Ο ΠΑΓΚΟΣ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Γέμισε σπίθες προχθές το απόγευμα το πεζοδρόμιο της οδού Ακαδημίας λίγο πιο πριν από την γωνία με τη Χαριλάου Τρικούπη από τον τροχό με τον οποίο ένας εργάτης του Δήμου λιάνιζε τον σιδερένιο πάγκο του εφημεριδοπώλη Ιορδάνη, όπως όλοι τον ξέραμε και τον χαιρετούσαμε όταν αγοράζαμε εφημερίδες και περιοδικά απ’ αυτόν επί πολλά χρόνια.     

Ο ίδιος ο Ιορδάνης δεν ήταν εκεί να αποχαιρετήσει τον πάγκο του, ήταν τέτοια όμως η ώρα που αρκετοί από τα διπλανά καταστήματα και τα γραφεία σαν άκουσαν το στρίγγλισμα του τροχού βγήκαν να δουν τι γίνεται και έτσι αναφέρθηκε το όνομά του. Δουλεύει κάπου στην ψαραγορά στη Βαρβάκειο, είπε κάποιος και ανέλαβε να τον ενημερώσει όταν τον δει πάλι για την τύχη που είχε ο πάγκος με τις εφημερίδες από τον οποίο έζησε πολλά χρόνια.

Ήταν  η εποχή που σε όλη την οδό Ακαδημίας υπήρχαν παραπάνω από 50 περίπτερα και όλα είχαν εκτός από τα ψιλοπράγματα και τα τσιγάρα που διέθεταν πουλούσαν εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν όμως τέτοια μάλιστα η ζήτηση τις πρώτες δεκαετίες μετά την μεταπολίτευση που για να καλυφθεί η λειτουργούσαν την ημέρα κυρίως και κάποιοι πάγκοι, όπως αυτός του Ιορδάνη. Δεν υπήρχε τότε άλλο τηλεοπτικό κανάλι εκτός από τα κρατικά, όπως και ραδιόφωνα και η ενημέρωση στηρίζονταν αποκλειστικά στις εφημερίδες που κυκλοφορούσαν άλλες το πρωί και άλλες το μεσημέρι και φυσικά δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην αγοράζει μια την ημέρα και τρεις – τέσσερις την Κυριακή καθώς και περιοδικά τα οποία κυκλοφορούσαν σε μεγάλη ποικιλία και σπουδαία θεματογραφία.

Φυσικά τότε το ιντερνέτ και οι εφαρμογές του δεν υπήρχε ούτε στα μυαλά των πιο ευφάνταστων μελλοντολόγων και κανείς δεν φαντάζονταν πως η ενημέρωση και η ψυχαγωγία θα γίνονταν από ένα κινητό ή από ένα λάπτοπ χωρίς μάλιστα να πληρώνεται. Αυτό μπορεί να μην στοιχίζει τίποτα στους αναγνώστες - θεατές αλλά πίσω απ’ αυτή την τρομακτική εξέλιξη κρύβεται μια ατέλειωτη σειρά από καταστραμμένες καριέρες δημοσιογράφων, φωτογράφων, γραφιστών, τεχνικών, υπαλλήλων γραφείου οι οποίοι βρέθηκαν μια μέρα χωρίς δουλειά καθώς το μέσο που εργάζονταν λύγισε από τις καταστάσεις που επικράτησαν στην Ελλάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004.

Τη σειρά των θυμάτων της κρίσης στα παραδοσιακά ΜΜΕ έκλεισαν τα περίπτερα και οι εφημεριδοπώλες που έβλεπαν μέρα με τη μέρα να λιγοστεύουν οι αναγνώστες μέχρι που έφτασε η στιγμή που τα κέρδη από τις πωλήσεις της ημέρας δεν έφταναν ούτε για το ενοίκιο του πάγκου κι έτσι, τους άφησαν άδειους να σκουριάζουν στους δρόμους και να γίνονται εστίες συγκέντρωσης σκουπιδιών. Το φαινόμενο φαίνεται πως απασχόλησε έστω και αργοπορημένα  τις υπηρεσίες του Δήμου και όπως ξεκολλάει τα παρατημένα περίπτερα έτσι άρχισε να απομακρύνει και τους σιδερένιους πάγκους από τους δρόμους γιατί κάτι που είναι παραπάνω από βέβαιο πλέον είναι ότι η ενημέρωση και η ψυχαγωγία πλέον είναι ζητήματα που έχει αναλάβει το ιντερνέτ και οι εφημερίδες στο εξής θα είναι σπάνιο πράγμα ενώ κανένας δεν θα θυμάται πως αυτές πουλιούνταν σε πάγκους στους δρόμους.

ΑΘΗΝΑ, 25062019, Έφημερίδα "Φιλελεύθερος" σελ. 37.