ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΙΚΙΑ…

Ήμασταν πολλοί προχθές την πλατεία των Αγράφων, κάτω από τα μεγάλα πλατάνια που μας χάρισαν την δροσιά τους χωρίς να βάλουμε ανεμιστήρες και κλιματιστικά, καθότι αυτός είναι ο ρόλος τους στον κόσμο: Να δροσίζουν τον κόσμο το καλοκαίρι χωρίς κανένα κόστος και να κρεμάνε τα άρματά τους οι καπεταναίοι και στη θέση αυτών να βάζουν μετά οι γύφτοι τα νταούλια τους…

Το θέμα της συνάντησης που είχε διοργανώσει με καθυστέρηση κάποιων χρόνων ο Δήμος Αγράφων ήταν τα αιολικά πάρκα που απειλούν όλες τις κορυφές των γύρω βουνών και από τους ομιλητές, τρεις υπέρ και τρεις κατά, μοιρασμένα πράγματα δηλαδή, ενώ ο διοργανωτής Δήμαρχος βρήκε την ευκαιρία να ανοίξει τον προεκλογικό αγώνα για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Από τον κόσμο που μαζεύτηκε να ενημερωθεί και να ακούσει, περί τα 250 άτομα μίλησαν κατά των αιολικών παραπάνω από τους τριάντα ενώ από τους υπέρμαχους, ελάχιστοι πήγαν κάτι να πουν κι αυτό συγκρατημένα γιατί η ιδέα του πλούτου που θα φέρει ο αέρας τους προκαλούσε συγκίνηση.  Δεν είναι ρεπορτάζ της ημερίδας, θα ακολουθήσει άλλο πιο δυνατό αλλά για να πάρουμε μια ιδέα πως μας αντιμετωπίζουν οι θιασώτες της πράσινης ανάπτυξης και οι οπαδοί τους, αρχίζω με ένα σημείωμα που θα το καταλάβουν και όλοι οι μπαρμπάδες στην περιοχή  χωρίς να καταφύγουν στο google να ενημερωθούν τι γίνεται πιο έξω από τη Βαρβαριάδα.

Στον κόσμο που ήταν κάτω από τα πλατάνια και περίμενε να ακούσει και να μάθει για το ζήτημα και από τις πλευρές κυκλοφορούσε ένα φυλλάδιο του Δασαρχείου που επιστούσε την προσοχή του κόσμου για μια ασθένεια που ρημάζει τα πλατάνια και περιέγραφε τον κίνδυνο ότι σε είκοσι χρόνια θα τα βλέπουμε μόνο σε φωτογραφίες. Στο θέμα αναφέρθηκε και ο καθηγητής Δασολογίας και πρόεδρος του Τμήματος Φυσικού Περιβάλοντος του ΑΠΘ Θεοχάρης Ζιάγκας. Αν και κάτω από τα πλατάνια ο περισσότερος κόσμος αδιαφόρησε για το θέμα αλλά να που το θύμισε ο εργολάβος Αθανάσιος Κατσέλης και το χρησιμοποίησε ως στοιχείο να αποκρούσει τους «οικολόγους» που ενδιαφέρονται για τα πλατάνια και δεν νοιάζονται καθόλου για τους Αγραφιώτες που η μοίρα τους στρίμωξε ανάμεσα στις κορφές που θέλει αυτός να κάνει εργοστάσιο ενέργειας και δεν έχουν οι άνθρωποι ένα δρόμο της προκοπής (θα τον φτιάξει είπε κι αυτόν ο ευεργέτης) να πάνε στο γιατρό ή να αυξηθεί η τουριστική κίνηση. Είπε και άλλα πολλά ο εργολάβος που είχε τον αέρα ανθρώπου που απευθύνονταν στην αποικία όπως θεωρεί τα Άγραφα και αυτό γιατί κάποιοι του το επέτρεψαν να μπει στην αυλή τους γιατί τους γυάλισαν τα μάτια τα καθρεφτάκια…

Δεν μακρηγορώ, αυτή η συμπεριφορά του εργολάβου είναι και η ουσία της υπόθεσης: Τίποτα δεν πρέπει να εμποδίσει το κέρδος, ούτε η απειλή ότι ένας κόσμος διαλύεται. Τα πλατάνια που στόλιζαν τα Άγραφα και κάθε δροσερή γωνιά της Ελλάδας θα ξεραθούν και θα αφήσουν γυμνά τα ρέματα και τα ποτάμια και κανένας δεν γνωρίζει αν και πότε θα φυτρώσουν πάλι. Και το κυριότερο, αν θα βρουν τόπο να φυτρώσουν αφού όλα τα ρέματα και τα ποτάμια θα είναι γεμάτα μπάζα από τις βιομηχανίες ενέργειας και μικρά υδροηλεκτρικά. Τότε θα καταλάβουν οι ιθαγενείς τη ζημιά που έγινε στην αποικία που επέτρεψαν να γίνει ο Τόπος τους αλλά οι εργολάβοι θα είναι μακριά να τους πετροβολήσουν ενώ αυτοί που τους έβαλαν στον Τόπο θα βρουν πάλι μια δικαιολογία.   

ΑΘΗΝΑ, 17072018