Ο παπάς ευλογεί το τρεχαντήρι του Γιάννη Ράπτη
«Εμείς δεν είχαμε ούτε αμπέλια, ούτε χωράφια για να ζήσουμε και γι΄ αυτό παλέψαμε με τη θάλασσα», μας είπε η κυρά Σπυριδούλα Ράπτη που περισσότερο απ’ όλους καμάρωνε στην προβλήτα του μικρού λιμανιού στα Παλιάμπελα της Βόνιτσας, όπου όλη η οικογένεια περίμενε προχθές τον παπά Κοσμά να ευλογήσει το καινούργιο καίκι του γιού της, Γιάννη, που έφερε το όνομα του μακαρίτη άντρα της.
Έτσι έκαναν πάντα θυμάται στον τόπο της με τις γαίτες που έβγαζαν το ψωμί τους από τον πλούσιο Αμβρακικό – τις ευλογούσε ο παπάς για να έχουν καλό καιρό στο ψάρεμα και για να γεμίζουν με όλα τα καλά της θάλασσας τα δίχτυα γιατί από εκεί περίμεναν να ζήσουν και να προκόψουν. Μέχρι πριν από δώδεκα χρόνια κατευόδωνε τον άντρα της Κωνσταντίνο κάθε φορά που έπιανε το κουπί και τον περίμενε με λαχτάρα να γυρίσει στο σπίτι με γεμάτο το καλάθι και τώρα κάνει το ίδιο με τον γιό της τον Γιάννη που ακολούθησε την τέχνη του πατέρα του αλλά και του άλλου της γιού, του Ηλία που κι αυτός παλεύει όταν του περισσεύει χρόνος με την γαίτα του, τον «Άγιο Κωνσταντίνο».
Τούτη τη φορά όμως η γερόντισσα καμαρώνει διπλά γιατί ο Γιάννης της έδεσε στο μικρό τους λιμανάκι για πρώτη φορά ένα φρεσκοβαμμένο κάτασπρο τρεχαντήρι που έφτιαξε σε καρνάγιο της Λευκάδας και μετά την ευλογία του παπά θα κάνει και το πρώτο του ψάρεμα σε μια θάλασσα που όμως δεν έχει τον πλούτο που γνώρισε στα νιάτα της με τον άντρα της αλλά είναι σίγουρη πως θα τα καταφέρει, γιατί ποτέ στην οικογένειά της κανένας δεν φοβήθηκε τη δουλειά στη θάλασσα…
ΠΑΛΙΑΜΠΕΛΑ ΒΟΝΙΤΣΑΣ, 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου