Ο ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΖΟΥΤΖΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ

Μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ, που είδα χθες το πρωί στη σελίδα της φίλης Τζούτζης Μαντζουράνη τον Πετράκη! Ο οποίος Πετράκης, είναι ένας όμορφος κοκκινολαίμης που επισκέπτεται τακτικά τον κήπο της και ξέρει όταν πεινάει θα βρει εκεί τροφή. Η φωλιά του πρέπει να είναι ανάμεσα στα κλαδιά κάποιων πυκνών θάμνων στο διπλανό κήπο και από εκεί πετάει κάθε μέρα στις κοντινές αυλές και φυσικά στο παράθυρο της φίλης μας. Κάποια στιγμή μάλιστα η Τζούτζη επιχείρησε να τον δελεάσει με ένα ξύλινο σπιτάκι –σαν αυτά που βλέπουμε ότι βάζουν για τα πουλάκια σε άλλες χώρες- αλλά που αυτός να μπει μέσα. Φαίνεται πως δεν ήθελε καμία δέσμευση και προτιμούσε να κουρνιάζει όπου ήθελε τη νύχτα κι έτσι το σπιτάκι το κατέλαβαν χωρίς κανένα κόπο οι σπουργίτες, οι οποίοι είναι και οι μόνιμοι αντίπαλοί του στον κήπο της Τζούτζη. Κάθε φορά που πάει να τον ταίσει, πριν καλά – καλά τσιμπήσει ο Πετράκης το πρώτο ψίχουλο, να οι σπουργίτες εφορμούν σαν σμήνος καταδιωκτικών και τρομάζοντάς τον, τον κάνουν να φύγει νηστικός και πηγαίνει να κάτσει σε ένα κλαδί. Από εκεί τους παρακολουθεί μέχρι να τελειώσουν το φαγητό τους και με πολλές επιφυλάξεις να μην τον δουν πάλι, πετάει μέχρι την πόρτα και με μια ψιλή ευγενική φωνή προσπαθεί να δηλώσει πάλι την παρουσία του και αν δεν τον πάρουν πάλι είδηση οι άθλιοι σπουργίτες απολαμβάνει λίγα ψίχουλα και σπόρους.

Έτσι έγινε και προχθές που απαρατήρητος από τους σπουργίτες χόρτασε και κατόπιν έκατσε ήσυχος στα κλαδιά του θάμνου δίνοντας έτσι την ευκαιρία στη Τζούτζη να τον φωτογραφίσει με την καινούργια μηχανή της και μας μοίρασε τη φωτογραφία να το καμαρώσουμε κι εμείς. Βλέποντάς τον ομολογώ πως ζήλεψα λιγάκι γιατί στο δικό μου μπαλκόνι στην Ιπποκράτους, εκτός από κάτι βρωμερά και τρισάθλια περιστέρια κανένα άλλο πουλί δεν πλησιάζει...

ΑΘΗΝΑ, 22022010

ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε σαν σήμερα πριν από επτά χρόνια, όταν η Τζούτζη έμεινε στην Κηφισιά και στον κήπο της έρχονταν και κοκκινολαίμηδες και σπουργίτια και ήταν σαν κάρτα για τα γενέθλιά της τότε και έμεινε στα συλλεκτικά και των δυο μας...