TO ΠΑΘΗΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Είναι συνηθισμένο να βλέπουμε σκύλους και γάτες να φορούν στο λαιμό τους ένα πλαστικό χωνί γιατί μετά από μια επέμβαση ή ένα τραύμα στο λαιμό τους δεν πρέπει να απλώσουν το πόδι τους  σε πληγή που επουλώνεται. Τούτο το κατασκεύασμα φυσικά και δεν το έχουν επινοήσει τα τετράποδα και είναι πρωτοβουλία κάποιου ανθρώπου που νοιάζεται γι’ αυτά και τα εκνευρίζει αφάνταστα, καθώς προσπαθούν να το βγάλουν χωρίς να τα καταφέρνουν.

Στην περίπτωση όμως του περιστεριού που είδα κάτω από ένα φοίνικα στο Μουσείο, το κολάρο που φοράει δεν προέρχεται από κάτι τέτοιο καθώς κανένας δεν νοιάζεται γι’ αυτά και επί πλέον είναι πρακτικά αδύνατη μια τέτοια επέμβαση σε πουλί όσο και αγαπημένο να είναι για έναν άνθρωπο. Το πλαστικό κολάρο που φορούσε το περιστέρι ήταν συνέπεια της βουλιμίας που χαρακτηρίζει αυτά τα πετούμενα που δοκιμάζουν ότι βρίσκουν στο έδαφος της πόλης χωρίς να προσέχουν αν είναι καθαρά ή αν κάνει να το βάλουν στο στομάχι τους.

Στην περίπτωση, το περιστέρι έβαλε το κεφάλι του μέσα σε ένα πλαστικό ποτηράκι μιας χρήσης, απ’ αυτά που έχουν ένα καπάκι να μη χύνεται το υγρό και από την τρύπα του περνάει ένα καλαμάκι. Σε τέτοια ποτήρια σερβίρεται συνήθως καφές φραπέ ή κάτι σχετικό και με ένα τέτοιο στα χέρια κυκλοφορεί ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας σε όλους τους χώρους ακόμη και μέσα στα αστικά λεωφορεία καθώς η κατασκευή περιορίζει τον κίνδυνο να χυθεί σε ένα φρενάρισμα το υγρό και να λερώσει τα ρούχα όπου είναι δίπλα.

Υπολογίζεται δε πως κάθε μέρα χρησιμοποιείται ένας απίστευτος αριθμός από τέτοια πλαστικά ποτηράκια και καλαμάκια βεβαίως τα οποία όλα καταλήγουν στα σκουπίδια και τούτο είναι εμφανές και σε πολλά σημεία της πόλης και στα καλαθάκια των σκουπιδιών που ξεχειλίζουν από τέτοια καθώς και από πλαστικά μπουκάλια νερού. Είναι ένα πρόβλημα για το περιβάλλον λένε η ειδικοί  και μελετούν τρόπους να περιοριστεί η χρήση τους και μάλιστα κυκλοφορεί και η σκέψη να φορολογηθούν όπως οι πλαστικές σακούλες στα καταστήματα, μέτρο επίσης αμφίβολης αποτελεσματικότητας πλην των κρατικών εσόδων.

Τούτα τα ζητήματα βεβαίως και δεν απασχολούν καθόλου το περιστέρι το οποίο είχε την ατυχία να του μείνει στο κεφάλι το καπάκι και παρ’ όλες τις προσπάθειες που κάνει δεν μπορεί να το αφαιρέσει. Πιθανόν η κατάσταση που ζει να του γίνει και μάθημα όπως και στους ανθρώπους που μετά από ένα ανάλογο πάθημα, προσέχουν πια που βάζουν το κεφάλι τους ή δεν συνεχίζουν να χώνουν παντού τη μύτη τους. Το περιστέρι με το κολάρο ξεχωρίζει και τα άλλα της παρέας του που αλητεύουν στην πλατεία του Μουσείου το αποφεύγουν επιδεικτικά γιατί τους δημιουργεί κάποιο φόβο, αλλά υποψιάζομαι, πως αν τους δοθεί η ευκαιρία θα πάθουν το ίδιο γιατί οι προκλήσεις περισσεύουν και ο κίνδυνος καραδοκεί, ακόμα και στα κατακάθια ενός φραπέ σε πλαστικό ποτηράκι στα σκουπίδια…

ΑΘΗΝΑ, 06082018. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 37