχίσαμε να μιλάμε πάλι για τα περασμένα…

Ναι, για τα περασμένα που δεν ξέρουμε και δεν χορταίνουμε να τα ακούμε από ανθρώπους που τα έζησαν, μιλήσαμε πάλι προχθές στο Φουρνά με τον κυρ Λευτέρη και συμπληρώσαμε ότι μας είχε διαφύγει από το 1915 και δώθε. Μπορεί βέβαια να μην κατάλαβε τη ρώσικη επανάσταση του 1917 αλλά έχει αμυδρές μνήμες από την επιδημία γρίπης το 1918 και εντονότερες από την επιστροφή του στρατού από τη Μικρά Ασία. 

Μνήμες που πάνε και πιο πίσω, στους βαλκανικούς πολέμους που συμμετείχε ο πατέρας του, παλιότερα από ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και φυσικά τη ληστεία που κυριαρχούσε στην περιοχή τα χρόνια πριν και μετά από την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα το 1881 και τις συνέπειες που είχε για το Φουρνά και την περιοχή.

Αυτή  είναι η μεγάλη, η ιστορία των πολλών και διαβάζεται από τον καθένα όπως θέλει και με παραλλαγές ενδεχομένως και ποικίλες προσεγγίσεις επίσης γράφεται και στα βιβλία. Αυτή η ιστορία είναι και το πλαίσιο που κινήθηκε η ζωή του κυρ Λευτέρη και ό ίδιος, πρωταγωνίστησε ή ήταν θεατής και μάρτυς πολλών, σπουδαίων και συνταρακτικών γεγονότων από την  εφηβική του ηλικία, στην περίοδο του μεσοπολέμου μετά, στο μέτωπο της Αλβανίας που πολέμησε σαν τηλεγραφητής, στην Αντίσταση, στον Εμφύλιο, στην ανοικοδόμηση της χώρας μετά την δεκαετία του 1940 – 1950 και κατόπιν μαζί με τη γυναίκα του Δήμητρα, στον αγώνα της ζωής στο χωριό του, στα αμπέλια, στο δάσος, στα ξυλουργεία  χωρίς ποτέ να φύγουν από το Φουρνά όπου και σήμερα διαμένουν.

Έτσι λοιπόν χθες και προχθές ξαναπιάσαμε το νήμα της ζωής του κυρ Λευτέρη και της κυρά Δήμητρας και κουβεντιάσαμε επί ώρες για γράψουμε ένα μεγάλο κείμενο – αφιέρωμα σε αυτόν και τη γυναίκα του αλλά και να περιγράφει όσο μπορεί καλύτερα και την ιστορία του Φουρνά μετά την δεκαετία του ’50 και την κοινωνία μέσα στην οποία έζησε και πρόκοψε.

Ήταν μαζί και τα δυο παιδιά τους, ο Κώστας και ο Δημήτρης και όλοι μαζί τον ακούγαμε συνεπαρμένοι γιατί παρά το 102^ο έτος της ζωής του ο δραστήριος γέροντας διαθέτει ακόμη τέτοια συγκρότηση πνεύματος και μνήμης που εντυπωσιάζει για τις λεπτομέρειες που θυμάται, τα καίρια σχόλια που κάνει και την λεπτή κριτική στα πράγματα και στα γεγονότα. Τα παιδιά του και τα εγγόνια του τον έχουν ακούσει να αφηγείται πολλές φορές πράγματα από τη ζωή του και τη ζωή του χωριού αλλά για μένα ορισμένα ήταν πρωτάκουστα και τώρα μετά την απομαγνητοφώνηση αρκετών ωρών συζήτηση, ανυπομονώ για την επόμενη συνάντησή μας δίπλα στη σόμπα με τα ωραία που μας ετοιμάζει η κυρά Δήμητρα και φρέσκο, φετινό τσίπουρο.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 23112016