Ήταν σαν σήμερα, στην κορύφωση του αντιμνημονιακού αγώνα,
το ολέθριο έτος 2013, όταν περπατώντας στη Βασιλίσσης Σοφίας, στο πάρκο το
λεγόμενο και «Πάρκο Βενιζέλου» δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής, είδα έναν συμπολίτη μας
να βγάζει από την τσέπη του ένα μαχαιράκι, να σκύβει και να βγάζει με αυτό
διάφορα αγριολάχανα, που είχαν φυτρώσει μέσα στο ακούρευτο γκαζόν και να τα
βάζει σε μια σακούλα που είχε μαζί του.
Μου έκανε εντύπωση το γεγονός, κάθισα και τον
παρατήρησα διακριτικά πάνω από ένα τέταρτο και διαπίστωσα πως ήξερε λίγο από
λάχανα αλλά αμφιβάλλω αν ήταν σε θέση να εκτιμήσει το γεγονός ότι αυτά τα έχουν
«ποτίσει» τα μισά σκυλιά της Αθήνας αλλά δεν τον ένοιαζε. Ο στόχος του ήταν να
γεμίσει τη σακούλα και μόλις το κατάφερε, την έσφιξε και πήρε το δρόμο του. Έγραψα
κάτι τότε που περισσότερο είχε να κάνει με την ψευδαίσθηση που είχε αυτός ο
άνθρωπος αναφορικά με την αναζήτηση τροφής –όπως στην Κατοχή που πολύς κόσμος
έζησε με λάχανα- αλλά το έκανε σε λάθος τόπο γιατί αλλιώς είναι να μαζεύεις
χόρτα σε ένα καθαρό χωράφι σε κάποιο χωριό και αλλιώς σε ένα πάρκο της Αθήνας.
Μου την έπεσαν διάφοροι «φίλοι» και αλληλέγγυοι γενικώς και το έκαναν θέμα του
τύπου: «να που μας κατάντησαν, να τρώμε λάχανα που κατουράνε τα οικόσιτα και τα
αδέσποτα σκυλιά!» και κάπως μαζεύτηκα. Μοιράστηκα νοερά την ψευδαίσθηση του
συμπολίτη μας ότι μπορούμε να παίρνουμε το μαχαιράκι μας και τη σακούλα μας και
να πηγαίνουμε ελεύθερα σε ένα λιβάδι και να μαζεύουμε ζωχούς και ραδίκια για να
γεμίζουμε το τσουκάλι μας ανεξάρτητα αν μας κυβερνούν γερμανοτσολιάδες η
Συριζανελίτες!
Πέρσι και εφέτος, δεν είδα όμως κανέναν να βγάζει
χόρτα σε πάρκο και υποθέτω πως δεν υπάρχει ανάγκη πλέον αφού όπως λέει η
κυβέρνηση, όλα πάνε καλά και μπήκαμε και στην… ανάπτυξη, να γεμίσει το τσουκάλι κανενός
φτωχού με κατουρημένα από σκυλιά και ποτισμένα από τα καυσαέρια και τους άλλους
ρύπους της πόλης ραδίκια!
ΑΘΗΝΑ, 06032017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου