Άκουγα όλη τη νύχτα τη βροχή να μουσκεύει τη βρωμιά της 3ης Σεπτεμβρίου και όλης της Αθήνας την αθλιότητα, και υπολόγιζα, πως κι ένας κατακλυσμός να γινόταν, πάλι θα ήταν λίγος για να καθαρίσει την πόλη και να λάμψει καινούργια στο φως του ήλιου. Διάβασα επίσης στις σελίδες σας πως λίγο πολύ το ίδιο γίνονταν με τη βροχή σε όλη την Ελλάδα και πάλι τις ίδιες, περί καθαριότητας σκέψεις έκανα.
Έμαθα και από τη μάνα μου πως το ίδιο έβρεχε και στο χωριό αλλά τούτο το είδα με χαρά γιατί οπωσδήποτε εκεί έχει πολύ λιγότερη βρωμιά, στον τόπο και στις ψυχές των ανθρώπων να ξεπλύνει. Η χαρά όμως γι’ αυτή την είδηση πήγαζε περισσότερο από ένα άλλο γεγονός, το πιο συγκλονιστικό της φετινής άνοιξης και δεν ήταν τίποτα άλλο, από την επιτυχή επικονίαση «δέσιμο» των ανθών της κερασιάς και των άλλων πυρηνόκαρπων που έγινε χωρίς προβλήματα και η καρποφορία τους είναι σίγουρη.
Τούτο έγινε γιατί όλες τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ο καιρός ήταν κάπως κρύος αλλά ιδιαίτερα ξηρός από το λίγο βοριαδάκι και έτσι η πολύτιμη γύρις μεταφέρθηκε από τις ανθισμένες κερασιές είτε με το αέρα ή τα έντομα απολύτως στεγνή από τους στήμονες στην ύπερο των ανθών και «έδεσε» αμέσως ο καρπός.
Έτσι τώρα δεν έχει καμιά συνέπεια η δράση της βροχής, όση και αν πέσει πάνω στην ανθοφορία αυτών τουλάχιστον των δέντρων αλλά αν κρατήσει κάποιες μέρες ακόμη μπορεί να βλάψει την ανθοφορία στις μηλιές, τις κυδωνιές και όσα άλλα ακολουθούν τον ετήσιο κύκλο της αναπαραγωγής και της ομορφιάς της μικρής μου πατρίδας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου