Θεσμικά σχεδόν, κάθε χρόνο και ιδιαίτερα όταν το Πάσχα των καθολικών προηγούνταν του ορθοδόξου, το σύνθημα για τον ερχομό της άνοιξης, για τον νεανικό ανδρικό τουλάχιστον πληθυσμό της πόλης και για όσους ασχολούνται με τον τουρισμό ,ήταν τα αλλοδαπά κορίτσια τα οποία πλημμύριζαν τους δρόμους του ιστορικού κέντρου και ειδικά της Πλάκας και φυσικά το χώρο γύρω και πάνω από την Ακρόπολη και τα μουσεία της πόλης.
Όλος αυτός ο χαρούμενος θηλυκός κόσμος που ήταν και ανοιξιάτικα ντυμένος σε σχέση με τα δικά μας κορίτσια της πόλης που αν δεν περάσει το Πάσχα δεν βγάζουν τα βαριά ρούχα τους, ήταν η χαρά των ανδρικών βλεμμάτων και των καταστημάτων με τουριστικά είδη. Φυσικά και από την πλευρά των κοριτσιών υπήρχε μια μικρή ανταπόκριση προς αυτά τα τολμηρά βλέμματα των ανδρών, γιατί κι αυτά έρχονταν δασκαλεμένα περί των εκφράσεων του ελληνικού ερωτισμού και ήξεραν πολύ καλά τι σημαίνει η διάσημη λέξη «καμάκι»! Αλλά είπαμε, επρόκειτο για ομάδες κοριτσιών από σχολεία και πανεπιστήμια τα οποία συνοδεύονταν από αυστηρούς καθηγητές και έτσι δεν δημιουργούνταν κανένα επεισόδιο. Έτσι πήγαιναν τα πράγματα μέχρι πέρσι πάνω κάτω που η κρίση δεν είχε ρίξει σε βαθιά κατάθλιψη τον πληθυσμό όλης της πόλης και φυσικά τους άνδρες που όπως παρατηρώ, ακόμη και μια αλλοδαπή καλλονή να περάσει δίπλα τους ούτε καν γυρίζουν να την κοιτάξουν γιατί έχουν να ασχοληθούν με ένα σωρό άλλα επιτακτικά πράγματα στη ζωή και έχουν ξεχάσει εντελώς το «καμάκι» και τα όλα τα συμπαρομαρτούντα αυτού του ρόλου.
Δεν είμαι από αυτούς που μπορώ να πω τι λένε γι’ αυτό τα αλλοδαπά κορίτσια που και σήμερα είδα να πλημμυρίζουν το Μοναστηράκι και να προσπαθούν να γνωρίσουν όχι μόνο τις ομορφιές και τα αρχαία αυτής της πόλης. Δεν ξέρω τι μπορεί να λένε και φυσικά ανησυχώ για το αν θα συνεχίσει να υπάρχει πια στο λεξιλόγιό τους η λέξη «καμάκι» όταν βλέπουν από τους άντρες της πόλης μόνο πλάτες και σκυμμένα, γεμάτα σκέψεις κεφάλια… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου