ΜΙΑ ΠΡΟΒΑΤΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ

Τι σημαίνει «Μένουμε Σπίτι» στο χωριό, το έχω γράψει και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η έξοδος ή οποία αν πρόκειται για εποχικές δουλειές δεν σηκώνει αναβολή και ενδεχομένως ο χρόνος γι’ αυτές είναι πολύτιμος λόγω των αλλαγών του καιρού. Σε ότι αφορά δε τα γεωργικά, τα σκαμπανεβάσματα του Μάρτη συνιστούν διαρκή προσοχή.

Η έξοδος πάλι στα χωράφια ή στην βοσκή των κοπαδιών όπως κάνουν δυο τρεις γείτονές μου δεν προϋποθέτει κανένα χαρτί ή SMS στην σχετική υπηρεσία γιατί κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο. Το σλόγκαν όμως πέρασε σε όλους και κάθε πρωί η ημέρα ξεκινάει με σχετικά πειράγματα για το αν πήρε ο ένας χαρτί μαζί του στη βοσκή ή αν ο άλλος έστειλε σήμα γιατί πήγε στο δάσος να κόψει καστανίσια παλούκια στο βουνό που έχουν περισσότερη αντοχή στους φράχτες. Το γεγονός πάντως ενισχύει την επικοινωνία μας γιατί κάθε πρωί στην Κάτω Γειτονιά η οποία είναι η πιο πυκνά κατοικημένη του χωριού (20 άτομα σε σύνολο μονίμων τριάντα) την πρωινή καλημέρα μας διανθίζουν και τέτοιου είδους διάλογοι.

Εγώ αναφέρομαι κάθε πρωί στη μάνα μου και την κόρη μου και λέω πάνω κάτω τι ώρα θα επιστρέψω για φαγητό το μεσημέρι και το απόγευμα ενώ όταν με πιέζει ο καιρός επιστρέφω μια και καλή το βράδυ. Στο χωράφι δεν υπάρχει περίπτωση να δω κανέναν ούτε κανένας πάλι δεν πρόκειται να με επισκεφτεί. Αν πάθω κάτι δηλαδή, δεν θα το πάρει κανένας είδηση. Κάθε ημέρα όμως χαιρετιόμαστε το πρωί και το απόγευμα με τον Γιάννη Τσιρώνη που πηγαίνει στην καλύβα που είναι στο διπλανό χωράφι στα Παυλέϊκα να φροντίσει το κοπάδι του και να το βγάλει για βοσκή. Στον ενδιάμεσο χρόνο δεν βλέπω αλλά ούτε και ακούω κανέναν άνθρωπο, μόνο κάτι κοράκια που φτιάχνουν τη φωλιά τους.

Χθες όμως δεν ήμουν μόνος. Αν και είχα το νου μου σε ένα κομμάτι του χωραφιού που είχε να καθαριστεί δέκα χρόνια και τα βάτα ήταν σαν μικρά δέντρα και το προορίζω επειδή είναι προσήλιο και στραγγερό να βάλω μια σειρά κλίματα, πήρα είδηση μια προβατίνα του Γιάννη που δεν ακολούθησε το κοπάδι, όπως αυτός με πληροφόρησε μετά, να βοσκάει και να την ακολουθούν τα δυο μικρά της αρνάκια. Πρόκειται για μια ιδιότροπη προβατίνα, ράτσα μαυροκέφαλη με μικρά αυτιά, που δεν θέλει να πάει να βοσκήσει μαζί με το άλλο κοπάδι αλλά να μείνει πίσω στο μαντρί και να προσέχει τα αρνάκια της. Δέκα μέρες αυτό κάνει και στο τέλος ο Γιάννης την παράτησε να κάνει ότι αυτή θέλει. Η προβατίνα λοιπόν παίρνει τα δίδυμα αρνάκια της, ένα ολόιδιο με αυτή και ένα μπέλλο (κατάλευκο) και τα σεργιανάει πέρα δώθε στο λιβάδι. Αυτά την ακολουθούν, όταν πεινάσουν τρέχουν να βυζάξουν, αυτή αν δεν έχει γάλα τα εμποδίζει να είναι συνέχεια κάτω από την κοιλιά της και φυσικά παίζουν, όπως όλα τα αρνάκια κουτουλιές, σπρωξίματα, τρεχαλητά κάτω από το άγρυπνο πάντα βλέμμα της.

Πήγα μια στιγμή να την πλησιάσω αλλά έδωσε ένα σήμα και η οικογένεια άρχισε να απομακρύνεται βιαστικά λες και είχα κάτι που την ενοχλεί. Δεν τα παράτησα όμως, σε ένα διάλειμμα διάλεξα  ένα σημείο που να μην με βλέπει να χαζέψω τη σκηνή και κατάφερα κι έκανα και κάποιες φωτογραφίες να θυμάμαι την ημέρα και να σκέφτομαι πόσο όμορφο και ωφέλιμο είναι να βοσκιέται τακτικά το χωράφι από πρόβατα για να μειώνεται το χόρτο, να λιπαίνεται το έδαφος και να έχουν και συντροφιά τα δέντρα. Το είπα στον Γιάννη και τώρα που είναι καθαρό απ’ άκρη σε άκρη θα το επισκέπτεται πιο συχνά…

Τώρα το πόσο φρόνιμο είναι μια προβατίνα να μην ακολουθεί το κοπάδι και να πατάει πόδι να περνάει το δικό της, να παίρνει αυτή τα αρνάκια της βόλτα ενώ τα άλλα τα κλείνουν στον τσάρκο, είναι ένα ζήτημα. Ασφάλεια πάντως έχει γιατί των ιδίων αντιλήψεων είναι και η ασπρόμαυρη σκύλα που τη λένε Μπέλλα η οποία κι αυτή βαριέται να πηγαίνει μαζί με τα άλλα σκυλιά στη βοσκή και κάθεται και τεμπελιάζει στην καλύβα ή ψάχνει για καρύδια στο χωράφι. Η περίπτωση της απείθαρχης προβατίνας δείχνει ότι μια χαρά την βολεύει γιατί μπορεί να πει στα άλλα σκυλιά πως κάθεται να την προσέχει μη πέσει κανένας λύκος!

(Ακολουθεί)  

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 30032020