Η οδός Λεμεσού είναι μια μικρή οδός που τέμνεται από την
Αχαρνών κοντά στον Άγιο Νικόλαο, αρχίζει
από τις γραμμές του Ηλεκτρικού και σβήνει στην Σταυροπούλου πριν από την
πλατεία Αμερικής και είναι ένας τυπικός δρόμος, όπως όλοι στην περιοχή και στην
οποία κατοικώ εδώ και λίγο καιρό μετά από 30 χρόνια διαμονής στα Εξάρχεια.
Θα ήμασταν άδικοι όμως αν λέγαμε πως είναι σαν όλες τις
άλλες οδούς των Πατησίων· έχουν κάτι που τους ξεχωρίζει από τους
άλλους, στο Παγκράτι ή τους Αμπελοκήπους και το οποίο δεν είναι του παρόντος να
το αναζητήσουμε. Το πιο ωραίο της κομμάτι, είναι ο παιδικός σταθμός στη γωνία
με την Μιχαήλ Βόδα που στεγάζεται σε ένα καινούργιο κτίριο και έχει και αυλή
που παίζουν τα παιδιά και ζωντανεύουν την ημέρα στη γειτονιά.
Εκείνο όμως που την ομορφαίνει πολύ και κάνει τους
περαστικούς να σηκώνουν ψηλά το κεφάλι είναι η μεγάλη βουκαμβίλια που είναι
ριζωμένη στα θεμέλια ενός ιδιαίτερα όμορφου σπιτιού και φαίνεται από την
Αχαρνών. Η βουκαμβίλια της Λεμεσού, μια από τις μεγαλύτερες στην πόλη νομίζω, αφού
ανέβει τους δυο ορόφους ως την ταράτσα, ρίχνει από εκεί σαν καταρράκτης τα
ανθισμένα κλαδιά της στον δρόμο και τον ομορφαίνει όσο καιρό είναι αυτή ανθισμένη,
δίνοντας συνάμα ένα τόνο μελαγχολίας στην υποτονική ζωή του.
Δεν γνωρίζω τίνος είναι το σπίτι ή ποιος το κατοικεί αλλά
εκτιμώ, ως γείτονας και κάτοικος της πόλης, το μεράκι και την προσπάθεια που
έκαναν οι νοικοκυραίοι του να ανεβάσουν τη βουκαμβίλια στην ταράτσα, να την
αφήσουν από εκεί να γείρει στο δρόμο και να μοιράζονται την ομορφιά της με τους
περίοικους και τους λίγους περαστικούς. Ασφαλώς και το ύψος του κτιρίου τους
βοήθησε σε κάτι τέτοιο αλλά υπάρχουν κι ένα σωρό άλλα γύρω, παρατημένα η ζωντανά
που θα μπορούσαν να γίνουν με αυτό τον τρόπο στολίδια! Η φύτευση μιας
βουκαμβίλιας η οποία δεν έχει καθόλου απαιτήσεις και φροντίδα, αρκεί να αλλάξει
το ύφος του δρόμου με τις σιωπηλές πολυκατοικίες και να τον ομορφήνει.
ΑΘΗΝΑ, 23042017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου