ΚΑΙ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΤΙΑ…

Σε ένα δέντρο βλέπουμε συνήθως τον κορμό, τα κλαδιά, τα φύλλα, τους ανθούς και τους καρπούς του και ποτέ τη ρίζα του η οποία, ανάλογα με το είδος ποικίλλει στη μορφή και διακλαδώσεις στο χώμα. Ούτε και όταν πεθάνει το δέντρο βλέπουμε τις ρίζες του οι οποίες κι αυτές μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα σαπίζουν και γίνονται λίπασμα, ανάλογα πάλι με το είδος των δέντρων. Συμβαίνει όμως καμία φορά από κατολίσθηση ή το άνοιγμα ενός δρόμου σε πλαγιερό μέρος να αποκαλυφθούν οι ρίζες του χωρίς αυτό να πεθάνει και να μείνουν στον αέρα και σιγά – σιγά αυτές αποκτούν την υφή και την όψη του εξωτερικού φλοιού του κορμού. 

Τότε αποκαλύπτεται μέρος του ριζικού συστήματος του δέντρου το οποίο εντυπωσιάζει με την ποικιλία του και τα σχήματά του. Ιδιαίτερη δε εντύπωση προκαλούν ορισμένες τρύπες οι οποίες μοιάζουν με μάτια –σαν αυτά που έχει το υπέργειο τμήμα του κορμού- και οι οποίες προκαλούνται από το σβήσιμο ορισμένων αδύνατων κλάδων ή ριζών. Το γεγονός επιβεβαιώνει την άποψη ότι το δέντρο θέλει να βλέπει και μέσα στο χώμα που προχωρούν οι ρίζες του και να μην πηγαίνει στα τυφλά… 

(Οι φωτογραφίες στον παλιό δρόμο του χωριού μου και οι ρίζες από μια καστανιά που έμειναν εκτεθειμένες αλλά συνέχισαν να κρατάνε στη ζωή το δέντρο μέχρι σήμερα και να βλέπουν και έξω από το χώμα). 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 28022015

ΕΝΑ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟΜΑΝΑΣΤΡΟ

Η θέση που χτίστηκε  στρατηγική· κανένας όμως δεν ξέρει πότε και από ποιόν θεμελιώθηκε στην περιοχή που λέγεται Παλιομανάστρο το σπίτι των Ρηγαίων στο ξάγναντο πάνω από τη στροφή του Σπερχειού και απέναντι στον Άγιο Γεώργιο το οποίο από τη θέση του επιβλέπει τις κινήσεις εχθρών και φίλων που έρχονταν από τον κάμπο για να διαβούν προς την Ευρυτανία.  Εικάζεται πως ήταν και η τελευταία αναλαμπή ενός μικρού οικισμού κοντά στο μοναστήρι που υπήρχε κάποτε εκεί κοντά και μόνο από τα θεμέλια που έχουν πνίξει οι θάμνοι και τα δέντρα και ελάχιστα πλέον διακρίνονται μπορεί να το υποθέσει.

Τελευταίος των Ρηγαίων, ο οποίος στα νεότερα χρόνια άλλαξε το όνομά του σε Σιακώνης, ήταν ο Σεραφείμ, και πήγαινε τακτικά εκεί και φρόντιζε λίγο τα χωράφια και έσκαβε μάλιστα μήπως και ανακαλύψει μέσα στο χώμα κάποια περισσότερα στοιχεία για την ιστορία του τόπου του. Μετά το θάνατό του πριν από λίγα χρόνια κανένας πλέον δεν αναφέρεται στο Παλιομανάστρο, ούτε οι συντοπίτες από τον Άγιο Γεώργιο που όταν είχαν κάποια κοπαδάκια τα αμόλαγαν απέναντι ενδιαφέρονται πια και είμαι βέβαιος πως θα ξεχαστεί και αυτός ο τόπος ο οποίος πρέπει να ήταν κάποτε ιερός για κάποιες γενιές συγχωριανών, όπως ξεχάστηκε και η Βαθιά Λάκα πιο πέρα από το Παλιομανάστρο όπου κατοικούσαν οι Ποντικαίοι. 

Προχθές επιχείρησα να πλησιάσω το Παλιομανάστρο και να δω το παρατημένο σπίτι αλλά διάλεξα άσχημη στιγμή γιατί ο φουσκωμένος Σπερχειός με εμπόδισε και το άφησα για άλλη φορά, όταν θα πέσουν τα νερά και είναι δυνατή η διάβαση του ποταμού…

ΥΓ. Εκτός από την καταγραφή των παλιών οικισμών και εγκαταστάσεων των προγόνων συγχωριανών μου στις πλαγιές του Τυμφρηστού στην οποία έχω αφιερωθεί τις τελευταίες ημέρες και τούτο, επειδή με βοηθάει ο γυμνός από βλάστηση τόπος προσπαθώ παράλληλα να «διαβάσω» τις διαδρομές των ανταρτών του ΔΣΕ στην περιοχή και συγκεκριμένα της ΙΙ Μεραρχίας Ρούμελης με αρχηγό τον Διαμαντή και συγκεντρώνω στοιχεία για την αιματηρή κατάληψη του Αγίου Γεωργίου κάτι που η σιωπή ακόμη βαριά σκεπάζει και αποτρέπει…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 26022015

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΕΙΠΙΟ

Είναι το ερείπιο της φωτογραφίας ένα από τα στοιχεία της υπαίθρου της Δυτικής Φθιώτιδας που μου αρέσει αλλά ποτέ, στις πέντε δεκαετίες που πηγαινοέρχομαι από το χωριό στη Λαμία ή την Αθήνα δεν είχα σταματήσει να το δω από κοντά. Βρίσκεται έξω από το χωριό Βίτωλη και το θυμάμαι κάποτε να είναι ζωντανό καθώς στέγαζε τα εργαλεία του νοικοκύρη του και τη χορτονομή αλλά αφότου αυτός παραιτήθηκε ή έσβησε, το χειροποίητο καλύβι άρχισε να λιώνει και σιγά – λύγησε. 

Τρύπησε η στέγη, έπεσαν τα κεραμίδια, διαβρώθηκαν οι τοίχοι, έρεψαν και έπεσαν στο χώμα. Κάποιοι πήραν λίγες πέτρες, αυτές που ήταν πελεκημένες και άφησαν τις άλλες σωρό να τις πνίγουν τα χορτάρια και η αγριοσυκιά που ρίζωσε στα θεμέλια του. Μια πλευρά του, η δυτική με το παράθυρο που έβλεπε στο δρόμο και στον ποταμό Σπερχείο στέκει ακόμη όρθια και πολύ σύντομα φαντάζομαι πως κι αυτή θα σωριαστεί και σε λίγα χρόνια κανένας δεν θα ξέρει ότι υπήρχε εκεί...

Πάνε χρόνια που σταμάτησα να το παρακολουθώ γιατί με στεναχωρούσε η ιδέα της εγκατάλειψης και χθες σταμάτησα γιατί το κάδρο της φθοράς μέσα σε ένα τοπίο βροχής συμπλήρωνε με τη λεπτή μελαγχολία της μια ανθισμένη αμυγδαλιά, δαρμένη από τη βροχή. Δεν την είχα παρατηρήσει ποτέ γιατί ίσως ήταν χαρούμενη ή δεν την είχα δει να λάμπει με τα λουλούδια της και τη γνώρισα σε μια δύσκολη στιγμή και για την ίδια.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 25022015

Η ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΟΥ

Η κατολίσθηση πάνω από το δρόμο Καρπενήσι – Προυσός έχει καθαριστεί και ο δρόμος είναι καθαρός…

Ασφαλώς και θα ακούσατε πως τις προηγούμενες ημέρες των μεγάλων βροχών, ένα κομμάτι του βουνού γλίστρησε και καταπλάκωσε τμήμα του δρόμου που οδηγεί από το Καρπενήσι στον Προυσό και τραυμάτισε λιγάκι την γέφυρα στα Διπόταμα, χωρίς ευτυχώς να έχουμε θύματα καθώς κανένα αυτοκίνητο δεν περνούσε από εκεί εκείνη τη στιγμή. Η είδηση έτρεξε αρκετά στα ΜΜΕ και ενημερώθηκαν οι οδηγοί που είχαν προορισμό τον Προυσό ή παραπέρα να επιλέξουν άλλο δρομολόγιο μέχρι που οι αρμόδιες υπηρεσίες καθαρίσουν τον δρόμο και να τον παραδώσουν ασφαλή στην κυκλοφορία – πράγμα που έγινε αμέσως σχεδόν μιας και η κατολίσθηση στερούσε και τη Μονή Προυσού από προσκυνητές.

Το σμίξιμο του Καρπενησιώτη (αριστερά) με τον Κρικελοπόταμο (δεξιά) που οι δυο τους δημιουργούν την ατίθασο Τρικεριώτη που καταλήγει στη λίμνη Κρεμαστών. Η διαφορά στο χρώμα των νερών τους είναι εμφανής καθώς οι Καρπενησιώτης μαζεύει νερά από περιοχές όπου παρατηρείται έντονη η δραστηριότητα των ανθρώπων ενώ ο Κρικελοπόταμος από παρθένα και απάτητα μέρη. 

Με αυτές τις εντυπώσεις λοιπόν μιας και βρέθηκα αυτές τις ημέρες στο χωριό πήγα να δω τι έγινε και χάρηκα την άμεση αντιμετώπιση του ζητήματος. Δεν είμαι τεχνικός να κρίνω τι έγινε και προκάλεσε την κατολίσθηση αλλά δεν μπορώ να μην προβάλλω πάλι την άποψη, άποψη που καλλιεργήθηκε από την εμπειρία της παρατήρησης των βουνών ότι αυτό που έγινε οφείλεται στην υφή των πετρωμάτων της Πίνδου ολόκληρης (ιδίως αυτά που επικάθονται σε στρώματα φλύσχη και τα οποία όταν μουσκέψουν πολύ, γλιστράνε και έτσι κατεβαίνουν τα βουνά στα ποτάμια και τα φράζουν και δημιουργούν καμιά φορά και μικρές λίμνες. Κάθε χρόνο και ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πολλές βροχοπτώσεις γίνονται δεκάδες μικρές και μεγάλες κατολισθήσεις σε όλα τα βουνά αλλά κανένας δεν τους δίνει σημασία αφού όλος ο τόπος είναι έρημος από ανθρώπους και μόνο σαν κλείσει κάποιος κεντρικός δρόμος αρχίζουν τις φωνές και ζητούν βοήθεια. Το ίδιο δεν δίνουν σημασία σε όλα τα χωριά και στα νερά που έχουν παρατήσει να μουλιάζουν τα χωράφια ακόμα και δίπλα στα καινούργια εξοχικά που έχουν χτίσει. Λένε καμιά κουβέντα αλλά μόλις πιάσει η άνοιξη το ξεχνάνε και έτσι η κατάσταση διαιωνίζεται μέχρι κάποια μέρα ένα χωριό να έχει την τύχη του Μικρού Χωριού που το 1963 θάφτηκε κάτω από την κατολίσθηση.

Ο Τρικεριώτης που προέκυψε από το σμίξιμο του Καρπενησιώτη και του Κρικελοπόταμου, περνάει γαλάζιος (επειδή τα νερά του Κρικελοπόταμου είναι περισσότερα) κάτω από την ωραία παλιά γέφυρα η οποία όσο φορτώνεται χρόνια τόσο πιο όμορφη γίνεται…

Το ζήτημα των κατολισθήσεων στα βουνά της Ευρυτανίας και τα Άγραφα έχει πολλές πλευρές αλλά δεν είναι εδώ ο χώρος να αναλυθεί και κυρίως πώς να αντιμετωπιστεί. Τούτο προτάσσει ένα άλλο τρόπο ανάγνωσης της παρατημένης υπαίθρου και των προτεραιοτήτων που δίνει σ’ αυτό η πολιτεία αλλά κυρίως οι τοπικές κοινωνίες – αν αυτές ανασαίνουν ακόμη.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 24022015

ΣΤΟΝ ΜΑΡΛΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Οι προτομές του Γιαννούλη Χαλεπά και του Νίκου Σκαλκώτα στην είσοδο του Μαρλά

Την Τήνο την «ανακάλυψα» μόλις πριν από δυο χρόνια, αφού περπάτησα όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου και κάνα δυο του Ιονίου, βρήκα έναν τόπο που πράγματι με συγκινεί και από τότε κάνω αρκετά ταξίδια εκεί και δουλεύω πάνω σε μια έκδοση που αν πάνε καλά τα πράγματα θα είναι έτοιμη πριν το καλοκαίρι και τότε θα την κρίνουμε…

Ο Παναγιώτης Σκαλκώτος, ο τελευταίος λατόμος πράσινου μαρμάρου

Ένα τέτοιο εγχείρημα φυσικά και δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου και ευτυχώς αρκετοί καλοί φίλοι από την Τήνο με υποστηρίζουν σε πολλά πράγματα και κυρίως στις πληροφορίες καθώς και σε άλλα πρακτικά ζητήματα και τους οποίους θα σας τους συστήσω σιγά – σιγά όλους στην πορεία του έργου. Σήμερα όμως περιοριστώ στη Μαίρη Καρατζά – Χατζή, τεχνικό τύπου την οποία γνωρίζω από την εποχή που η μεγάλη Ελευθεροτυπία ήταν ακόμη στην οδό Κολοκοτρώνη και συνεργαστήκαμε μαζί τόσα χρόνια.

αΟι εξελίξεις στο χώρο των εφημερίδων τα τελευταία χρόνια μας απομάκρυναν αλλά χάρη στο Facebook ανακτήσαμε επικοινωνία και στις αρχές του μήνα συναντηθήκαμε στην Τήνο όπου είχε πάει με τον άντρα της Κώστα για τα «Φαναράκια» και μετά από αυτά επισκεφθήκαμε το χωριό του πατέρα της, στο βόρειο μέρος του νησιού, τον Μαρλά που δεν είχα καταφέρει μέχρι σήμερα να πάω. Ο καιρός βέβαια δεν ο ιδανικός για κάτι τέτοιο αλλά η σύντομη επίσκεψη ήταν αρκετή να μου γεννηθεί η επιθυμία να περπατήσω με την πρώτη ευκαιρία, όσο μπορώ περισσότερο αυτόν τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα τόπο με την άγρια ομορφιά και τα διάσπαρτα παντού σημάδια των ανθρώπων πάνω στα στοιχεία του τόπου.

Ο Παναγιώτης Σκαλκώτος με τη Μαίρη Καρατζά - Χατζή στο Μουσείο

Με την Μαίρη και τον Κώστα επισκεφθήκαμε και το παλιό δημοτικό σχολείο του Μαρλά, το οποίο ο δραστήριος «Προοδευτικός Σύλλογος Μαρλά – Μαμάδου» που η Μαίρη είναι Γενική Γραμματέας, έχει μετατρέψει σε «Μουσείο εργαλείων μαρμάρου» και «Πολιτιστικό Κέντρο» καθώς και σε ένα μικρό ξενώνα για τους επισκέπτες του χωριού. Εκεί συναντήσαμε και τον Παναγιώτη Σκαλκώτο, μόνιμο κάτοικο του Μαρλά ο οποίος είναι ένας από τους τελευταίους λατόμους των λατομείων μαρμάρου που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή του Μαρλά και μας μίλησε για τα εργαλεία που φιλοξενεί το μουσείο. Σημειώνουμε πως το Πολιτιστικό Κέντρο φιλοξενεί επίσης και έργα ζωγραφικής της Μαίρης η οποία μάλιστα είχε πρωτοστατήσει στη διοργάνωση έκθεσης ζωγραφικής γυναικών ζωγράφων από το νησί κατά το περσινό καλοκαίρι.

Η Μαίρη Καρατζά - Χατζή κάτω από το μεγάλο άγαλμα του λατόμου της Τήνου

Φεύγοντας από τον Μαρλα, σταθήκαμε στην στροφή με την ωραία θέα απέναντι από το χωριό όπου έχουν στηθεί οι προτομές δυο σπουδαίων Τηνιακών που κατάγονται από την περιοχή, του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά και του συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα καθώς και μεγάλος ανδριάντας του μαρμαρά, έργο που τιμά όλους τους μαρμαράδες που από την αυγή της ιστορίας μέχρι τις ημέρες δούλεψαν στα λατομεία της τηνιακής Εξωμεριάς…

ΑΘΗΝΑ, 16022015

http://www.tinos360.gr
http://www.tinos.biz
http://www.vincenzo.gr

ΤΑ ΧΟΙΡΟ(ΦΑΓΙΑ) ΣΤΑ ΥΣΤΕΡΝΙΑ…

Στα Υστέρνια, ένα ωραίο χωριό στην λεγόμενη Έξω Μεριά της Τήνου με απέραντη θέα στο πέλαγος η οποία εκείνη την ημέρα ήταν περιορισμένη λόγω της κακοκαιρίας και κυρίως της αφρικάνικης σκόνης που είχε θολώσει εντελώς την όραση, πήγα για πρώτη φορά και τούτο εξαιτίας της γιορτής των «Χοιροσφαγίων», μια παραδοσιακή εορτή που τιμούν ιδιαίτερα στην Τήνο και έχει να κάνει με τη σφαγή των χοίρων ενόψει των Χριστουγέννων. 

Εξαιτίας διάφορων στενάχωρων γεγονότων που έθλιψαν τον τελευταίο καιρό το χωριό η γιορτή αυτή δεν έγινε στον καιρό της την περίοδο των εορτών αλλά δεν μπορούσε να λησμονηθεί κι έτσι ονομάστηκε «Χοιροφάγια» και ορίστηκε να εορταστεί την 1^η Φεβρουαρίου μαζί με την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου των Ιστερνιωτών «Η Αγία Παρασκευή» και έγινε στο ωραίο παλιό δημοτικό σχολείο του χωριού με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου ο οποίος έκατσε στο τραπέζι που στρώθηκε στη μεγάλη αίθουσα και γλέντησε όλο το απόγευμα εκείνης της ημέρας συνοδεία μουσικής που έπαιξαν οι Νίκος Μάλλιαρης (βιολί) και Οδυσσέας Τσούμπος (λαγούτο). 

ΑΘΗΝΑ, 10022015

http://www.tinos360.gr
http://www.tinos.biz
http://www.vincenzo.gr

ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΣΤΟ ΚΤΙΚΑΔΟ

Η περιφορά της εικόνας της Παναγίας την ημέρα της Υπαπαντής στο Κτικάδο

Δεν μπορούσα να λείψω την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου και από την λειτουργία της Υπαπαντής στο ωραίο χωριό Κτικάδος όπου μετά από μια λαμπρή λειτουργία στην εκκλησία της Παναγίας με την εξαιρετική μαρμάρινη είσοδο, ακολούθησε περιφορά της εικόνας της Παναγίας της Μεγαλομάτας όπως λέγεται στους δρόμους του χωριού. Μετά την επιστροφή της εικόνας στην εκκλησία, χωριανοί και επισκέπτες μοιράστηκαν στα σπίτια του χωριού όπου κατά την παράδοση, είχαν στρωθεί τραπέζια με όλα τα καλά του κόσμου και σύμφωνα με το έθιμο που θέλει αυτή η γιορτή, έπρεπε να περάσουν απ’ όλα…

Η περιφορά της εικόνας της Παναγίας την ημέρα της Υπαπαντής στο Κτικάδο

Το εορταστικό τραπέζι στην ταβέρνα "Το Αγνάντι".

ΑΘΗΝΑ, 10022015

http://www.tinos360.gr
http://www.tinos.biz
http://www.vincenzo.gr

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ….

Κάθε φορά που ακούω για χιονοπτώσεις ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, σκέφτομαι τους ανθρώπους που είναι μόνοι τους στα ορεινά χωριά και στα μικρά νησιά που πολλοί απ’ αυτούς νιώθουν η πραγματικά είναι αποκλεισμένοι αλλά στην άκρη της σκέψης μου, υπάρχει χώρος και για τα κοτσύφια που γι’ αυτά τελειώνουν τα αποθέματα των καρπών και ο πάγος δυσκολεύει πολύ αυτόν τον καιρό την επιβίωσή τους. (Η φωτογραφία από την Πρωτοχρονιά που ακόμη οι πυράκανθοι στο Πάρκο Καλατζή ήταν γεμάτοι καρπό).

ΑΘΗΝΑ, 10022015

ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

Στους δρόμους της πόλης το μάτι είναι ελεύθερο να διαβάζει μέχρι το βάθος τις εικόνες που βρίσκει μπροστά του και αν έχει και προηγούμενες, τότε προχωρά και σε συγκρίσεις για όσα συνέβησαν από την προηγούμενη μέχρι τη σημερινή ματιά.

Το δύσκολο για το μάτι είναι να εισχωρήσει στα ενδότερα, ιδίως των παρατημένων σπιτιών και με όσα βλέπει στο εξωτερικό τους κάνει υποθέσεις και σκηνογραφεί αυτά που θα ήθελε να δει μέσα σε μια άδεια κάμαρα ή ένα σαλόνι με την προϋπόθεση βέβαια αυτά να είναι προσβάσιμα από τον δρόμο. Την ευκαιρία αυτή δίνουν καμιά φορά οι διαλυμένες εξώπορτες που χάσκουν προς το εσωτερικό κι από εκεί αφήνουν και λίγο φως να μπει και να φωτίσει όπως μπορεί τους κλειστούς χώρους και τα ξεχασμένα αντικείμενα που φιλοξενούν. Όπως στην οδό Αισχύλου πάλι, στου Ψυρρή, όπου χθες, καθώς πέρασα το φακό μου μέσα από τα κάγκελα της κλειστής πόρτας ενός καταστήματος που δεν ξέρω τι ήταν και μέσα στο μισοσκόταδο είδα τη ζωγραφιά μιας γυμνής γυναίκας να βγαίνει σαν τζίνι μέσα από ένα μπουκάλι και να ανεβαίνει σαν οπτασία προς την οροφή όπου οδηγεί και μια σκάλα και στο φως της ταράτσας. 

ΑΘΗΝΑ, 09022015

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

Όταν φεύγουν οι νοικοκυραίοι και τα εγκαταλείπουν οι νοικάρηδες, τα σπίτια μελαγχολούν, κλείνονται στον εαυτό τους και δεν είναι λίγες οι φορές που η βαριά σιωπή τα οδηγεί στην αυτοκτονία, ήτοι την ξαφνική κατάρρευση. Αυτό φοβούνται οι διπλανοί και αφού εξαντλήσουν την αναζήτηση στο ληξιαρχείο να βρουν κάποιο κληρονόμο να αναλάβει την ευθύνη καλούν τις υπηρεσίες του Δήμου οι οποίες το περιφράζουν με τσίγκους και το απομονώνουν οριστικά από τη ζωή της γειτονιάς σαν ποτέ να μην υπήρξε.

Οι μόνες ψυχές που το επισκέπτονται, αυτό το νεκρό σημείο στην πόλη, είναι τα ποντίκια και οι γάτες και αυτές βγαίνουν απ’ εκεί μόνο να αναζητήσουν φαγητό στα σκουπίδια από τα παρακείμενα ταβερνεία γιατί εκεί κάτω, στην οδό Αισχύλου, στου Ψυρρή η τελευταία αναλαμπή της γειτονιάς ήταν οι διασκεδάσεις στην εποχή της ευμάρειας και τώρα οι Κυριακές μοιάζουν σαν κάθε ημέρα της εβδομάδας και οι νύχτες σαν σε συνοικισμό σε μακρινό προάστιο…   

ΑΘΗΝΑ, 09022015

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ ΣΤΟΝ ΤΡΙΠΟΤΑΜΟ ΤΗΝΟΥ

Ο Τριπόταμος όπως φαίνεται από το μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας

Ένα από τα πιο όμορφα και παλιά χωριά της Τήνου είναι ο Τριπόταμος· μια φωλιά σπιτιών σε μια πλαγιά κάτω από το επιβλητικό Ξώμπουργο με θέα προς τη Χώρα της Τήνου και τη θάλασσα προς το νότο που πήρε τ’ όνομά του επειδή τα θεμέλιά του είναι στις πηγές τριών ποταμών – λαγκάδια στα μέτρα της Τήνου αλλά κατ’ ευφημισμόν καλούνται έτσι να δροσίζεται περισσότερο ο νους παρά ο τόπος των άνυδρων νησιών του Αιγαίου.

Οι ιερείς που ευλόγησαν το κρασί στη γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Εκεί λοιπόν, στον περίκλειστο από τον νησιωτικό χειμώνα Τριπόταμο, την περασμένη Κυριακή 1η Φεβρουαρίου, στην εορτή του Αγίου Τρύφωνα του προστάτη των αμπελιών, των κήπων και των χωραφιών, οι αμπελουργοί του χωριού κάλεσαν  όλους τους χωριανούς και τους επισκέπτες του Τριποτάμου να συμμετάσχουν στο εορταστικό τραπέζι που έστρωσαν μετά τη λειτουργία και τον αγιασμό στην ωραία αίθουσα δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας (Εισόδια Θεοτόκου) και να δοκιμάσουν τα καινούργια κρασιά που φέρνουν επί τούτου εκεί οι παραγωγοί και να συμμετάσχουν σε ένα ευγενή διαγωνισμό.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Ο Κώστας και η Μαίρη Χατζή στη γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Το πλούσιο τραπέζι που στρώθηκε με ωραία φαγητά τα οποία μαγείρεψαν οι γυναίκες του χωριού ευλογήθηκε όπως και το κρασί από τους τρεις ιερείς που λειτούργησαν νωρίτερα και μετά το καλωσόρισμα από τον αμπελουργό Δημήτριο Σιώτο γιατί ο πρόεδρος ήταν ασθενής και τον Κάρολο Μέγκουλα, πρόεδρο του Συλλόγου Τριποταμιτών και Σμεραδιανών ο «Κάβος», άνοιξαν τα μπουκάλια που έφεραν οι παραγωγοί και όλοι τους ευχήθηκαν καλή και γόνιμη χρονιά για τους ίδιους και τα αμπέλια τους. Εξυπακούεται ότι όλα τα κρασιά που φέρνουν οι παραγωγοί είναι εξαιρετικά και το γεγονός ότι δύσκολα μπορούν να τα δοκιμάσουν όλα και να αποφανθούν, η επιλογή έγινε με κλήρωση κι εφέτος τη διάκριση πήρε ο Αλβέρτος Αλικάρης ο οποίος λόγω ασθένειας δεν ήταν παρών.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η Ουρανία Διαμαντοπούλου με τον Κώστα και τη Μαίρη Χατζή στη γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

 

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Οι γυναίκες από τον Τριπόταμο που μαγείρεψαν στη γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Ο θρησκευτικός και μη κερδοσκοπικός Σύλλογος Αμπελουργών Τριποτάμου «Ο Άγιος Τρύφων» ιδρύθηκε το 2002 όταν μετά από τη μεγάλη ανομβρία εκείνης της χρονιάς ετέθη θέμα φροντίδας και προστασίας των αμπελώνων και σκοπό έχει την καλλιέργεια, ανάπτυξη, διάδοση και διατήρηση των παραδοσιακών ποικιλιών σταφυλιού που υπάρχουν ακόμη στην Τήνο, όπως ροζακί, κουμαριανό, ασπρούδι, ασπροποταμίσιο, σκαθάρι, τσαούσι κ.ά.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Η γιορτή των αμπελουργών την ημέρα του Αγίου Τρύφωνα στον Τριπόταμο Τήνου.

Ο Τάσος Αναστασιάδης με μια ρωσίδα καθηγήτρια.

Η Ουρανία Διαμαντοπούλου με ένα μπουκάλι κρασί της φετινής παραγωγής τους

 Ο Σύλλογος των Αμπελουργών φροντίζει για την διατήρηση, επισκευή και λειτουργία ορισμένων βρυσών και στα χρόνια της λειτουργίας του έφτιαξε την παλιά βρύση του Αγίου Ιωάννη Παγκά δίπλα στο δρόμο Τριπόταμου – Καρυάς καθώς και τις βρύσες στις τοποθεσίες Μακελίνη και Τραούνα. Σε αυτές τις βρύσες μετά τις εργασίες της συντήρησή τους τοποθετούν ανάγλυφη μαρμάρινη εικόνα του Αγίου Τρύφωνα και ένα καντηλάκι για να ανάβουν όσοι τις επισκέπτονται. Βασικό επίσης στοιχείο του Συλλόγου, στον οποίο πρόεδρος είναι πάντα ο πιο ηλικιωμένος αμπελουργός του Τριποτάμου, είναι η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του οι οποίο είναι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού. Χαρακτηριστικό μάλιστα της αλληλεγγύης είναι η περίπτωση του τωρινού προέδρου, Πέτρου Αλικάρη που είναι στο νοσοκομείο και το κλάδεμα του αμπελιού του για να μην μείνει πίσω θα το κάνουν τις ημέρες που ακολουθούν οι όλοι μαζί οι συγχωριανοί του. 

ΤΗΝΟΣ,08022015


http://www.tinos360.gr
http://www.tinos.biz
http://www.vincenzo.gr