ΣΤΑ ΚΑΜΑΡΙΑ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ

Τρεις ημέρες αφιερωμένες στα Άγραφα, για να τα γνωρίσουν όσοι μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να τα περπατήσουν αλλά και για να ενώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας για την σωτηρία τους από την καταστροφή που ετοιμάζουν οι εργολάβοι της «πράσινης ανάπτυξης» με την εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών σε όλες τις κορυφές. 

  

Τα Άγραφα έχουν χαρακτηριστεί ως περιοχή αιολικής προτεραιότητας και σχεδιάζεται να εγκατασταθούν σε αυτά, ως και 650 ανεμογεννήτριες (!!!) καταλαμβάνοντας το συντριπτικό 90% (!!!) των κορυφών και κορυφογραμμών τους. Οι περισσότερες μάλιστα προβλέπεται να εγκατασταθούν σε ύψος 1600- 1900 μέτρων -θα είναι οι "ψηλότερες" ανεμογεννήτριες της χώρας- σε μια ανόθευτη, προστατευόμενη περιοχή Natura, με την κωδική ονομασία «SPA GR2430002: ΟΡΗ ΑΓΡΑΦΑ» και «SCI GR1410002: ΑΓΡΑΦΑ», με ανυπολόγιστες συνέπειες για το ορεινό φυσικό περιβάλλον! Το ίδιο δυστυχώς πρόβλημα αντιμετωπίζουν όλες σχεδόν οι ορεινές περιοχές της χώρας αλλά και οι νησιωτικές. Ο αγώνας για την σωτηρία των Αγράφων βρίσκεται σε σημαντική καμπή. Απέναντι στα αρπαχτικά που βλέπουν στο φυσικό περιβάλλον μόνο άκοπο πλουτισμό, χωρίς καμιά ευαισθησία υποθηκεύοντας τα συμφέροντα των κατοίκων και των μελλοντικών γενεών, ορθώνουμε την φωνή και το ανάστημά μας!

Σε συνέχεια της 1ης Πανελλήνιας Συνάντησης που έγινε πέρσι στο Ορειβατικό Καταφύγιο, Σας καλούμε στην 2η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση Φίλων των Αγράφων, σε ένα ορειβατικό - αγωνιστικό τριήμερο, στις 17-18-19 Ιουλίου, που θα γίνει στα Καμάρια Αγράφων, που οργανώνουν ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας (ΕΟΣΚ), Ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγράφων και ο Πεζοπορικός Φυσιοδιφικός Σύλλογος Καρπενησίου, με την υποστήριξη του Δικτύου Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων.

Πρόγραμμα 2ης Πανελλήνιας Συνάντησης Φίλων των Αγράφων

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 Ιουλίου:

07.00 – 08.00 Πρωινό

08.00 - 09.00 Αναχώρηση για πεζοπορίες

20.00 – 21.00 Χαιρετισμοί, σύντομη παρουσίαση

21.00 – 22.00 Τοποθετήσεις, συζήτηση

ΚΥΡΙΑΚΗ 19 Ιουλίου:

07.00 – 08.00 Πρωινό

08.00 – 09.00 Αναχώρηση για πεζοπορίες

09.00 – 11.00 Κυνήγι κρυμμένου Αγραφιώτικου θησαυρού

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

1. Καμάρια – Καρνόπι – Τούρλα – Νιάλα (Μνημείο) - Επιστροφή (Εύκολη διαδρομή, Ώρες πορείας 7-8)

2. Καμάρια – Καρνόπι – Τούρλα – Νιάλα - Καταραχιάς (2003μ) - Επιστροφή (Εύκολη διαδρομή, Ώρες πορείας 8-9)

3. Καμάρια – Σβόνη (2039μ) – Επιστροφή (Εύκολη διαδρομή, Ώρες πορείας 4-5)

4. Καμάρια – Πουλί – Παπαδημήτρη (1937μ) - Επιστροφή (Μέτρια διαδρομή, Ώρες πορείας 8-10)

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

1. Καμάρια – Μορφόραχη – Κοκαλίνα – Φιδόσκαλα – Επιστροφή (Εύκολη πεζοπορική διαδρομή διάρκειας 6-7 ωρών)

2. Καμάρια – Μορφόραχη – Κοκαλίνα – Φιδόσκαλα – Προσηλιακό (1861μ) – Επιστροφή (Εύκολη πεζοπορική διαδρομή διάρκειας 8-9 ωρών)

Αν υπάρχουν συμμετοχές, μπορεί να γίνουν και κάποιες από τις πεζοπορίες του Σαββάτου, για όσους δεν πρόλαβαν. Επίσης αν υπάρχουν συμμετοχές, θα γίνουν και ποδηλατικές διαδρομές. Οι ώρες πεζοπορίας είναι ενδεικτικές και σε όλες θα υπάρχουν οδηγοί-συντονιστές από τους διοργανωτές συλλόγους.

Παράλληλες δράσεις

Θα υπάρχουν ομάδες από τις οικολογικές οργανώσεις ’’Καλλιστώ’’ και ’’Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία’’ για ενημέρωση των δράσεων τους και για την βιοποικιλότητα των Αγράφων.

Θα υπάρχει μελισσοκόμος που θα ενημερώνει για την υπέροχη διαδικασία παρασκευής μελιού και των συναφών προϊόντων.

Θα υπάρχει ερασιτέχνης βοτανολόγος που θα μας μυήσει στα μυστικά των Αγραφιώτικων βοτάνων.

  

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Τα Καμάρια είναι ένας κτηνοτροφικός οικισμός στα 1550 μέτρα, ανήκει στον Δήμο Αγράφων, είναι ο ορεινότερος οικισμός της Ευρυτανίας και ένας από τους ορεινότερους της Ελλάδας. Παλιότερα εδώ έβοσκαν κοπάδια με χιλιάδες γιδοπρόβατα ενώ τα τελευταία χρόνια κατοικείται μόνο τα καλοκαίρια από λίγους Σαρακατσάνους κτηνοτρόφους με λίγα κοπάδια.

Η πρόσβαση στα Καμάρια γίνεται από την πλευρά της Καρδίτσας με την διαδρομή Καρδίτσα-Καστανιά-Ανθηρό- Πετράλωνα-Καμάρια, (60 χιλιόμετρα, τα τελευταία 13 καλοπατημένος χωματόδρομος) και από την Ευρυτανία με την διαδρομή Καρπενήσι-Κρέντης-Άγραφα-Καμάρια (86 χιλιόμετρα, τα τελευταία 15 καλοπατημένος χωματόδρομος)

Παρακαλούμε οι συμμετέχοντες να ακολουθούν τις οδηγίες των εθελοντών του ΕΟΣΚ στην υποδοχή και στον χώρο συγκέντρωσης, για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στην περιοχή.

Οι διοργανωτές σύλλογοι θα προσφέρουν δωρεάν πρωινό στους συμμετέχοντες, επίσης θα φροντίσουν για την διατροφή των συμμετεχόντων (καφέδες, ποτά, φαγητά ως και vegan) με ένα μικρό κόστος. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν για τα δικαστικά έξοδα του αγώνα (Συμβούλιο της Επικρατείας, δικηγόροι κλπ). Η κατασκήνωση θα στηθεί στον χώρο γύρω από τον χώρο εκδηλώσεων, με σκηνές και εξοπλισμό που θα φέρει μαζί του ο καθένας ατομικά. Για όσους δε διαθέτουν αντίσκηνο, θα υπάρχει η δυνατότητα διανυκτέρευσης με υπόστρωμα-υπνόσακο σε στεγασμένο χώρο. Στην γραμματεία θα είναι διαθέσιμα εργαλεία για διαμόρφωση του εδάφους για τοποθέτηση των αντίσκηνων.

Όλες οι δραστηριότητες είναι υπαίθριες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να επηρεαστούν από τις καιρικές συνθήκες, γι αυτό ας είμαστε προετοιμασμένοι!

Στον χώρο κατασκήνωσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ το άναμμα φωτιάς!

Το νερό στις βρύσες της κατασκήνωσης είναι πόσιμο.

Δεν θα διατίθενται πλαστικά πιάτα και μαχαιροπήρουνα (για ευνόητους λόγους). Κάθε ορειβάτης πρέπει να φροντίσει να έχει τα ατομικά του σκεύη φαγητού. Στον χώρο του bar θα διατίθενται επιπλέον: Καφέδες, χυμοί, αναψυκτικά, σνακ και οινοπνευματώδη.

Θα τηρηθούν φυσικά όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα ασφαλείας της πολιτείας, για την αποφυγή διασποράς του κορωνοιού.

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή απορία στα τηλέφωνα 6974110853, 6977394752 και 6973695595.

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΙΩΝΟΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Ήταν το δεκαήμερο που πέρασε η μόνη περίοδος που απομακρύνθηκα τόσο μεγάλο διάστημα από το χωριό και τούτο λόγω εξαιτίας κάποιων σημαντικών υποχρεώσεων. Τους κήπους που παλεύω από την άνοιξη ανέλαβε να ποτίσει δυο φορές ένας καλός φίλος και γείτονας κι έτσι δεν είχα την έγνοια τους γιατί ήξερα πόσο θα τους πρόσεχε.

Μόλις όμως πατήσαμε το πόδι μας το απόγευμα στο χωριό αμέσως έγινε και η πρώτη επίσκεψη στο χωράφι να δούμε και τα πρώτα αποτελέσματα στην παραγωγή. Ήδη αύριο μαζεύουμε τα πρώτα φασολάκια και αμπελοφάσουλα που κάπως άργησαν λόγω του υψομέτρου. Όλα τα άλλα που φύτεψα πήραν το δρόμο τους και με χαρά είδα πως οι πεπονιές έδεσαν και μεγαλώνουν κάποια πεπόνια και το ίδιο θα καμαρώσουμε σε λίγες μέρες και τις καρπουζιές. Τα κλαρωτά φασόλια επίσης γέμισαν λουλούδια και σύντομα θα έχουμε και απ’ αυτά μια καλή σοδειά χλωρών και αργότερα ξηρών φασολιών.

Δεν προλάβαμε όμως να χαρούμε πολύ τον κήπο γιατί έπιασε μια όμορφη ψιλή βροχή που κράτησε τόση ώρα, όσο χρειάζονταν οι καλλιέργειες και όλη η φύση γύρω. Όταν άρχισε να αραιώνει, ένα τεράστιο πολλαπλό ουράνιο τόξο στεφάνωσε όλο τον ορίζοντα μπροστά από το χωριό και φυσικά το είδαμε σαν τον καλύτερο οιωνό της υποδοχής μας και φυσικά για όλον τον κόσμο σε τούτη την πολύ δύσκολη, απ’ όλες τις πλευρές περίοδο που περνάμε…

ΥΠ. Προσπάθησα να χωρέσω όλο το ουράνιο τόξο μέσα στις δυνατότητες που δίνει η φωτογραφική μηχανήαλλά ήταν αδύνατο και ούτε και προλάβαινα να κάνω πανοραμική λήψη. Μόνο με εργαλεία που αγγίζουν τις 180 μοίρες θα ήταν κατορθωτό. Τόσο μεγάλο ήταν το αποψινό ουράνιο τόξο στη μικρή πατρίδα και τόσο κοντά στο μπαλκόνι μας…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 17072020

Η ΑΜΟΡΓΟΣ ΤΩΝ ΕΞΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

 

Το μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισας

Αν κάποιος αποφασίσει το παρθενικό του ταξίδι στην Αμοργό, από τα πρώτα βήματά του και αμέσως θα καταλάβει πως μόνο δυο τρόποι υπάρχουν για να γνωρίσει αυτό, το μοναδικό νησί του Αιγαίου. Ο ένας είναι να αρχίσει να φωτογραφίζει την υπέροχη φύση της και ο άλλος να πάρει με τα πόδια να τη γνωρίσει σε όλο το μήκος και το πλάτος της. Πάνω κάτω, και για τους δυο τρόπους ο ίδιος χρόνος απαιτείται. Καθώς όμως η πρώτη περίπτωση είναι πρακτικώς αδύνατη, διστακτικά στην αρχή και με θάρρος κατόπιν η ψυχή, πιστεύω, πως θα ζυγιστεί προς τη δεύτερη επιλογή και με ελεύθερα τα χέρια θα «διαβάσει» ολόκληρο το νησί.

Πανηγύρι στο Σταυρό

Με κλειστή λοιπόν τη μηχανή, θα προκύψει μια φωτογραφία λιγότερη της λευκής φωλιάς η οποία ως ένα αυστηρό θαυμαστικό κρέμεται στους γκρεμούς σαν σύμβολο του μέτρου, ανθρώπινου και θεϊκού. Μια φωτογραφία λιγότερη ίσως είναι αυτή που θα αφήσει μερικά δευτερόλεπτα ελεύθερα τα μάτια για να θαυμάσουν τους αόρατους αγγέλους που διαρκώς φροντίζουν τη μητρόπολη της θαλασσινής πίστης στο Αιγαίο. Μια φωτογραφία επίσης λιγότερη δεν θα μειώσει ούτε στο ελάχιστο το δέος απέναντι στην στοργική ομίχλη που τυλίγει κάποια πρωινά τα βουνά της νήσου, νανουρίζει γλυκά τα μέλη των διαλυμένων ανεμόμυλων της Λαγκάδας και χαϊδεύει τα αρχαία δέντρα που ζουν ως αναχωρητές, στο άβατο των ιλιγγιωδών γκρεμών στον Ξόδωτο.

Άγιος Ιωάννης Θεολόγος

Το μεταλλικό κλικ ίσως ταράξει τους αραιούς θυσάνους των χλιαρών ατμών που αρδεύουν τις αχειροποίητες ξερολιθιές στον Ποταμό και φωτίζουν τις φιγούρες που κέντησε πάνω στην πέτρα, το χέρι του ανάπηρου καλλιτέχνη Μιχάλη Ρούσσου κάποτε στον Ασφοντυλίτη. Μπορεί επίσης να τρομάξει τους κορυδαλλούς που παιανίζουν τις λαλιές τους στις εξοχές της Αρκεσίνης ή να ταράξει τη μακαριότητα του κοπαδιού των κατσικιών που έχει καταφύγει το μεσημέρι στις σκιές που δημιουργούν οι πέτρες δίπλα από το μονοπάτι στη Θεοσκέπαστη. Κι ένα κλικ ακόμα μπορεί να κόψει τη φόρα του αέρα και να διαλύσει το άτακτο στρόβιλο που γεννήθηκε ξαφνικά στο παρατημένο αλώνι στα Χάλαρα και λιχνίζει τους σπόρους των αγριόχορτων που κυοφορούν την επερχόμενη ανθοφορία.

Πανόραμα Αιγιάλης (2007)

Αν το χέρι τώρα είναι απασχολημένο διαρκώς με τη μηχανή και τους φακούς, τότε μπορεί να μην αισθανθεί στην παλάμη του το ραβδί που θα τον βοηθήσει να διαβεί τα μονοπάτια της Κάτω Μεριάς και προς τον Άγιο Ιωάννη τον Βαλσαμίτη ή να νοιώσει τη μαδημένη λαδομπογιά στα ξύλα του καικιού που θα τον περάσει στη Νικουριά ή τη Γραμπούσα. Μπορεί ακόμη να τον εμποδίσει, να παραμερίσει την πρόχειρη πόρτα στο μαντρωμένο χωράφι στο Βρούτση ή να μην προλάβει να καμαρώσει τις πέρδικες που με θόρυβο κατεβαίνουν από τον Κρίκελο. Κι ακόμα, μπορεί να μην χαιρετήσει τον Νικόλα Θηραίο, όταν τον καβάλα στο γαιδουράκι του να περνάει από τον Άγιο Μάμμα αφού θα προσπαθεί να βρει την κατάλληλη γωνία να ζωντανέψει με την φιγούρα του το άδειο τοπίο με αποσαθρωμένες ξερολιθιές και ταλαιπωρημένα από τον αέρα 

δέντρα  

Βραχογραφήματα στον Ασφοντυλίτη.

Η όσφρηση φυσικά και δεν έχει καμιά σχέση με τη φωτογραφία, ούτε δεσμεύεται, ούτε εμποδίζεται από αυτή την τέχνη. Επειδή όμως είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσει ως υπονοούμενο σε κάποιο έργο, τότε μπροστά σε ένα πέλαγος από θυμάρια, μπορεί να σας διαφύγει το αόρατο συννεφάκι των αρωμάτων που ανεβαίνει ως θυμίαμα στον ουρανό ή η ευωδιά της συγκομιδής στον θερισμένο αγρό και το φορτίο της γύρης που μεταφέρουν οι μέλισσες στην κυψέλη που είναι φωλιασμένη στη ρίζα του τοίχου. Έτσι μπορεί να χάσετε και την αψιά μυρωδιά που βγάζει το μαντρί με τις κυκλώπειες πέτρες στα Κάψαλα ή στο Ξενοδοχειό, το μεγαλύτερο μαντρί του νησιού, στη μέση της Μεγάλης Στράτας από τη Χώρα προς την Αιγιάλη.

Τα Μεταλλεία, στο Ξόδωτο

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τη γεύση την οποία μπορεί να παραμερίσει η όραση όταν βρεθεί μπροστά στους αδιάβατους κήπους με τις γερασμένες φραγκοσυκιές στο Μούρο ή την Καλοταρίτισσα, με τους δεκάδες, πολύχρωμους, ως των καβουριών εξογκωμένα μάτια, καρπούς. Ένα κλικ λιγότερο ίσως είναι η αφορμή για να δεθεί για πάντα η γεύση σας με τους σπάνιους χυμούς που αντλεί αυτό το φυτό της απελπισίας από τη γη της Αμοργού. Γι’ αυτό όταν πλησιάζετε τις φραγκοσυκιές, αντί της μηχανής κρατάτε στα χέρια σας ένα μαχαιράκι και μην ξεχάσετε, τις πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη θα σας είναι χρήσιμο αν ανηφορίστε από τα Θολάρια προς τον Άγιο Γιάννη το Θεολόγο, γιατί εκεί θα συναντήσετε και κάποια από τα τελευταία αμπέλια

Το ναυάγιο του "Ολύμπια"

Όσο για την έκτη αίσθηση, μην την ψάξετε ο ίδιος ο τόπος θα σας την φανερώσει. Από της αρχαίας Μινώας τα μνημεία μέχρι την Αιγιάλη, την Αρκεσίνη και από την Αγία Τριάδα ως το Ρίχτι και την έξω Μεριά, οι σκιές των προγόνων που σμίλεψαν την Αμοργό, θα σας ακολουθούν και θα σας δείχνουν το δρόμο. Οι ίδιες σκιές θα είναι δίπλα σας να σας αποχαιρετήσουν, όταν με το εισιτήριο της επιστροφής δρασκελίσετε τον καταπέλτη του καραβιού που θα σας πάρει μακριά από την Αμοργό που επιτέλους, γνωρίσατε και αγαπήσατε και θα είναι εκεί να σας καλωσορίσουν την επόμενη φορά που θα θελήσετε να επισκεφθείτε τη μοναδική Αμοργό!

Ηλιοβασίλεμμα στην Αιγιάλη

Οι παραλίες της Γραμβούσας

Η παραλία στην Αιγιάλη

Ο όρμος της Αιγιάλης από το ξενοδοχείο "Αιγιαλίς"

Θυμάρι δίπλα σε μονοπάτι

Ο όρμος της Αιγιάλης τη νύχτα

ΥΓ. Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στο Amorgos Photo Archive και καλύπτουν μια εικοσαετία επισκέψεων στην Αμοργό. Κάποιες εκτέθηκαν σε έκθεση το 2007 στο φεστβάλ "Υπέρεια" αλλά στη σημερινή ανάρτηση προστέθηκαν και ορισμένες πρόσφατες.

ΑΜΟΡΓΟΣ, 02062020

Η ΠΑΤΑΤΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΥΨΟΣ

Είναι η πατάτα από τα κηπευτικά για την οποία  λίγα ακούγονται τα ωραία λόγια. Όχι επειδή δεν το αξίζει αλλά καθώς πρόκειται για το πιο βασικό κηπευτικό και καλλιεργείται με στόχο την ποσότητα καθότι χορταίνει περισσότερο από κάθε άλλο, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα πούνε για παράδειγμα ότι είναι ωραία τα άνθη της, πόσο δε τα φύλλα της. Κι αν κάποιος επιχειρήσει να την δει με άλλο μάτι, πάλι στο τέλος θα έχει να κάνει με την παραγωγή που έδωσε το χωράφι, το μέγεθός της που ποικίλλει χάρη στα λιπάσματα, την ποιότητά της στον πάγκο του μανάβη, ξεφλουδισμένη στην κουζίνα και μαγειρευμένη με όποιον τρόπο μπορεί να φανταστεί κανένας και όπως όλοι γνωρίζουν, δεν είναι και λίγοι.

Έτσι όταν αναφέρεται κάποιος στις πατάτες είναι σαν να μιλά για κάτι πολύ συνηθισμένο και συχνά ακούμε να χρησιμοποιείται η λέξη «πατάτα» για κάτι που δεν έχει ωραίο σχήμα, κάτι ατσούμπαλο που δεν μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα σε άλλα πράγματα. Συχνά δε η λέξη «πατάτα» χρησιμοποιείται για να σχολιασθεί ένα μικρό ή μεγάλο ανθρώπινο ατόπημα ή λάθος. Την έκανε την «πατάτα» ακούμε να λένε και καταλαβαίνουμε με πόση… επιείκεια απευθύνεται κάποιος για εκείνον που δεν κατάφερε κάτι που μπορούν να κάνουν όλοι ή να μην έχει προβλέψει τις  συνέπειες που μπορεί να έχει η πράξη ή στάση του.

Δεν έχουν όμως έτσι τα πράγματα και όσοι τις καλλιεργούν μόνο αυτοί ξέρουν πως η πατάτα έχει τις δικές της ομορφιές και λαχτάρες στην πορεία της από το χώσιμο στη γη την άνοιξη μέχρι το ξεχώσιμο στα μέσα του καλοκαιριού που ωριμάζει. Φυσικά και η καλλιέργειά της δεν διαθέτει, για παράδειγμα το κύρος των σπαραγγιών, να μείνουμε στα συγγενή είδη ή η αναζήτησή της στο χώμα την γοητεία της σπάνιας τρούφας, αλλά για τον καλλιεργητή της παραμένει πάντα ένας μικρός θησαυρός που τον περιμένει να παραμερίσει όταν έρθει η ώρα το χώμα με την αξίνα και να τον αποκαλύψει.

Κάθε μέρα δε που περνάει από τότε που την φύτεψε, γνωρίζει πως ο σπόρος (μια ή δυο πατάτες) γεννάει μικρούς κονδύλους οι οποίοι μεγαλώνουν αναλόγως το χώμα και το νερό που δέχονται. Δεν φαίνονται, αλλά ο καλλιεργητής γνωρίζει περίπου που αναπτύσσονται και προσέχει να μην τους τραυματίσει όταν σκαλίζει το χωράφι ή τις ποτίζει. Ποτέ δεν ξεσκεπάζει να δει τι συμβαίνει μέσα στη φωλιά γιατί το έχει σαν κακό. Περιμένει πότε θα αρχίσει να μαραίνεται το φύλλωμά της μέχρι να ξεραθεί εντελώς και τότε τις ξεχώνει με την αξίνα πάλι με μεγάλη προσοχή. Αυτό ακριβώς το ρόλο παίζει το πυκνό της φύλλωμα, διοχετεύει στις μικρές πατάτες ενέργεια από τον ήλιο και οξυγόνο από την ατμόσφαιρα μέχρι που μην αντέχει άλλο και καθώς ξεραίνεται γνωρίζει πως έχει επιτελέσει τον σπουδαιότερο ρόλο στην καλλιέργεια, πράγμα που μόνο ο καλός καλλιεργητής γνωρίζει, εκτιμά και προσέχει να μην το τσαλαπατάει όταν κινείται μέσα στο χωράφι όταν τις ποτίζει.

Να σταθείς στο ύψος της πατάτας μπορείς μόνο όταν αυτές είναι ανθισμένες καθώς την περίοδο αυτή το φύλλωμά τους μαζί με τα άνθη της φτάνει στο μεγαλύτερο ύψος το οποίο φυσικά και έχει να κάνει με την ποιότητα, την γονιμότητα της γης και την περιποίηση που έχει. Για να έρθεις πιο κοντά της, τότε γονατίζεις και ποιος ξέρει, μπορεί να ακούσεις και τους ήχους που κάνει η φωλιά καθώς οι μικρές πατάτες που βιάζονται, είναι αλήθεια να μεγαλώσουν.  

Τα άνθη της πατάτας δεν είναι απ’ αυτά που κόβονται και προσφέρονται σε κάποιο πρόσωπο ή στολίζουν το σπίτι αλλά έχουν την ομορφιά τους και φυσικά, για τον καλλιεργητή που τα καμαρώνει η παρουσία τους πάνω στο φύλλωμα σημαίνει πως η φωλιά που στεγάζει μπαίνει στο τελικό στάδιο της ωρίμανσης.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 01072020