ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΤΩΝ ΜΑΤ

Δεν μπορώ όμως να μη σταθώ σε δυο - τρία πράγματα που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση σήμερα, όσον αφορά την νευρικότητα εν γένει και την επιθετικότητα που έδειξαν κάποιες στιγμές οι δυνάμεις καταστολής, ήτοι τα ΜΑΤ σε χακί ή μπλε περιβολή. Δεν το είχαν για τίποτα να αδειάζουν τα όπλα ψεκαστήρες επάνω στους διαδηλωτές και να πετάνε χημικά τα οποία όντως είναι πιο ισχυρά από άλλες φορές και δεν διαλύονται ούτε με θύελλα.

Η κορυφαία όμως στιγμή τους ήταν όταν περικύκλωσαν στο Σύνταγμα την Ομάδα Περίθαλψης που έχουν συστήσει από τον Ιούνιο του 2010 εθελοντές πολίτες (τους βλέπουμε πάντα με τις κόκκινες φόρμες και το ιατρικό σήμα να δίνουν το παρόν τους σε όλες τις πορείες) και παρέχουν από τότε πρώτες βοήθειες στα θύματα των ΜΑΤ και παρά τις φωνές και τις διαμαρτυρίες όλων όσων ήταν εκεί, άρπαξαν με τη βία ένα νεαρό και τον έσυραν στην κλούβα. Δεν δίστασαν μάλιστα, ένας ψηλός και ιδιαίτερα θρασύς ΜΑΤτζής να επιτεθεί σε ένα εθελοντή που τον εμπόδιζε να πιάσει το νεαρό και μαζί του, το ίδιο απειλητικά κινήθηκαν και οι υπόλοιποι ΜΑΤατζήδες λες και είχαν απέναντί τους τον σούπερ κουκουλοφόρο και όχι μια ομάδα νεαρών και κοριτσιών που παρέχουν βοήθεια.

Το γιατί το κάνουν, δεν νομίζω πως χρειάζονται εξηγήσεις...  

 ΑΘΗΝΑ 18102012

 

ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ

Όταν αλλάζουν οι συνήθειες, επόμενο είναι να έρθουν και τα απρόοπτα. Ο λόγος για τη σημερινή συγκέντρωση της ΕΣΗΕΑ και των εργαζόμενων στον Τύπο και τα ΜΜΕ γενικώς, αντί της γνωστής γωνίας, Ακαδημίας και Βουκουρεστίου, μαζευτήκαμε έξω από το βιβλιοπωλείο του Κυριακίδη στην είσοδο της «Στοάς του Βιβλίου», ως ένδειξη συμπαράστασης στους συναδέλφους που έχουν προβλήματα στα «μαγαζιά» του.

Από εκεί λοιπόν, οι μερικές εκατοντάδες συνάδελφοι πορευτήκαμε την Πανεπιστημίου στην κάθοδό της και από τα Χαυτεία προχωρήσαμε ως το Υπουργείο Εργασίας κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος όπου και διαλυθήκαμε. Καθώς δε ήταν κοντά η Κοραή και τα καφενεία της, προτιμήσαμε να αράξουμε εκεί να σχολιάσουμε τα πράγματα και να μη τρέχουμε στη Βαλαωρίτου όπου κλασσικά αναπτύσσονται τέτοιου είδους συζητήσεις.

Τι το θέλαμε; Άρχισαν σε λίγο να καταφτάνουν αστυνομικές δυνάμεις και να μας διώχνουν γιατί, όπως μάθαμε έπεσε ένα τηλέφωνο για βόμβα στη Eurobank.  Έτσι άλλοι έφυγαν ενώ ορισμένοι καταφύγαμε στο καφενείο της πλατείας και αρχίσαμε την κουβέντα χωρίς να δίνουμε σημασία σε ότι γίνονταν στην Κοραή. Κάποια στιγμή όμως ακούσαμε ένα κούφιο κρότο από την πλευρά της Κοραή και οι πιο έμπειροι, είπαν πως ήταν βόμβα.

Ρωτήσαμε αμέσως και μάθαμε πως όντως, η ειδική υπηρεσία της Αστυνομίας εξουδετέρωσε μια βόμβα και για να μη χάσουμε το θέαμα, έστω και καθυστερημένα δυο - τρεις πεταχτήκαμε ως εκεί αλλά δεν μας άφησαν να πλησιάσουμε κι έτσι δεν μάθαμε τίποτα περισσότερο ώστε να πληροφορήσουμε κι εσάς. Σημασία έχει πως δεν υπήρξαν θύματα και βεβαίως ότι ένα γεγονός, δεν μας έκανε όπως κάποιες άλλες φορές να σπάσουμε την απεργία…  

ΑΘΗΝΑ, 17102012

Η ΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΑΡΟΥ ΓΑΤΟΥ ΑΠΟ ΔΕΝΤΡΟ…

 

Χθες το πρωί καθώς πίναμε καφέ στο ωραίο μπαλκόνι του ξενοδοχείου «Αγνάντι» με την πανοραμική θέα στη λίμνη Πλαστήρα, παρακολουθήσαμε εντελώς τυχαία μια άλλη πτώση, ενός νεαρού γάτου από μια μικρή βελανιδιά πού ήταν μπροστά μας. Στην αρχή νομίσαμε πως ήταν σκίουρος, εκείνο το μαλιαρό πράγμα που κινούνταν στα κλαδιά του δέντρου. Παρατηρώντας όμως καλυτέρα, είδαμε πως επρόκειτο για ένα μικρό γάτο ο οποίος πρέπει να βρέθηκε με ένα σάλτο δυο μέτρα πάνω από το έδαφος ασκούμενος στις αναριχήσεις, οι οποίες θα είναι κομμάτι της ζωής του, για να μάθει να κυνηγάει πουλιά ή να επισκέπτεται καμιά φωλιά ή ακόμη όταν από εκεί ψηλά, θα είναι απαρατήρητος  για το άτυχο ποντίκι ή οποιοδήποτε άλλο τρωκτικό ή ερπετό περάσει από κάτω.

Ο γάτος που είδαμε χθες στο "Αγνάντι", ήταν ένας νέος γατούλης ο οποίος προφανώς έπαιζε και μάλιστα υπό την επιτήρηση της μητέρας του και χρειάστηκε να του φωνάξω να φοβηθεί για να τραβήξω τη φωτογραφία της πτώσης και τα ψιλοκατάφερα νομίζω γιατί η ταχύτητα που ανέπτυξε ήταν σχεδόν ανάλογη του Αυστριακού. Η διαφορά με αυτόν ήταν ότι όταν βρέθηκε στη γη, δεν φάνηκε και τόσο χαρούμενος αλλά έδειχε ενοχλημένος γιατί του χάλασα το παιχνίδι. Με ένα κλείσιμο του ματιού όμως, το έδωσα να καταλάβει πως δεν το ξανακάνω και του ευχήθηκα πολλά, καλά και επιτυχημένα ως προς το σκοπό τους άλματα…

 

ΚΑΡΔΙΤΣΑ 14102012

ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ…

 

 

Ανάμεσα στα παλαιά αντικείμενα που εκθέτουν προς πώληση οι ρακοσυλλέκτες, πολλές φορές υπάρχουν και ορισμένα που η αξία τους είναι ανεκτίμητη, είτε γιατί αυτά είναι μοναδικά, είτε γιατί οι άνθρωποι που τα κατείχαν ήταν πρόσωπα που έμειναν στην ιστορία.

Ένα από τα πρόσωπα της νεοελληνικής ιστορίας που πέρασαν μάλιστα και στο μύθο, είναι ο Άρης Βελουχιώτης, του οποίου ελάχιστα από τα προσωπικά αντικείμενα σώζονται γιατί ο χαμός του δεν είχε να κάνε μόνο με τη φυσική του εξόντωση αλλά, αν ήταν δυνατόν, να διαγραφεί εντελώς ο ρόλος του στην ιστορία και σιγά - σιγά να μην τον θυμάται κανείς.

Να όμως που οι διώκτες του τότε δεν τα λογάριασαν καλά και δεν έλαβαν υπ΄όψιν ότι ορισμένοι άνθρωποι, λαϊκοί καλλιτέχνες ή τεχνίτες στην περίπτωσή μας πρόλαβαν και δημιούργησαν ή κατέγραψαν πράγματα από τη δράση του που ενδεχομένως αγνοεί και η ίδια η ιστορία ή με τον τρόπο τους την συμπληρώνουν.

Έτσι έγινε και με το μαχαίρι που είδα χθες στα χέρια του Αλέξανδρου Βραχνού, ενός εκ των παλαιοτέρων ρακοσυλλεκτών της Αθήνας, στο φεστιβάλ των ρακοσυλλεκτών που έγινε στον Τεχνοχώρο του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι και το οποίο όπως μου είπε, είχε φτιάξει ένας γύφτος που ακολούθησε τον Άρη και παρέμεινε πολύ καιρό στην ομάδα του. Αυτός ο γύφτος, όπως είχε μάθει όταν το μαχαίρι έφτασε στα χέρια του, είχε κατασκευάσει πολλά μαχαίρια στη λάμα των οποίων χάραζε διάφορες σύντομες πληροφορίες, όπως αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω.

Στη μια πλευρά λοιπόν του μαχαιριού με την κοκκάλινη λαβή γράφει: «Αρχηγός του ΕΛΑΣ. Ο Άρης Βελουχιώτης - Αθανάσιος Κλάρας. Από το 1942 έως το 1945 ότε και αυτοκτόνησε στις 15-6- 1945 με τον Τζαβέλλα στη θέση Φέγγος στη χαράδρα της Μεσούντας. Τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλλα τα κρέμασαν στην πλατεία Τρικάλων στις 18-6-1945». Στην άλλη γράφει: «Στις 8-7-1943 στη Γουρίτσα,τμήμα του ΕΛΑΣ με τον έφεδρο υπολοχαγό Β. Σκιαδά (Επαμεινώνδα), συνέτριψε φάλαγγα 120 Γερμανών. Ουδείς διεσώθη. Ελασίτες έπεσαν 4: Χαματζής, Σ. Παπουτσής, Σ. Σαρδελής, Μ. Υφαντής».

Έτσι θεώρησε ο γύφτος πως κάποια πράγματα πρέπει να μείνουν στην ιστορία κι την έγραψε πάνω στο μαχαίρι που έφτιαξε κι αυτό, από χέρι σε χέρι αυτό έφτασε και στο Μοναστηράκι με άγνωστο πια που θα καταλήξει να συνεχίσει να μιλά για τον Άρη, τον ΕΛΑΣ και τις μεγάλες στιγμές που έζησαν οι Έλληνες στο μεγάλο αντιστασιακό τους αγώνα…

ΤΟ ΜΠΟΥΡΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ…

Για όσους δεν ξέρουν τι εστί «μπουρί», τους πληροφορώ ότι πρόκειται για μια σωλήνα με ευτελές συνήθως μέταλο (τσίγκο από την ανακύκλωση) η οποία προσαρμόζεται στη σόμπα ή στη θερμάστρα και μέσω της οποίας, ο καπνός που παράγεται οδηγείται στο εξωτερικό του δωματίου γιατί αλλιώς θα πνίξει αυτούς που είναι μέσα και ζεσταίνονται. Αναλόγως δε της διαμέτρου της σωλήνας, έχει και άλλη ονομασία στο εμπόριο ενώ πολλές φορές απαντάται και σε έκδοση με αλουμίνιο που είναι λίγο ακριβότερο ενώ για αποφεύγει το μπούκωμα από τον αέρα, ο κατασκευαστής επιννοεί διάφορες συνθέσεις, όπως αυτό που βλέπεται σε ένα σπίτι στην Καστανιά Ευρυτανίας, δίπλα από την κατάφωρτη συκιά με τα άσπρα σύκα.

Το μπουρί σημαιώνουμε, είναι ένα συνηθισμένο στοιχείο στα παραθύρια των χωριών σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, λιγότερο στα νησιά και ο καπνός που βγαίνει από μέσα του, προέρχεται είτε από ξύλα, είτε από πετρέλαιο που εσχάτως έχει γίνει είδος πολυτελείας...