Η ΠΑΤΑΤΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΥΨΟΣ

Είναι η πατάτα από τα κηπευτικά για την οποία  λίγα ακούγονται τα ωραία λόγια. Όχι επειδή δεν το αξίζει αλλά καθώς πρόκειται για το πιο βασικό κηπευτικό και καλλιεργείται με στόχο την ποσότητα καθότι χορταίνει περισσότερο από κάθε άλλο, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα πούνε για παράδειγμα ότι είναι ωραία τα άνθη της, πόσο δε τα φύλλα της. Κι αν κάποιος επιχειρήσει να την δει με άλλο μάτι, πάλι στο τέλος θα έχει να κάνει με την παραγωγή που έδωσε το χωράφι, το μέγεθός της που ποικίλλει χάρη στα λιπάσματα, την ποιότητά της στον πάγκο του μανάβη, ξεφλουδισμένη στην κουζίνα και μαγειρευμένη με όποιον τρόπο μπορεί να φανταστεί κανένας και όπως όλοι γνωρίζουν, δεν είναι και λίγοι.

Έτσι όταν αναφέρεται κάποιος στις πατάτες είναι σαν να μιλά για κάτι πολύ συνηθισμένο και συχνά ακούμε να χρησιμοποιείται η λέξη «πατάτα» για κάτι που δεν έχει ωραίο σχήμα, κάτι ατσούμπαλο που δεν μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα σε άλλα πράγματα. Συχνά δε η λέξη «πατάτα» χρησιμοποιείται για να σχολιασθεί ένα μικρό ή μεγάλο ανθρώπινο ατόπημα ή λάθος. Την έκανε την «πατάτα» ακούμε να λένε και καταλαβαίνουμε με πόση… επιείκεια απευθύνεται κάποιος για εκείνον που δεν κατάφερε κάτι που μπορούν να κάνουν όλοι ή να μην έχει προβλέψει τις  συνέπειες που μπορεί να έχει η πράξη ή στάση του.

Δεν έχουν όμως έτσι τα πράγματα και όσοι τις καλλιεργούν μόνο αυτοί ξέρουν πως η πατάτα έχει τις δικές της ομορφιές και λαχτάρες στην πορεία της από το χώσιμο στη γη την άνοιξη μέχρι το ξεχώσιμο στα μέσα του καλοκαιριού που ωριμάζει. Φυσικά και η καλλιέργειά της δεν διαθέτει, για παράδειγμα το κύρος των σπαραγγιών, να μείνουμε στα συγγενή είδη ή η αναζήτησή της στο χώμα την γοητεία της σπάνιας τρούφας, αλλά για τον καλλιεργητή της παραμένει πάντα ένας μικρός θησαυρός που τον περιμένει να παραμερίσει όταν έρθει η ώρα το χώμα με την αξίνα και να τον αποκαλύψει.

Κάθε μέρα δε που περνάει από τότε που την φύτεψε, γνωρίζει πως ο σπόρος (μια ή δυο πατάτες) γεννάει μικρούς κονδύλους οι οποίοι μεγαλώνουν αναλόγως το χώμα και το νερό που δέχονται. Δεν φαίνονται, αλλά ο καλλιεργητής γνωρίζει περίπου που αναπτύσσονται και προσέχει να μην τους τραυματίσει όταν σκαλίζει το χωράφι ή τις ποτίζει. Ποτέ δεν ξεσκεπάζει να δει τι συμβαίνει μέσα στη φωλιά γιατί το έχει σαν κακό. Περιμένει πότε θα αρχίσει να μαραίνεται το φύλλωμά της μέχρι να ξεραθεί εντελώς και τότε τις ξεχώνει με την αξίνα πάλι με μεγάλη προσοχή. Αυτό ακριβώς το ρόλο παίζει το πυκνό της φύλλωμα, διοχετεύει στις μικρές πατάτες ενέργεια από τον ήλιο και οξυγόνο από την ατμόσφαιρα μέχρι που μην αντέχει άλλο και καθώς ξεραίνεται γνωρίζει πως έχει επιτελέσει τον σπουδαιότερο ρόλο στην καλλιέργεια, πράγμα που μόνο ο καλός καλλιεργητής γνωρίζει, εκτιμά και προσέχει να μην το τσαλαπατάει όταν κινείται μέσα στο χωράφι όταν τις ποτίζει.

Να σταθείς στο ύψος της πατάτας μπορείς μόνο όταν αυτές είναι ανθισμένες καθώς την περίοδο αυτή το φύλλωμά τους μαζί με τα άνθη της φτάνει στο μεγαλύτερο ύψος το οποίο φυσικά και έχει να κάνει με την ποιότητα, την γονιμότητα της γης και την περιποίηση που έχει. Για να έρθεις πιο κοντά της, τότε γονατίζεις και ποιος ξέρει, μπορεί να ακούσεις και τους ήχους που κάνει η φωλιά καθώς οι μικρές πατάτες που βιάζονται, είναι αλήθεια να μεγαλώσουν.  

Τα άνθη της πατάτας δεν είναι απ’ αυτά που κόβονται και προσφέρονται σε κάποιο πρόσωπο ή στολίζουν το σπίτι αλλά έχουν την ομορφιά τους και φυσικά, για τον καλλιεργητή που τα καμαρώνει η παρουσία τους πάνω στο φύλλωμα σημαίνει πως η φωλιά που στεγάζει μπαίνει στο τελικό στάδιο της ωρίμανσης.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 01072020