ΟΙ ΠΕΛΑΡΓΟΙ ΤΗΣ ΣΤΕΓΝΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Η πελαργοφωλιά στην εκκλησία του Αχιλλείου έχει καλύψει ως την κορυφή

 στο σταυρό του τρούλου αλλά ως φαίνεται τούτο δεν επηρεάζει την πίστη και την ευλάβεια των κατοίκων 

κι έτσι δεν χρειάστηκε να τη χαλάσουν – εκτός κι αν δεν φτάνει ως εκεί πάνω γερανός!

Ήταν ένας από τους παραδείσους των πελαργών στην Ελλάδα η λίμνη Κάρλα στη Θεσσαλία· την στράγγιξαν οι άφρονες που ευδοκιμούν δυστυχώς σε κάθε εποχή και πιστεύουν πως είναι και μικροί Θεοί – του πρόσκαιρου κέρδους βασικά- για να αυξήσουν την καλλιεργήσιμη γη και αφού κέρδισαν, κέρδισαν, κέρδισαν, ήρθε η ώρα να πάρουν και τα ρέστα από την ασύδοτη εκμετάλλευση του Τόπου. Η εξάντληση της δύναμης της γης να παράγει όπως αυτή ξέρει και η προσβολή του υδροφόρου ορίζοντα –μη ανατρέψιμη λένε τώρα- τους υποχρέωσε να σκεφτούν τώρα στα ύστερα, την αναδημιουργία της λίμνης.

Οι νέοι μικροί Θεοί –είδος που ποτέ δεν θα λείψει από την ανθρωπότητα γιατί όχι μόνο έχουν το θράσος να προχωρούν πέρα από ασφαλή όρια των παρεμβάσεων πάνω στα πράγματα αλλά και επειδή πολλοί είναι που με τον τρόπο τους τούς επιτρέπουν να τα κάνουν – επιχειρούν να ξαναφτιάξουν τη λίμνη Κάρλα με νερά από τον Πηνειό. Από τον Πηνειό στον οποίο στραγγίζουν κοντά μισό αιώνα τώρα τα πάσης φύσεως λιπάσματα, φυτοφάρμακα και που ένας άλλος Θεός ξέρει τι άλλα δηλητήρια, καλείται να τροφοδοτήσει τη νέα λίμνη και το κόστος και επί του προκειμένου δεν καταφρονητέο.

Με λίγα λόγια έχουν στρέψει τα νερά του δηλητηριασμένου ποταμού στο κούφιο χώρο που άλλοτε ήταν η τροφοδότης λίμνη και σιγά – σιγά υπολογίζουν πως θα ξαναγίνει όπως ήταν. Έτσι λένε και υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει πως η λίμνη θα είναι καθαρή όπως κάποτε και στα νερά της θα ζουν όλα εκείνα τα είδη που την πλημμύριζαν κάποτε και τα οποία κρίθηκε πως δεν θα πείραζε να χαθούν κι εκεί που είχαν τη φωλιά τους, τα ψάρια για παράδειγμα, να φυτέψουν βαμβάκι γιατί μπορούσαν σε κάθε του κιλό, να φορτώσουν και κάποιες οκάδες επιδοτήσεων γιατί έπρεπε να ζήσουν κι άλλα μαγαζιά που φύτρωσαν γύρω και έκαναν χρυσές δουλειές, ιδιαίτερα τη νύχτα.

Τέλος πάντων, είναι μακριά κουβέντα και σίγουρα θα χαρακτηριστώ και ως εχθρός της «προόδου» με αυτά που λέω αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω τη μοναξιά των πελαργών που είδα προχθές στο Αχίλλειο. Μόνο ένα ζευγάρι απ’ αυτά τα υπέροχα πουλιά που πέρα από την υποδειγματική συμπεριφορά τους σαν ζευγάρια και γονείς για τους ανθρώπους, αποτελούν και τον αλάνθαστο δείκτη για την καλή κατάσταση και την υγεία του φυσικού περιβάλλοντος όπου διαβιούν. Πράγμα που σημαίνει πως στα χωράφια και τα νερά όπου αναζητούν την τροφή τους είναι καθαρά από χημικά και άλλα δηλητήρια γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσαν να ζήσουν εκεί ούτε φίδια, ούτε βατράχια, ούτε ποντίκια και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και την πολυπληθή παρουσία τους σε ένα μέρος.

Θα περίμενε κάποιος λοιπόν εκεί που λένε πως ξαναφτιάχνουν -οι μικροί αναιδείς Θεοί- να ήταν σμήνη οι πελαργοί και να την καθαρίζουν απ’ ότι εμείς θεωρούμε επιβλαβές αλλά γι’ αυτούς είναι η τροφή τους και γι’ αυτό οι άνθρωποι τους περιέβαλλαν πάντα με αγάπη. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο και είμαι βέβαιος πως ούτε καν το λαμβάνουν υπ’ όψιν τους όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να ξαναφτιάξουν μια λίμνη όπως την έφτιαξε ο Θεός, οι μικροί Θεοί που το ύψος της ματιάς τους δεν μπορεί να ανέβει παραπάνω από την απύλωτη τσέπη!

ΑΘΗΝΑ, 11052017