Η ΤΥΧΗ ΑΦΗΣΕ ΤΟΥΣ ΛΑΧΕΙΟΠΩΛΕΣ

Η δεκαετής οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα έχει επιφέρει βαθύτατα πλήγματα στην κοινωνία και έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματά της στην φτώχεια και την περιθωριοποίηση. Αυτά αποκαλύπτουν οι στατιστικές αλλά η κυβέρνηση τα αντιμετωπίζει σαν να συμβαίνουν σε μια χώρα που βρίσκεται σε άλλη, μακρινή ήπειρο αντί να δώσει μια λύση, προσπαθεί να ξεγελάσει τον κόσμο των αναξιοπαθούντων με επιδόματα και φορολαχνούς.

Η φτώχεια δεν έλειψε από καμιά εποχή αλλά είχε άλλα χαρακτηριστικά πριν δέκα χρόνια και άλλα πριν από τριάντα, τον περασμένο δηλαδή αιώνα. Το κυριότερο πάντως ήταν ότι ο φτωχός και αδύναμος άνθρωπος των προηγούμενων δεκαετιών είχε την ελπίδα πως θα εύρισκε μια δουλειά και μέσω αυτής πως μπορούσε να καλυτερεύσει τη θέση του. Ένα άλλο στοιχείο που πίστευε πως θα τον ευνοούσε ήταν να κερδίσει μια μέρα το λαχείο!   

Ήταν μια εποχή που το κέντρο της πόλης ήταν γεμάτο λαχειοπώλες και ειδικά στο σταθμό της Ομόνοιας πρέπει να υπήρχαν πάνω από τριάντα σε πόστα για τα οποία μάλιστα πλήρωναν ενοίκιο. Ορισμένοι απ’ αυτούς τα είχαν πάρει έναντι των θυσιών που έκαναν για την πατρίδα, ήτοι ανάπηροι πολέμου ή άλλοι αναξιοπαθούντες και ανάμεσά τους φυσικά κάποιες υπηρεσίες φύτευαν τους δικούς τους ανθρώπους να βλέπουν και να ακούνε την πόλη. Το ίδιο ίσχυε και στους κεντρικούς δρόμους όπου τους όργωναν δεκάδες λαχειοπώλες, άλλοι επαγγελματίες κι άλλοι αναγκασμένοι για ένα μεροκάματο. 

Όλο αυτό το πλήθος έδινε ένα ξεχωριστό χρώμα στην πόλη και συντηρούσε τις ελπίδες πολλών ότι μια μέρα θα τους ευνοούσε η τύχη και θα  αλλάξουν επιτέλους τη ζωή τους.

Εκείνη η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί αφ’ ενός γιατί πρώτα – πρώτα άλλαξε ο τζόγος και τα λαχεία μοιάζουν τόσο απαρχαιωμένα που ελάχιστοι μόνο τους δίνουν σημασία και τούτο έχει ως αποτέλεσμα οι λαχειοπώλες να αποτελούν πλέον σπάνιο είδος και εικόνα της πόλης και ασχολούνται ακόμη με αυτά να είναι ηλικιωμένοι που μάλλον συμπληρώνουν τα ένσημα για να βγουν στη σύνταξη. Μέχρι τότε θα βλέπουμε που και που κανέναν και θα μας θυμίζει την εποχή που κάθε Τρίτη που κλήρωνε το Λαϊκο Λαχείο στην υπόγεια Ομόνοια οι φωνές για τον τυχερό λήγοντα  ακούγονταν μέχρι τα Χαυτεία και την πλατεία Λαυρίου.

Ο άλλος λόγος που περιορίστηκαν τα λαχεία είναι ο ηλεκτρονικός τζόγος, με διαθέσιμα πλείστα όσα προϊόντα τύχης  που γίνεται πλέον σε κλειστούς χώρους και μέσω υπολογιστών μακριά από τα μάτια των περίεργων και του κόσμου που έβαζε πάντα λίγα χρήματα στην άκρη να πάρει κάθε εβδομάδα μια τετράδα λαχείων ή και ένα δελτίο καμιά φορά από συνήθεια και περίμενε από τον λαχειοπώλη να του πει μια μέρα την μεγάλη είδηση. Στις μέρες μας και μετά από δέκα χρόνια οικονομικής ύφεσης κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο κι έτσι και οι ελπίδες στέγνωσαν και μαζί τους η εικόνα του λαχειοπώλη.

ΑΘΗΝΑ, 07032019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 06032019 σελ. 33