Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ

Η καθαριότητα της πόλης ξεκινάει από την εξώπορτα κάθε νοικοκυριού και ο τρόπος που αυτό διαχειρίζεται τα σκουπίδια που παράγει το χαρακτηρίζουν ενώ πολλές φορές και η όσφρηση των γειτόνων συνηγορεί ή κλονίζει την καλή γειτονία και την συγκατοίκηση κάτω από την ίδια στέγη. Είναι άπειρες επίσης οι πονεμένες ιστορίες που αναφέρονται στην καθαριότητα των κοινοχρήστων χώρων στις πολυκατοικίες, ειδικά μετά το ξέσπασμα της κρίσης που λόγω της οικονομικής στενότητας έκαναν να δουν σκούπα πολλές εβδομάδες.  

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την πόλη, η καθαριότητα της οποίας είναι καθημερινός αγώνας πολλών συνεργείων σε όλες τις γειτονιές ενώ στο κέντρο που πλημμυρίζει και από τουρίστες και σε ορισμένα άλλα σημεία, οι προσπάθειες είναι περισσότερες. Σαφώς και η κρίση έπληξε και αυτό το χώρο, λόγω μείωσης του προσωπικού αλλά κάθε πρωί τα συνεργεία ξεκινούν και πάλευαν με την Λερναία Ύδρα των σκουπιδιών σε όλη την πόλη.

Σε αυτό τον αγώνα που επιδίδονται καθημερινά τα συνεργεία και οι οδοκαθαριστές έχουν συμμάχους μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των δημοτών καθώς οι περισσότεροι αποφεύγουν ή αδιαφορούν επιδεικτικά να κάνουν το αυτονόητο. Να ακολουθήσουν δηλαδή τους κανόνες που υπαγορεύει ατύπως μεν αλλά ουσιαστικά η κατανόηση για μια καθαρή πόλη που ξεκινάει από την απλή υποχρέωση της παραγωγής λιγότερων σκουπιδιών, την τοποθέτησή τους σωστά στον κάδο έτσι ώστε να ευκολύνονται αυτοί που τα μαζεύουν κι έτσι να γίνεται σωστά το έργο το οποίο χρηματοδοτείται από τους δημότες μέσω της φορολογίας και των δημοτικών τελών. Εδώ υπεισέρχεται και το θέμα της ανακύκλωσης αλλά πρόκειται για μια υπόθεση που σκοντάφτει σε ένα πλήθος λεπτομερειών που αποθαρρύνουν και τον πιο ευνοϊκά διαθέσιμο να την κάνει.

Αυτό βέβαια οι περισσότεροι δημότες το θυμούνται μόνο τη στιγμή που το πληρώνουν, γκρινιάζουν πολλές φορές για το ύψος των τελών αλλά καταθέτουν το ποσό και η ζωή συνεχίζεται χωρίς να αλλάξει τίποτα. Κάποιες κινήσεις από πλευράς του Δήμου, όπως το συστηματοποιημένα δρομολόγια των αποριματοφόρων, το πλύσιμο των κάδων, η αποκομιδή ογκωδών αντικειμένων και άλλα, βεβαίως και εκτιμούνται αλλά δεν δίνουν λύση στο πρόβλημα κι έτσι σε ελάχιστο χρόνο η εικόνα της αδιαφορίας επανέρχεται.

Το ζήτημα σε όλα αυτά πηγάζει από τον τρόπο που σκέφτονται οι δημότες την καθαριότητα και τι κάνουν για να είναι η πόλη καθαρή, ειδικά με τα ψιλά σκουπίδια, αυτά που αφήνει ο πολίτης να πέσουν από τα χέρια του στο δρόμο, είτε γιατί βαριέται να τα ρίξει σε κάποιο κάδο ή επιδεικτικά τα αφήνει να πέσουν από τα χέρια του. 

Περιτυλίγματα, αποτσίγαρα, φλούδες, ένα σωρό πράγματα που δημιουργούν ένα χαλί απορριμμάτων που πρέπει να σκουπιστεί από τους οδοκαθαριστές που πιάνουν έργο από νωρίς το πρωί. Πρόκειται για ένα τεράστιο έργο, το σκούπισμα της πόλης και σε αυτό απασχολούνται πολλά άτομα.

Στην περίπτωση οι δημότες ελάχιστα συμβάλλουν σε αυτό το έργο καθώς από τον καιρό που οι μονοκατοικίες δόθηκαν σε αντιπαροχή, ο καθαρισμός των πεζοδρομίων έγινε υποχρέωση πλέον των δήμων και όχι των νοικοκυραίων. Έτσι, αποτελεί σπάνια εικόνα να δούμε κάποιον, όπως τον κύριο προχθές το απόγευμα στην οδό Πιπίνου να έχει πιάσει μια σκούπα να και σκουπίζει  το δρόμο, όπου φυσικά ήταν ελεύθερος από αυτοκίνητα. Αφού σκούπισε, μάζεψε με προσοχή τα σκουπίδια, τα έριξε στον παρακείμενο κάδο και σίγουρα μετά ανέβηκε στο μπαλκόνι του να καμαρώσει το έργο του που ξεχώριζε σε όλο το δρόμο!

ΑΘΗΝΑ, 22102019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 17102019, σελ. 34