ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΞΟΔΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ...

Πρέπει να νιώσουμε να κουνιέται η γη για να θυμόμαστε κάποια πράγματα που μας απασχολούν καθημερινά και τα συζητάμε επί μακρόν, αλλά τη λύση τους την αφήνουμε στην καλή διάθεση όσων ρημάζουν με τον τρόπο τους τη ζωή της πόλης και δημιουργούν καταστάσεις που και ο νόμος μπροστά τους στομώνει. Καταστάσεις που κάνουν τον πολίτη να σηκώνει ψηλά τα χέρια και να νιώθει ότι  είναι αβοήθητος σε μια πόλη όπου ο καθένας κάνει ότι θέλει χωρίς να λογαριάζει καν τις συνέπειες εκείνης της στιγμής ή το χειρότερο, να μην σκέφτεται πως η στάση του θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα όταν εκδηλωθεί ένα έκτακτο ή έντονο φυσικό φαινόμενο που η διαχείρισή του απαιτεί άλλη ετοιμότητα.

Εξαιτίας λοιπόν του σεισμού που ταρακούνησε προχθές την Αθήνα όλος ο κόσμος βγήκε τρομαγμένος από τα σπίτια και τα γραφεία αναζητώντας έναν ελεύθερο χώρο να νιώσει ασφαλής και να μην κινδυνεύει να του έρθει στο κεφάλι ένας τοίχος ή κάποιο αντικείμενο απ’ αυτά που είναι στοιβαγμένα στα μπαλκόνια, μάρμαρα ή γυαλιά που είναι ντυμένα πάμπολλα κτίρια. Που όμως να βρεθεί τέτοιος χώρος στην πόλη στην Κυψέλη, στα Εξάρχεια ή στην Αχαρνών; Ναι, είναι κοντά σε αυτές της γειτονιές το Πεδίον του Άρεως, ο πιο ασφαλής σε περίπτωση σεισμού στην Αθήνα αλλά ποιος τολμάει να διασχίσει την οδό Δροσοπούλου για παράδειγμα να φτάσει ως εκεί ή την Ανδρέου Μεταξά; Και στο Παγκράτι και στους Αμπελοκήπους και σε όποια άλλη γειτονιά της Αθήνας το ίδιο συμβαίνει. Δεν υπάρχουν χώροι όπου μπορεί να συγκεντρωθεί ο κόσμος σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και αν υπάρχουν είναι εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο να φτάσει κάποιος σε αυτούς.

Μοιάζει βέβαια με αστείο να μιλάμε για ελεύθερους χώρους που να πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις στην Αθήνα στην οποία, οι κανόνες ασφαλείας για κάθε ενδεχόμενο δεν τηρούνται από κανέναν και αν υπάρχουν αρχές επιφορτισμένες για κάτι τέτοιο δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μπροστά στο μέγεθος της αδιαφορίας ή ανομίας που επικρατεί.

Και δεν είναι μόνο οι ελεύθεροι χώροι αλλά και κάθε άλλο σημείο που ενώ θα έπρεπε να είναι απαλλαγμένο από διάφορα στοιχεία και υλικά προκειμένου να μπορέσουν ευκολότερα οι πολίτες να το περάσουν σε μια δύσκολη στιγμή, μοιάζει αδιάβατο και επικίνδυνο όταν έρθει η κακιά ώρα. Και δεν μιλάμε φυσικά για δρόμους και πεζοδρόμια όπου ο καθένας (αρκετοί μάλιστα πληρώνοντας και ένα σημαντικό ποσό στο Δήμο για άδεια τραπεζοκαθισμάτων) βάζει ότι θέλει και το αφήνει εκεί όσο χρόνο τον βολεύει.  

Φυσικά και για τα πεζοδρόμια υπάρχουν κανόνες αλλά όπως σημειώθηκε πιο πάνω, κανένας δεν αναλαμβάνει να τα καθαρίσει από τα περιττά και επικίνδυνα στοιχεία. Κατά καιρούς παρεμβαίνει η Τροχαία και μαζεύει τα δίκυκλα αλλά ο χώρος ξαναγεμίζει αμέσως καθώς ο αριθμός τους που κινείται στην πόλη είναι ανυπολόγιστος και οι χώροι να τα φιλοξενήσουν δεν επαρκούν. Γι’ αυτό και το πιο εύκολο είναι να παρκάρουν και μέσα στις στοές όπου συνδυάζεται και η προστασία τους από τις καιρικές συνθήκες αδιάφορα αν μπορεί να περάσει κάποιος να μπει στο κτίριο, όποιο κι αν είναι αυτό κι ακόμα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους στην οδό Ακαδημίας συμπληρώνοντας την άθλια εικόνα της εισόδου του που μοιάζει περισσότερο με είσοδο αποθήκης παρά δημοσίου κτιρίου. 

ΑΘΗΝΑ, 22072019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 32.