Η ΦΕΤΙΝΗ ΣΠΟΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ

Δεν αξιώθηκα να είμαι στο χωριό μου τις μέρες της μεγάλης χιονοκαιρίας και μάθαινα για το πώς περνούν εκεί οι λίγοι συγχωριανοί και η μάνα μου από το τηλέφωνο· έβλεπα και καμιά εικόνα από το skype! Κατά συνέπεια μπορώ να πω ότι δεν έχασα σκηνές – αντιθέτως μάλιστα, συμπλήρωσα το αρχείο που διατηρώ, με φαινόμενα όλων των εποχών και του χειμώνα από προηγούμενες χρονιές που για κάποιες μπορώ να πω ότι ήταν τραχύτερος.

Η διαφορά με τους περασμένους δύσκολους χειμώνες είναι ότι βαραίνει περισσότερο η μοναξιά και είναι ορατή πλέον η περίπτωση που η Μεγάλη Κάψη θα κλείσει σαν χωριό – αν όχι ολόκληρη, η πάνω γειτονιά σίγουρα σε λίγα χρόνια θα είναι άδεια όχι μόνο το χειμώνα αλλά σχεδόν ολόκληρο το χρόνο και μόνο το καλοκαίρι θα ακούγεται μιλιά ανθρώπου.

Περπάτησα λίγο στον κεντρικό δρόμο που ήταν καθαρός από χιόνια και γιατί στους εσωτερικούς ούτε ντορός από σκυλιά φαίνονταν γιατί κι αυτά λιγόστεψαν κι έφτασα ως την πλατεία, πάνω από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας να δω από εκεί το χωριό. Το χιόνι στο χοροστάσι μπροστά στην εκκλησία δεν φαίνονταν πουθενά πατημένο καθώς ο παπα Βαγγέλης Γιαννουσιάς που είναι εφημέριος του χωριού (σοβαρά το λέμε αυτό) έχει να ανοίξει την εκκλησία από τα Χριστούγεννα γιατί δεν τον αφήνουν άλλες πιο επείγουσες υποχρεώσεις. Το γεγονός σχολιάζεται αλλά πολλοί είναι στην περιοχή που μπερδεύουν τις έννοιες «ποίμνιο» και «κοπάδι» και κατά πως τους βολεύει ερμηνεύουν τα πράγματα.

Πέρα απ’ αυτά όμως εκείνο που μου άρεσε ήταν ότι κάτω από τα γυμνά κλαδιά του μεγάλου πλατάνου που στολίζει το χοροστάσι της Αγίας Τριάδας για παραπάνω από δυο αιώνες, το χιόνι ήταν σαν λερωμένο. Όχι από χώμα, αφού όλο είναι καλυμμένο με πλάκες αλλά από τους σπόρους του που λόγω του πάγου ο οποίος διέλυσε τις σφαίρες που  κρατά στα κλαδιά, τα λεγόμενα κομπορδέλια στην τοπική διάλεκτο και έπεσαν μαζί με το χιόνι και καθώς αυτό λιώνει, μένουν στην κρυσταλλωμένη επιφάνειά του. Το γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα ευνοϊκό γιατί έτσι θα παρασυρθούν από τα νερά και θα ανάλογα την πορεία που θα έχουν κάποια απ’ αυτά προς το ποτάμι θα βρεθούν σε σημεία που μπορεί να είναι κατάλληλα για να φυτρώσουν και να γίνουν αργότερα μεγάλα δέντρα.

Οι πιθανότητες να γίνει πλάτανος ένας από τους χιλιάδες σπόρους που έπεσαν από τον μεγάλο πλάτανο του χωριού φέτος είναι ελάχιστες και έτσι ήταν πάντα. Η φύση ευτυχώς έχει φροντίσει για να μη πνιγεί ο κόσμος από τα πλατάνια (και τα όποια άλλα δέντρα βεβαίως) κι έτσι όσοι απ’ αυτούς δεν γίνουν τροφή των πουλιών και πέσουν στο έδαφος ή τους μεταφέρει ο αέρας μακριά, ελάχιστοι θα φυτρώσουν και θα γίνουν δέντρα. Το γεγονός δεν πτοεί όμως τον πλάτανο της Αγίας Τριάδας και κάθε άλλο πλάτανο που βάζουν κάθε χρόνο τα δυνατά τους να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερους σπόρους για τη συνέχεια του είδους τους σαν να είναι οι τελευταίοι αυτοί που θα καρποφορήσουν! 

ΑΘΗΝΑ, 04022017