Πίναμε τσίπουρα, πέρσι του Ευαγγελισμού σε ένα μαγαζί στη
Νέα Ιωνία και όπως γύρισα μια στιγμή το βλέμμα μου προς το δρόμο, είδα στο
απέναντι πεζοδρόμιο μια συκιά που πάνω στο κορμί της έμοιαζε να σχηματίζονται
ένα σωρό σώματα γυναικών με ποικιλία στις καμπύλες και τις εσοχές ντυμένα με το
δέρμα της συκιάς. Για να μην πω ότι αυτά που έβλεπα ήταν συνέπεια του τσίπουρου
ή όνειρο, σηκώθηκα και πήγα να τα δω από κοντά αλλά μόλις πλησίασα τα μισά σώματα
χωνεύτηκαν μέσα στο κορμό σαν να μην ήθελαν να τα δει κανένας. Τα ακούμπησα,
ομολογώ, να βεβαιωθώ και η επιφάνειά τους αυτό έδειξε.
Σαν τα στήθη από νεράιδες
της πόλης που κατοικούν στη συκιά και εμφανίζονται μόνο σε μέρες που γιορτάζει
η πόλη έμειναν στη χούφτα μου οι καμπύλες στον κορμό του δέντρου. Έκανα πίσω
λίγα βήματα για να μην με δουν από το μαγαζί και βάλουν στο μυαλό τίποτα
φαντασίες για μένα και είδα πως κι αυτές που κρύφτηκαν ξαναβγήκαν στο φως. Δεν
ξαναπήγα από τότε αλλά μου το θύμισε σήμερα το Facebook που
είχα ανεβάσει πέρσι τις φωτογραφίες και θα ξαναπάω τις επόμενες ημέρες να δω αν
είναι ακόμη εκεί και αν λείπουν να ρωτήσω που μπορεί να πήγαν...
ΑΘΗΝΑ, 26032017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου