ΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

 

Πόσα χρόνια θυμόμαστε εμείς που ζούμε κάπως κοντά στο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο την οδό Τοσίτσα, ένα μοναδικό δρόμο στην Αθήνα, να εξελίσσεται σε ανοιχτό χώρο εμπορίας ναρκωτικών και οικόπεδο όπου έλιωναν καθημερινά τόσοι και τόσοι άνθρωποι μπροστά στα μάτια των περαστικών, των τουριστών και φυσικά των αρχών που υποτίθεται ότι είναι επιφορτισμένες να αντιμετωπίζουν τέτοια δύσκολα προβλήματα.

Τα χρόνια είναι πολλά και το πρόβλημα μεγάλωνε μέχρι που φέτος η Αστυνομία, δυστυχώς η Αστυνομία και όχι κάποια άλλη αρχή κοινωνικού ή υγειονομικού ενδιαφέροντος, άδειασε με τον γνωστό τρόπο της την Τοσίτσα από χρήστες και εμπόρους και κάθε άλλο άτομο που συμπλήρωνε το μωσαϊκό της εξαθλίωσης και της απελπισίας. Έτσι από τους «θαμώνες» της Τοσίτσα κάποιοι μεταφέρθηκαν στους παρακάτω, προς τη Βάθης δρόμους ενώ πολλοί άλλοι πιθανόν να ακουλούθησαν άλλους, καθόλου σίγουρα ενδεικντόμενους δρόμους.

Έτσι στον σιωπηλό πλέον δρόμο που μπορούν άνετα και χωρίς κανένα φόβο να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους  οι υπάλληλοι του Μουσείου φαντάζομαι και τα παρτέρια του οποίου είδα χθές πως τα φροντίζουν ιδιαίτερα και ποτίζουν τακτικά το γκαζόν, το μόνο που έμεινε να θυμίζει την εποχή της εξαθλίωσης είναι το άγαλμα της δεμένης πισθάγωνα γυναίκας (συμπαθάτε με που δεν ξέρω περισσότερα ή γιατί δεν μπόρεσα να διαβάσω τα στοιχεία του) που κοιτάζει προς την είσοδο του Μουσείου φοβερά κακοποιημένο και βρωμισμένο.

Μπορεί σκέφτηκα να το άφησαν έτσι γιατί δεν προλάβαιναν να το καθαρίσουν και σύντομα να αρχίσουν το έργο της συντήρησής του αλλά έτσι όπως το έβλεπα μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα πως μπορεί να το άφησαν έτσι να θυμίζει μια εποχή που κανένας δεν νομίζω πως επιθυμεί να επιστρέψει στην οδό Τοσίτσα και σε όλη γύρω την περιοχή. Δεν άφησα πολύ ώρα στο μυαλό μου αυτή τη σκέψη γιατί συλλογίστηκα πως κάτι τέτοιες ενέργειες θέλουν μεγάλη φαντασία και σε ένα τόπο που μάθαμε να κρύβουμε τα προβλήματα από κάτω από το χαλί, είναι πολύ λίγοι αυτοί από τους άρχοντες ή τους αρμοδίους που θα τολμούσαν να πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες

Όσο για το όνομα της δεμένης πισθάγκωνα γυναίκας, δεν μπήκα στον κόπο να το αναζητήσω γιατί όποιας και να ήταν, ότι και να συμβόλιζε, της Αθήνας έμοιαζε που αβοήθητη είναι εκτεθειμένη στο έλεος κάθε βάνδαλου και για να είμαστε δίκαιοι, και πολλών μορφωμένων που η συμπεριφορά τους δεν διαφέρει καθόλου από τους άλλους.

ΑΘΗΝΑ, 26082013