ΤΑ ΚΟΥΡΚΟΥΒΕΛΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ

 

Σβήνει σιγά – σιγά ο φετινός Νοέμβριος και το φθινόπωρο αφού πλημμύρισε την ελληνική ύπαιθρο με όλα τα χρώματά του γέρνει κι αυτό προς το τέλος του. Αργοπορημένο κάπως και με ιδιαίτερα ζεστό καιρό παραδίδει τις επόμενες ημέρες τη σκυτάλη των εποχών στο χειμώνα που με τα κρύα του πάντα τρομάζει τους αδύναμους στις πόλεις και την ύπαιθρο.

Έτσι γίνεται κάθε χρόνο, οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη και η ζωή αναλόγως προσαρμόζεται στις συνθήκες που επικρατούν. Ένα ζεστό φθινόπωρο όπως το φετινό μπορεί να δημιούργησε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την κλιματική αλλαγή όπως υποστηρίζουν αρκετοί παρατηρείται σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά κάτι τέτοιο όπως λένε άλλοι έχει ξανασυμβεί χωρίς αξιοπρόσεκτες συνέπειες στην εξέλιξη των πραγμάτων.

Οι αλλαγές των εποχών είναι αισθητές παντού αλλά εκεί που διακρίνονται καλύτερα είναι το ύπαιθρο όπου ένα πλήθος στοιχείων της φύσης δημιουργούν με απίθανους συνδυασμούς ένα υπέροχο σκηνικό και κάνουν τον άνθρωπο να υποκλίνεται στο μεγαλείο του κόσμου που μέσα του ζει. Μπροστά στα μάτια του εκτυλίσσονται σκηνές που κανείς δεν έχει μεσολαβήσει να γίνουν και το δέος που προκαλούν τον υποχρεώνει να αναλογιστεί τι μπορεί να κάνει ώστε να μην σταματήσει ο κύκλος τους με δική του υπαιτιότητα.

Τα λέω αυτά βλέποντας τις υπέροχες φωτογραφίες που έβγαλε προχθές ο έμπειρος συνάδελφος και φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος στη λίμνη Τριχωνίδα με ένα σμήνος από αποδημητικά πουλιά (κουρκουβέλια τα λένε εκεί) τα οποία κινούνταν σαν σύννεφο πάνω από την περιοχή και ο στόχος τους όπως φαίνεται ήταν οι ελιές. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό, όπως κανείς δεν θυμάται πότε άρχισαν οι ετήσιες μεταναστεύσεις των πουλιών από την ήπειρο της γης στην άλλη, έτσι και κανείς δεν θυμάται πότε άρχισαν να κάνουν στάση στην Τριχωνίδα και να παίρνουν κι αυτά το μερίδιό τους από τον πλούτο της λίμνης και τους καρπούς των δέντρων που ευδοκιμούν στην περιοχή. Το γεγονός ασφαλώς και δεν ενθουσιάζει τους ελαιοπαραγωγούς αλλά μπροστά στη δυναμική του φαινομένου, υποχωρούν και πιστεύω πως εύχονται να μην πάψει γιατί τότε, όντως κάτι θα συμβαίνει…

Τι μπορεί να συμβεί και να σταματήσουν τα πουλιά, τα κουρκουβέλια ή όποια άλλα να μην κάνουν στάση στη λίμνη; Πολλά και τα πιο ανησυχητικά είναι η καταστροφή των βιοτόπων τους είτε αυτοί βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο, είτε στις υπερβόρειες χώρες, πράγμα που επισημαίνεται συχνά. Οι καταστροφές των βιοτόπων τους γίνονται από την εξάπλωση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, όπως η αποξήρανση για την απόκτηση γης για την γεωργία και την οικοπεδοποίηση, η ρύπανση από τις πόλεις και τη βιομηχανία και άλλα πολλά που περιορίζουν μέχρι αφανισμού των άλλων πλασμάτων στον κόσμο μας.

Στην Ελλάδα έχουν καταστραφεί δεκάδες τέτοιοι πολύτιμοι για την λειτουργία του κόσμου βιότοποι. Βιότοποι σε λίμνες, εκβολές ποταμών, έλη έχουν γίνει χωράφια και συνοικίες πόλεων με αποτέλεσμα τα αποδημητικά πουλιά να μην μπορούν να σταθούν να ξεκουραστούν και να βρουν και τροφή. Ευτυχώς όμως κάποιες περιοχές, όπως η λίμνη Τριχωνίδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση κι έτσι αποτελεί ένα σταθμό για τα πουλιά τα οποία με τον τρόπο τους και το πέταγμά τους δημιουργούν μοναδικές στιγμές, σαν αυτές που «έπιασε» ο Γιάννης και τις βλέπουμε κι όσοι δεν είχαμε αυτή την τύχη… 

nextdeal/22112022