Αφιέρωσα όλη τη σημερινή ημέρα μέχρι στους δρόμους και τις πλατείες που έγιναν τα χθεσινά επεισόδια και η εικόνα που σχημάτισα είναι ότι, όπου δεν περισσεύει ο κοινός νους και δεν δουλεύουν ανοιχτά τα μυαλά, θα μυρίζει παντού καμένους εγκέφαλους…
Η σοδειά σε φωτογραφίες από τις καταστροφές στα ιστορικά κτίρια, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις είναι εξαιρετική και κάποια στιγμή, αργότερα το βράδυ, θα καταφέρω να ανεβάσω κάποιες για να πάρετε μια εικόνα από το μέγεθος αλλά και τον τρόπο της επιδρομής που έκαναν χθες το βράδυ στην ανοχύρωτη πόλη οι κάθε λογής συμμορίες.
Δεν μπορώ όμως να μη σταθώ, σε μια εξαιρετική εικόνα που είδα καθώς περνούσα μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων ή κτίριο Κωστή Παλαμά, όπου κοντά στην Ακαδημίας βρίσκεται το άγαλμα του μεγάλου μας με το τραυματισμένο πρόσωπο από κάποιο καθήκι που ξέρασε με την ηλίθια πράξη του την «επανάσταση».
Κάποιος άνθρωπος λοιπόν, τον οποίο θα ήθελα να γνώριζα, αντί να μελαγχολήσει ή να οργιστεί , θεώρησε πως ήταν πολύ καλύτερο και γόνιμο ίσως, να αφήσει ένα μπουκέτο λουλούδια στην αγκαλιά του ποιητή που από τη θέση που βρίσκεται βλέπει τα χάλια της Αθήνας και θλίβεται περισσότερο απ’ όλους μας που δεν μπορεί να σηκωθεί όρθιος και να μπει πάλι μπροστά στον νέο αγώνα που καλεί όλους να ανεβούμε πάλι λίγο ψηλότερα…
ΑΘΗΝΑ, 13022018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου